Нарадзіўся ў сям’і гуджарацкага гандляра. Атрымаў ў 1896 годзе юрыдычную адукацыю ў Англіі, да 1930 года займаўся адвакацкай практыкай у Бамбеі. З 1906 года член Індыйскага нацыянальнага кангрэса. З 1912 года адначасова прымаў удзел у дзейнасці Мусульманскай лігі. Напярэдадні і ў гады Першай сусветнай вайны 1914—1918 гадоў выступаў за адзінства індусаў і мусульман. У 1921 годзе, у перыяд ператварэння Нацыянальнага кангрэса ў масавую партыю, Джына выйшаў з кангрэса. У 1928 годзе на Усепартыйнай канферэнцыі па выпрацоўцы індыйскай канстытуцыі Джына дамагаўся прадастаўлення мусульманам 1/3 месцаў у органах улады (у той час як яны складалі 1/4 частку насельніцтва Індыі) і ўвядзення курыяльнай сістэмы выбараў па рэлігійнай прыкмеце. У 1930-1934 гадах жыў у Англіі. У 1930-1932 гадах член індыйскай дэлегацыі на канферэнцыі «Круглага стала». З 1934 года лідар Мусульманскай лігі. Джына выступаў за незалежнасць Індыі, але ў асноўным яго палітычная дзейнасць была накіравана на абарону інтарэсаў мусульманскай абшчыны. У 1940 годзе пад кіраўніцтвам Джыны Мусульманская ліга вылучыла патрабаванне аб адасабленні ад Індыі абласцей з мусульманскім насельніцтвам і стварэння з іх дзяржавы Пакістан. Джына кіраваў рухам за ўтварэнне Пакістана. Пасля падзелу Індыі (1947) быў генерал-губернатарам Пакістана. У Пакістане Джыну лічаць стваральнікам дзяржавы і называюць «Вялікім правадыром» і «Айцом нацыі».
Медыяфайлы на Вікісховішчы