Віктар Эрысэ | |
---|---|
Дата нараджэння | 30 чэрвеня 1940 (83 гады) |
Месца нараджэння | |
Грамадзянства | |
Адукацыя | |
Прафесія | кінарэжысёр, сцэнарыст, рэжысёр |
Кар’ера | з 1969 |
Узнагароды | |
IMDb | ID 0258977 |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Ві́ктар Эры́сэ (ісп.: Víctor Erice, ; нар. 30 чэрвеня 1940, Каранса , Біская, Іспанія) — іспанскі кінарэжысёр і сцэнарыст. Найбольш вядомы сваімі двума мастацкімі фільмамі: «Дух вулля » (1973), які многія лічаць адным з найвялікшых іспанскіх фільмаў, і «Поўдзень » (1983).
Віктар Эрысэ нарадзіўся 30 чэрвеня 1940 года ў Карансе , правінцыя Біская (Іспанія). Вывучаў права, паліталогію і эканоміку ў Мадрыдскім універсітэце. У 1963 годзе наведваў Афіцыйную школу кінематаграфіі , дзе вывучаў рэжысуру.
Напачатку сваёй кар’еры Эрысэ працаваў кінакрытыкам, пішучы рэцэнзіі для іспанскага кіначасопіса «Nuestro Cine», а таксама зняў серыю кароткаметражных фільмаў. У 1973 годзе ёе дэбютаваў у вялікім кіно з фільмам «Дух вулля », які быў высока ацэнены крытыкамі і стаў пераломным момантам у гісторыі іспанскага кіно.
Эрысэ быў сярод тых кінематаграфістаў, якія жылі пры франкісцкім рэжыме. На момант выхаду яго першага фільма ў 1973 годзе Франсіска Франка ўсё яшчэ быў пры ўладзе. Адна з рэчаў, якімі вядомы «Дух вулля », — гэта выкарыстанне сімвалізму, дзеля адлюстравання жыцця ў Іспаніі пры кіраванні Франка. Размяшчэнне фільма ў 1940 годзе, на пачатку праўлення Франка, было рызыкай для Эрысэ, улічваючы, што фільм «не быў прапагандысцкай патугай, у якой непахісныя франкісты перамагалі злых рэспубліканцаў, што забіваюць святароў».
Праз дзесяць гадоў Эрысэ напісаў сцэнарый і паставіў фільм «Поўдзень » (1983). Карціна, заснаваная на апавяданні Адэлаіды Гарсія Маралес , была высока ацэнена крытыкамі і была прадстаўлена ў асноўным конкурсе 36-га Канскага кінафестывалю.
Трэцяй поўнаметражнай працай Эрысэ стаў дакументальны фільм «Сонца ў лісці айвавага дрэва » (1992). Фільм апавядаў пра жыццё іспанскага мастака Антоніа Лопеса Гарсію і яго спробы адлюстраваць айвавае дрэва, якое расце ў яго садзе. Фільм атрымаў Прыз журы і Прыз ФІПРЭСІ на Канскім кінафестывалі 1992 года.
Эрысэ займаўся распрацоўкай (і павінен быў стаць рэжысёрам) фільма «Чары Шанхая », экранізацыі аднайменнага рамана Хуана Марсэ , але прадзюсар Андрэс Вісэнтэ Гомес перадаў праект рэжысёру Фернанда Труэба. Гэтая адмова стала «вялікім расчараваннем» для Эрысэ.
У 2010 годзе ён быў сябрам журы Канскага кінафестывалю. На кінафестывалі ў Лакарна ў 2014 годзе Эрысэ быў узнагароджаны прэміяй «Залаты леапард » за прыжыццёвыя дасягненні.
У 2023 годзе, праз трыццаць гадоў пасля яго апошняга поўнаметражнага фільма, выйшла новая карціна Эрысэ «Заплюшчы вочы ».
Працы Эрысэ, у якіх фігуруюць дзеці, поўныя мар і цягі да фантастычнага падчас Грамадзянскай вайны ў Іспаніі, у далейшым аказалі ўплыў на Гільерма дэль Тора і яго фільмы «Хрыбет д’ябла» і «Лабірынт фаўна».