Zucchero Fornaciari

Zucchero
Agtergrondinligting
GeboortenaamAdelmo Fornaciari
Gebore25 September 1955 (1955-09-25)
OorsprongRoncocesi, Reggio Emilia, Emilia-Romagna, Italië
Genres
Beroep(e)
  • Musikant
  • sanger
  • liedjieskrywer
Instrumente
EtikettePolydor Records, Universal Music Group
Webwerfwww.zucchero.it

Adelmo Fornaciari Cavaliere di Gran Croce OMRI (Italiaanse uitspraak: aˈdɛlmo fornaˈtʃaːri; gebore 25 September 1955), meer algemeen bekend as Zucchero Fornaciari of slegs Zucchero (Italiaanse uitspraak: ˈdzukkero), is 'n Italiaanse sanger-liedjieskrywer en musikant. Sy naam is Italiaans vir "suiker", die naam wat sy kleuterskool onderwyseres vir hom gebruik het. Sy musiek word grootliks geïnspireer deur gospel-, soul-, blues- en rockmusiek en mengsels tussen Italiaanse ballades en die meer ritmiese R&B-boogie-tipe stukke. Hy word erken as die "vader van Italiaanse blues", en het blues bekendgestel as 'n hoofstroomgenre in Italië. Hy is een van die min Europese blueskunstenaars wat steeds internasionale aansien geniet.

Fornaciari het in sy loopbaan van meer as drie dekades wêreldwyd reeds meer as 60 miljoen albums verkoop. Op internasionale vlak is sy mees suksesvolle enkelsnitte "Diamante", "Il Volo", "Baila morena", en die duet "Senza una donna" saam met Paul Young. Hy het reeds verskeie toekennings ontvang, insluitende vier Festivalbar-toekennings, nege Wind Music-toekennings, twee World Music-pryse (1993, 1996), ses IFPI Europa Platinum-toekennings, en 'n Grammy benoeming. Hy het reeds saamgewerk met verskeie gerekende kunstenaars soos Eric Clapton, Jeff Beck, Stevie Ray Vaughan, Brian May, Miles Davis, Ray Charles, B. B. King, Sting, Bono, Dolores O'Riordan, Paul Young, Peter Gabriel, Luciano Pavarotti, en Andrea Bocelli.

Vroeë lewe

Adelmo Fornaciari is op 25 September 1955 gebore in Roncocesi, 'n frazione (klein dorpie) naby Reggio Emilia in Italië. Sy vader, Giuseppe Fornaciari, en moeder, Rina Bondavalli, is van landelike afkoms. Hy was op 'n jong ouderdom reeds die doelwagter van die plaaslike sokkerspan, A.C. Reggiana 1919. Hy spandeer die grootste deel van sy jeug in die kusdorpie Forte dei Marmi (Luca Provinsie, Toskane). Aldaar sing hy in die koor en speel orrel in die plaaslike kerk. Teen ouderdom 12 of 13, ontdek hy Amerikaanse soul- en Bluesmusiek danksy 'n Afro-Amerikaanse vriend wat in Bologna studeer en naby sy huis woon. Die eerste liedjie wat hy aan Fornaciari gespeel het was (Sittin' On) The Dock of the Bay deur Otis Redding. Dit inspireer onmiddellik sy belangstelling in soul. Die vriend het Fornaciari geleer hoe om liedjies deur Redding, Marvin Gaye, en Sam & Dave op die kitaar te speel. Fornaciari het bymekaargekom met vriende om rhythm and blues te speel, en op die wyse sy eie manier ontwikkel om swart musiek met Mediterreense musiek te meng. Hy het reeds op dertien- of veertienjarige ouderdom sy eie liedjies begin skryf, en nadat hy die basiese instrumente onder die knie gekry het, vanaf sestienjarige ouderdom die tenoor saxofoon begin leer. Hy voltooi in Forte dei Marmi sy tegniese hoërskool opleiding, en beweeg weer aan, die keer na Carrara.

Diskografie

Ateljeealbums
  • Un po' di Zucchero (1983)
  • Zucchero & The Randy Jackson Band (1985)
  • Rispetto (1986)
  • Blue's (1987)
  • Oro Incenso & Birra (1989)
  • Miserere (1992)
  • Spirito DiVino (1995)
  • Bluesugar (1998)
  • Shake (2001)
  • Fly (2006)
  • Chocabeck (2010)
  • La Sesion Cubana (2012)
  • Black Cat (2016)
  • D.O.C. (2019)
Kompilasies
  • The Best of Zucchero Sugar Fornaciari's Greatest Hits (1996)
  • Zu & Co. (2004)
  • All the Best (2007)
  • Wanted (The Best Collection) (2017)

Verwysings

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 Dicaire, David (2001). More Blues Singers: Biographies of 50 Artists from the Later 20th Century. McFarland. pp. 232–248. ISBN 9780786410354.
  2. ↑ "Fornaciari Sig. Adelmo in arte Zucchero - Commendatore Ordine al Merito della Repubblica Italiana" (in Italiaans). Presidenza della Repubblica. 6 Februarie 2006. Besoek op 2 Maart 2016.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Katz, Larry (13 Augustus 1997). "Musicians love Zucchero". New Straits Times. Besoek op 2 Maart 2016.
  4. ↑ 4,0 4,1 Monina, Michele (2014). Il grande libro del pop italiano [The big book of Italian Pop] (in Italian). Fanucci Editore. ISBN 9788834718933.{{cite book}}: AS1-onderhoud: onerkende taal (link)
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 D'Orrico, Antonio (9 November 2011). "Zucchero: "Ecco il romanzo della mia vita"" [Zucchero: "Here's the novel of my life"]. Corriere della Sera (in Italian). Besoek op 2 Maart 2016.{{cite news}}: AS1-onderhoud: onerkende taal (link)
  6. ↑ Shugaar, Antony (23 April 2014). "Zucchero and Special Guests". The New York Review of Books. Besoek op 5 Maart 2016.
  7. ↑ Bonomi, Ilaria; Coletti, Vittorio (2015). L’Italiano della musica nel mondo (in Italian). goWare & Accademia della Crusca. ISBN 9788867974252. Besoek op 2 Maart 2016.{{cite book}}: AS1-onderhoud: onerkende taal (link)
  8. ↑ "IFPI". IFPI. 1 September 2005. Besoek op 14 Augustus 2011.
  9. ↑ TC&C (17 Januarie 2007). "Zucchero e' stato nominato ai Grammy Awards 2007". Musicalnews.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Julie 2011. Besoek op 14 Augustus 2011.{{cite web}}: AS1-onderhoud: meer as een naam (link)
  10. ↑ 10,0 10,1 Videtti, Giuseppe (12 Januarie 2013). "Zucchero 'Non riesco a stare da solo L'amicizia mi fa respirare'" [Zucchero 'I can not be alone friendship makes me breathe']. La Repubblica (in Italian). Besoek op 2 Maart 2016.{{cite news}}: AS1-onderhoud: onerkende taal (link)
  11. ↑ Fornaciari, Zucchero (2011). Il suono della domenica [The sound of sunday] (in Italiaans). Mondadori. ISBN 9788852021503.
  12. ↑ 12,0 12,1 "Zucchero Fornaciari - biografia". Cinquantamila (in Italian). 12 Januarie 2013. Besoek op 5 Maart 2016.{{cite news}}: AS1-onderhoud: onerkende taal (link)
  13. ↑ "E' morta la madre di Zucchero". Corriere della Sera (in Italiaans). 26 November 2001. Besoek op 5 Maart 2016.
  14. ↑ "Zucchero diventa presidente onorario della Reggiana" [Zucchero becomes honorary president of Reggiana]. Il Resto del Carlino (in Italiaans). 26 Oktober 2013. Besoek op 3 Maart 2016.

Eksterne skakels