Канфе́сія (лац.: confessio — спавяданне) ці веравызнанне — асаблівасць веравызнання ў межах вызначанага рэлігійнага вучэння, а таксама аб’яднанне вернікаў, якія прытрымліваюцца гэтага веравызнання. Напрыклад, у хрысціянстве цэрквы, які ў спавяданні ўжываюць розныя Сімвалы веры, утвараюць розныя канфесіі. Увогуле значэнні слова тэрмін «канфесія» з’яўляецца сінонімам вызначанай формы рэлігіі.
Адзінага меркавання пра падзел хрысціянства на спавяданні і колькасць канфесій не існуе. Аднак шырока распаўсюджана меркаванне, што хрысціянства падзяляецца на тры канфесіі — каталіцызм, пратэстантызм і праваслаўе. З такім спрошчаным падзелам у адной канфесіі апыняюцца насамрэч розныя па веравызнанні групы.
Да пратэстантызму апроч лютэран, англікан і кальвіністаў, якія адлучыліся ад Рымскай каталіцкай царквы ў часы Рэфармацыі, адносяць і плыні, якія ўзніклі пазней у рамках ужо самога пратэстантызму, напрыклад, баптыстаў, пяцідзесятнікаў і іншых. Што да адвентыстаў сёмага дня, то некаторыя пратэстанцкія тэолагі адносяць іх да культаў, адзначаючы, зрэшты, «зараджэнне ў іх шэрагах евангелічнага руху» з канца 1950-х гадоў XX стагоддзя. Да пратэстантызму не адносяць некаторыя з рэлігійных плыняў, якія ўзніклі ў XIX стагоддзі, напрыклад, сведкі Іеговы (і не адносяць самі сябе), мармоны, а таксама ў XX стагоддзі, напрыклад, муністы.
Не меней складана сітуацыя і з артадаксальнымі цэрквамі. Так, старакаталікі, якія адносяць сябе да каталіцызму, і іншыя групы, якія завуць сябе каталіцкімі, не прызнаюцца такімі Рымскай каталіцкай царквой, паколькі асноўная прыкмета каталіцызму — у прызнанні Папы Рымскага главою царквы. Да праваслаўя сябе адносяць дзве розныя групы цэркваў, якія аднолькава завуць сябе праваслаўнымі — дахалкідонскія Старажытнаўсходнія праваслаўныя цэрквы і халкідонскія Усходнія праваслаўныя цэрквы візантыйскай традыцыі. Пры гэтым узаемаадносіны паміж імі вар’іруюць ад узаемапрызнання да абвінавачванняў у ерасях.
Акрамя таго, у такую трохчастковую схему зусім не ўпісваецца Асірыйская царква Усходу, адзіная царква, якая вызнае нестарыянства, а такім чынам, уяўляе асобную хрысціянскую канфесію. У сувязі з гэтым больш нагляднай схемай канфесійнага падзелу ўяўляецца размеркаванне розных груп цэркваў паводле храналогіі фарміравання іх спавядання.