Άνω Χώρα (Νέα Γαλλία)

Η Άνω Χώρα (γαλλ. Pays d'en Haut), ήταν μία αχανής έκταση δυτικά του Μοντρεάλ, που κάλυπτε όλες τις Μεγάλες Λίμνες βόρειες και νότιες και εκτεινόταν τόσο βαθιά στην αμερικανική ήπειρο όσο είχαν εξερευνήσει οι Γάλλοι. Η περιοχή ήταν εξαρτώμενη από τον Καναδά.

Ιστορία

Βορείως των Μεγάλων Λιμνών, η πρώτη ιεραποστολή, Αγία Μαρία μεταξύ των Χιούρον, εγκαταστάθηκε το 1639. Μετά την καταστροφή της πατρίδας των Χιούρον το 1649 από τους Ιροκουά, οι Γάλλοι ιεραπόστολοι επέστρεψαν στον κυρίως Καναδά με του εναπομείναντες Χιούρον οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στο Γουέντεϊκ.

Από το 1660, η Γαλλία άρχισε μία πολιτική επέκτασης στα ενδότερα της Βόρειας Αμερικής από ότι είναι τώρα ο ανατολικός Καναδάς. Αντικείμενα αυτή της πολιτικής ήταν να βρεθεί ένα Βορειοδυτικό πέρασμα για την Κίνα· να γίνει εκμετάλλευση των φυσικών πόρων των εδαφών, όπως τα γουναρικά και τα ορυκτά μεταλλεύματα και να μεταστραφεί ο ιθαγενής πληθυσμός στον Καθολικισμό. Οι έμποροι γουναρικών άρχισαν να εξερευνούν την άνω χώρα εκείνη την περίοδο. Στα 1659, ο Πιερ-Εσπρί Ραντισσόν και ο Μεντάρ Σουάρ ντε Γκροσεϊγέ έφτασαν στο δυτικό άκρο της Ανωτέρας Λίμνης. Ιερείς ίδρυσαν ιεραποστολές, όπως η Ιεραποστολή του Σου Σέιντ Μέρι στα 1668. Στις 17 Μαΐου 1673, ο Λουδοβίκος Ζολλιέ και ο Ιακωβος Μαρκέτ αρχισαν την εξερεύνηση του Ποταμού Μισσισσιππή, τον οποίον αποκάλεσαν ως Σιού Τόνγκο (ο μεγάλος ποταμός) ή Μισισίππι. Έφτασαν στην συμβολή του ποταμού Αρκάνσας και επέστρεψαν αντίθετα στο ρεύμα, έχοντας μάθει ότι ο μεγάλος ποταμός χύνεται στον Κόλπο του Μεξικού και όχι στον Ειρηνικό Ωκεανό όπως είχαν υποθέσει.

Βόρεια επέκταση

Εκεί που σήμερα βρίσκεται το Οντάριο και τα ανατολικά απέραντα άδενδρα λιβάδια, χτίστηκαν διάφοροι εμπορικοί σταθμοί και οχυρά όπως το Οχυρό Καμινιστικιά (1679), το Οχυρό Φροντενάκ (1673), το Οχυρό Σαιν Πιερ (1731), το Οχυρό Σαιν Σαρλ (1732) και το Οχυρό Ρουιγιέ (1750).

Νότια επέκταση

Στα 1701 ο Αντώνιος Λωμέ ντε Λα Μοτ ίδρυσε το Ντητρόιτ. Έχτισε το Οχυρό Πονσαρτραίν ντυ Ντετρουά, το οποίο έγινε το κέντρο της γαλλικής στρατιωτικής παρουσίας στην περιφέρεια. Άλλα οχυρά στην περιοχή ενίσχυαν το δίκτυο όπως το Οχυρό Νιαγάρα (1678), το Οχυρό Κρεβκέρ (1680), Οχυρό ντε Μπυάντ (1683), Οχυρό Σαν-Λουί ντυ Ροσέρ (1683), Οχυρό Σαντ Αντουάν (1686), Οχυρό Σαν Ζοζέφ (1691), Οχυρό Μισιλμακινάκ (1715), Οχυρό Μαιάμι (1715), Οχυρό Λα Μπέ (1717), Οχυρό Ουιατενόν (1717), Οχυρό Σαγκουαμιγκόν (1718) και Οχυρό Μωαρνουά (1727). Αυτά τα φρούρια εξασφάλισαν στους Γάλλους την κυριαρχία στην περιοχή και διευκόλυναν το εμπόριο με τους ιθαγενείς. Στα 1717, οι νότιες περιοχές κοντά στον Ποταμό Μισσισσιππή, γνωστές ως Χώρα των Ιλλινόις, μεταφέρθηκαν από τον Καναδά στην Γαλλική Λουιζιάνα.

Οικισμοί

Οι γαλλικοί οικισμοί στην Άνω Χώρα νοτίως των Μεγάλων Λιμνών ήταν το Ντητρόιτ, το Λα Μπα, Σου Σέιντ Μέρι, Σαιντ Ινιάς και Βινσέν. Η Βινσέν was later αργότερα προσκολλήθηκε στην Χώρα των Ιλλινόις, η οποία ήταν μέρος της Λουιζιάνα. Στα 1773, ο πληθυσμός του Ντητρόιτ ήταν 1,400. Στα 1778, ο πληθυσμός του ανερχόταν σε 2,144.

Για προστασία της Άνω Χώρας υπήρχαν τέσσερα φρούρια: Οχυρό Πρεσκ Ιλ (1753), Οχυρό Λε Μπεφ (1753), Οχυρό Ντυκέσν (1754) και Οχυρό Μασώ (1754).

Βλέπε επίσης

• Νέα Γαλλία
• Στρατός της Νέας Γαλλίας
• Ιστορικές περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών
• κατάλογος των γαλλικών οχυρών στην Βόρεια Αμερική

Παραπομπές