Coesita

Infotaula de mineralCoesita

Coesita observada en làmina prima
Fórmula químicaSiO₂
EpònimLoring Coes Jr. Modifica el valor a Wikidata
Classificació
Categoria òxids; (Grup del rútil)
Nickel-Strunz 10a ed.4.DA.35
Nickel-Strunz 9a ed.4.DA.35 Modifica el valor a Wikidata
Nickel-Strunz 8a ed.IV/D.01 Modifica el valor a Wikidata
Dana75.1.4.1
Propietats
Sistema cristal·límonoclínic
Hàbit cristal·lígrans irregulars o rectangulars
Estructura cristal·linaa = 7,143(2) Å, b = 12,383(3) Å, c = 7,143(2) Å, β = 120°
Grup puntual(H-M): 2/m - Prismatic; Grup espacial: B2/b
Grup espacialgrup espacial C2/c Modifica el valor a Wikidata
Colorincolor
Exfoliaciópobra o indistinta, possiblement en {010}{012}
Fracturasubconcoidal
Duresa7,5 a 8
Lluïssorvítria
Color de la ratllablanca
Diafanitattransparent
Densitat2,92 g/cm³ (calculada)
Solubilitaten àcid fluorhídric
Més informació
Estatus IMAaprovat Modifica el valor a Wikidata
Codi IMAIMA1962 s.p. Modifica el valor a Wikidata
SímbolCoe Modifica el valor a Wikidata
Referències
Estructura de la coesita

La coesita és un mineral de la classe dels òxids, polimorf del quars, la stishovita, la tridimita i la cristobalita. És un polimorf d'alta pressió; es forma per entre els 500 i 800 graus centígrads (C°) i pressions per sobre dels 20 quilobars. Se sol trobar en cràters d'impacte meteorític afectats per metamorfisme d'impacte d'alta pressió, així com en eclogites i kimberlites.

El seu nom prové de Loring Coes Jr. (1915-1978), que va ser qui va sintetitzar el compost per primer cop l'any 1954. La seva localitat tipus es troba al Meteor Crater, Arizona, EUA.


Vegeu també

Referències

  1. 1,0 1,1 1,2 «Coesite» (en anglès). Mindat. .
  2. 2,0 2,1 2,2 «Coesite» (en anglès). Webmineral. .

Bibliografia

A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Coesita
  • Chao, E.C.T., et al (1960), First natural occurrence of coesite, Science: 132: 220-222.
  • American Mineralogist (1960): 45: 1313.
  • American Mineralogist (1962): 47: 1292-1302.
  • Fahey, J.J. (1964), Recovery of coesite and stishovite from Coconino Sandstone of Meteor Crater, AZ, American Mineralogist: 49: 1643-1647.
  • Bohn, E. & W. Stöber (1966), Coesit und Stishovit als isolierte natürliche Mineralien, Neues Jahrb. Min.: 89-96.
  • Zeitschrift für Kristallographie: 145: 108-123.
  • Bohlen, S.R. and Boettcher, A.L. (1982) The quartz-coesite transformation: a precise determination and the effects of other components. Journal of Geophysical Research: 87(B8): 7073-7078.
  • Zhang, J., Li, B., Utsumi, W., and Liebermann, R.C. (1996) In situ X-ray observations of the coesite-stishovite transition: reversed phase boundary and kinetics. Physics and Chemistry of Minerals: 23: 1-10.
  • Gibbs, G.V., M.B. Boisen, Jr., .M. Rosso, D.M. Teter, & M..T. Bukowinski (2000), Model structures and electron density distribution for the silica polymorph coesite at pressure: An assessment of OO bonded interactions: Journal of Physical Chemistry: B: 104: 10534-10542.
  • Mosenfelder, J.L. (2000) Pressure dependence of hydroxyl solubility in coesite. Physics and Chemistry of Minerals 27(9): 610-617.