Нацыянальная бібліятэка Францыі | |
---|---|
фр.: Bibliothèque nationale de France | |
| |
Краіна | |
Адрас | Францыя, Парыж |
Заснавана | 1537 |
Філіялы | BnF-Partnerships, Q3044752?, Maps and Plans Department of the BnF, Bibliothèque de l'Arsenal, Prints and Photographs Department of the Bibliothèque nationale de France, Manuscript department of the Bibliothèque nationale de France, Кабінет медалёў, Music Department of the National Library of France, Département Philosophie, histoire, sciences de l'homme de la Bibliothèque nationale de France, Q89478697?, Département Littérature et art Paris і Q65965621? |
Код ISIL | FR-751131015 і FR-759999999 |
Фонд | |
Аб'ём фонду | 31 млн адзінак (14 млн кніг) |
Доступ і карыстанне | |
Абслугоўванне | |
Колькасць чытачоў | 1,3 млн у год |
Іншая інфармацыя | |
Бюджэт | €254 млн |
Дырэктар | Kévin Riffault |
Супрацоўнікі | 2 651 |
Вэб-сайт | bnf.fr |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Нацыянальная бібліятэка (фр. Bibliothèque Nationale або BNF) — самы багаты збор франкамоўнай літаратуры ў свеце і самая буйная бібліятэка ў Францыі. Адна з найбуйнейшых бібліятэк свету. Гістарычна размяшчалася ў Парыжы на ру Рышэльё (адразу за Пале-Раяль) у ансамблі будынкаў XVII стагоддзя, пабудаваных па праекце Мансара для кардынала Мазарыні і пашыраных пасля 1854. Цяпер гэты ансамбль захоўвае толькі малую, але самую каштоўную частку дзяржаўнай бібліятэкі - Кабінет медалёў і манускрыпты. Асноўнае бібліятэчнае сховішча пабудавана ў 13-й акрузе, гэта чатыры вышынныя вежы на левым беразе Сены, узведзеныя ў форме разгорнутых кніг; сховішча носіць імя Франсуа Мітэрана. У БНФ працуюць 2700 чал., з іх 2500 чал. — поўны дзень.
Спіс будынкаў, якія належаць НБФ, у Парыжы і правінцыі:
Нацыянальная бібліятэка Францыі — адна з самых старых у Еўропе. Каралеўская бібліятэка існавала ў Луўры яшчэ пры Карле V (кіраваў у 1364—1380 гг.) і налічвала 1200 рукапісаў. З часам ад гэтага збору амаль нічога не засталося, таму Людовік XI быў прымушаны пачынаць стварэнне палацавага кнігасховішча ад самага пачатку. Францыск I загадаў дастаўляць у бібліятэку па асобніку кожнай кнігі, які друкаваўся ў Францыі, а ў 1544 г. вывез увесь збор з Луўра ў Фантэнбло.
У XVII стагоддзі бібліятэка вярнулася ў Парыж, а ў 1622 г. быў выдадзены першы яе каталог. Людовік XIV зрабіў бібліятэку публічнай, адкрыўшы яе для свабоднага наведвання. Сваю цяперашнюю назву бібліятэка атрымала па рашэнню Канвента ў часы Вялікай Французскай рэвалюцыі. У XIX стагоддзі намаганнямі Леапольда-Віктора Дэліля быў значна пашыраны аддзел рукапісаў.