Іосіп Броз Ціта |
---|
сербахарв.: Јосип Броз, Josip Broz |
|
|
|
Папярэднік |
Драга Марушыч |
Пераемнік |
Бранка Мікуліч |
|
Папярэднік |
Драга Марушыч як прэм'ер-міністр урада ў выгнанні |
Пераемнік |
ён жа як Старшыня Федэральнага Выканаўчага Савета |
|
Папярэднік |
Іва Рыбар (як Старшыня Прэзідыума Народнага сходу) |
Пераемнік |
Лазар Калішэўскі (як Старшыня Прэзідыума) |
|
Папярэднік |
пасада заснавана |
Пераемнік |
Петар Стамбаліч |
|
Папярэднік |
пасада заснавана |
Пераемнік |
Лазар Калішэўскі |
|
Папярэднік |
пасада заснавана; Іван Шубашыч як міністр абароны ўрада ў выгнанні |
Пераемнік |
Іван Гошняк |
|
Папярэднік |
пасада заснавана |
Пераемнік |
Гамаль Абдэль Насер |
|
Нараджэнне |
7 мая 1892(1892-05-07)
|
Смерць |
4 мая 1980(1980-05-04) (87 гадоў)
|
Месца пахавання |
|
Род |
Брозы |
Імя пры нараджэнні |
харв.: Josip Broz |
Жонка |
Pelageya Belousova, Lucija Bauer, Herta Haas і Ёванка Броз |
Дзеці |
Žarko Broz і Mišo Broz |
Веравызнанне |
атэізм і непрактыкуючы каталік |
Партыя |
1) СДПХС (1910—1920) 2) СКЮ (з 1920) |
Член у |
|
Адукацыя |
|
Дзейнасць |
палітык, токар, дзяржаўны дзеяч, змагар Супраціўлення, эсперантыст, рэвалюцыянер, слесар |
Аўтограф |
|
Ваенная служба |
Гады службы |
1941—1980 |
Род войскаў |
Народна-вызваленчая армія Югаславіі і Югаслаўская народная армія |
Званне |
маршал Югаславіі |
Бітвы |
Першая сусветная вайна,Другая сусветная вайна |
Узнагароды |
|
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл.
Ціта.
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам
Броз.
Іосіп Броз (сербахарв.: Јосип Броз, Josip Broz), партыйны псеўданім Ціта (сербахарв.: Тито, Tito), пасля псеўданім і прозвішча злучыліся (25 мая 1892, Кумравец, Харватыя і Славонія, Аўстра-Венгрыя — 4 мая 1980, Любляна, СР Славенія, Югаславія) — лідар Югаславіі з канца Другой Сусветнай вайны да сваёй смерці (1945—1980), маршал (1943).
Біяграфія
Нарадзіўся ў сяле Кумравец у аўстра-венгерскай Харватыі і Славоніі, у сям’і харвата і славенкі. Удзельнічаў у Першай сусветнай вайне, трапіў у рускі плен. Удзельнік Грамадзянскай вайны ў Расіі (уступіў у Чырвоную гвардыю). У 1920 годзе вярнуўся на радзіму, член КПЮ. У 1935—1936 гг. — у Маскве ў Камінтэрне. З 1937 г. узначальваў КПЮ.
У 1941 годзе арганізаваў супраціўленне югаславаў нямецка-фашысцкай агрэсіі. Пад канец вайны югаслаўскі ўрад у выгнанні прызнаў Ціта вярхоўным камандуючым Народна-вызваленчай арміі Югаславіі (НВАЮ). Разам з савецкімі войскамі НВАЮ вызваляла Югаславію.
Пасля вызвалення краіны — прэм’ер-міністр і міністр замежных спраў. Выступіў супраць планаў савецкага кіраўніцтва стварэння Балканскай федэрацыі, што выклікала разрыў адносін паміж Югаславіяй і СССР.
З 1953 годзе — прэзідэнт краіны. Адносіны паміж СФРЮ і СССР нармалізаваліся пры М. Хрушчове. Ціта падтрымаў аднаўленне парадку ў Венгрыі ў 1956 г., але выступіў супраць аналагічнай акцыі Арганізацыі Варшаўскага дагавора ў Чэхаславакіі ў 1968.
Адзін з ініцыятараў стварэння Руха недалучэння, у якім Югаславія заняла віднае месца.
Зноскі
Спасылкі
|
---|
Двухразовыя | | |
---|
Аднаразовыя | |
---|
Замежныя | |
---|
| |
---|
Слоўнікі і энцыклапедыі | |
---|
Генеалогія і некрапалістыка | |
---|
|