Ο σερ Κίνγκσλεϊ Ουίλιαμ Έιμις (αγγλικά: Sir Kingsley William Amis) (16 Απριλίου 1922 – 22 Οκτωβρίου 1995) ήταν Άγγλος μυθιστοριογράφος, ποιητής, κριτικός λογοτεχνίας και καθηγητής πανεπιστημίου. Τα έργα του ρίχνουν μια χιουμοριστική αλλά άκρως κριτική ματιά στη βρετανική κοινωνία, ειδικά στην περίοδο μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου το 1945. Έγραψε περισσότερα από 20 μυθιστορήματα, ποίηση, απομνημονεύματα, διηγήματα, ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά σενάρια και έργα κοινωνικής και λογοτεχνικής κριτικής. Η σατιρική κωμωδία του Ο τυχερός Τζιμ (1954) τον έκανε διάσημο. Κατατάσσεται στους σημαντικότερους συγγραφείς του λογοτεχνικού ρεύματος Οργισμένοι νέοι της δεκαετίας του 1950.
Το 2008, οι Τάιμς τον κατέταξαν ένατο στη λίστα με τους 50 πιο αξιόλογους Βρετανούς συγγραφείς από το 1945. Ήταν ο πατέρας του μυθιστοριογράφου Μάρτιν Έιμις.
Ο Κίνγκσλεϊ Έιμις γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1922 και ήταν γιος υπαλλήλου. Το 1940, όπως και ο πατέρας του πριν από αυτόν, κέρδισε μια υποτροφία για το City of London School. Τον Απρίλιο του 1941, μετά το πρώτο έτος, έγινε δεκτός με υποτροφία στο κολλέγιο Σαιντ Τζων του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, όπου σπούδασε αγγλική φιλολογία. Εκεί γνώρισε τον Φίλιπ Λάρκιν, με τον οποίο δημιούργησε τη σημαντικότερη φιλία της ζωής του.
Τον Ιούνιο του 1941 ο Έιμις εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Μεγάλης Βρετανίας, από το οποίο απομακρύνθηκε το 1956, μετά την καταγγελία του Ιωσήφ Στάλιν από τον σοβιετικό ηγέτη Νικήτα Χρουστσόφ στην ομιλία του Για την προσωπολατρία και τις συνέπειές της. Αργότερα περιέγραψε αυτό το στάδιο της πολιτικής του ζωής ως «τη μαρξιστική φάση που φαινόταν σχεδόν υποχρεωτική στην Οξφόρδη».
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου διέκοψε τις σπουδές του και υπηρέτησε ως υπολοχαγός στο Βασιλικό Σώμα Διαβιβάσεων. Επέστρεψε στην Οξφόρδη τον Οκτώβριο του 1945 και αποφοίτησε το 1948. Από το 1948 έως το 1961 δίδαξε στο πανεπιστήμιο του Σουόνσι και από το 1961 έως το 1963 στο πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Το 1963 εγκατέλειψε την ακαδημαϊκή του καριέρα και, εκτός από μια σύντομη περίοδο σε πανεπιστήμια στις ΗΠΑ το 1967 και το 1968, εργάστηκε μόνο ως συγγραφέας.
Η Έιμις παντρεύτηκε δύο φορές, πρώτα το 1948 με τη Χίλαρι Μπάρντγουελ και στη συνέχεια με τη μυθιστοριογράφο Ελίζαμπεθ Τζέιν Χάουαρντ, το 1965. Χώρισαν το 1983. Απέκτησε τρία παιδιά, ο γιος του Μάρτιν Έιμις έγινε επίσης γνωστός μυθιστοριογράφος. Του άρεσε το ποτό και περνούσε αρκετό χρόνο σε παμπ. Στα απομνημονεύματά του έγραψε: «Συνειδητοποιώ ότι έχω τη φήμη ότι είμαι ένας από τους μεγάλους πότες, αν όχι ένας από τους μεγάλους μέθυσους της εποχής μας». Τα απομνημονεύματα του Μάρτιν Έιμις Εμπειρία περιλαμβάνουν πολλά για τη ζωή, τη γοητεία αλλά και την παρακμή - λόγω του αλκοόλ - του πατέρα του.
Το 1990 ο Έιμις αναγορεύθηκε ιππότης. Πέθανε σε ηλικία 73 ετών το 1995 από τραυματισμό μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο.
Το πρώτο του μυθιστόρημα, Ο τυχερός Τζιμ (1954, διασκευάστηκε σε ταινία το 1957), γνώρισε άμεση επιτυχία και παραμένει το πιο δημοφιλές έργο του. Ο δυσαρεστημένος αντιήρωάς του, ο νεαρός πανεπιστημιακός καθηγητής Τζιμ Ντίξον, ήταν η επιτομή μιας σημαντικής κοινωνικής ομάδας νέων μικροαστικής ή εργατικής καταγωγής που είχαν μορφωθεί κυρίως με υποτροφίες, αλλά διαπίστωσαν ότι οι καλύτερες θέσεις εξακολουθούσαν να καταλαμβάνονται από γόνους ευκατάστατων οικογενειών. Λόγω του θέματος οι κριτικοί κατέταξαν τον Έιμις στους Οργισμένους νέους, οι οποίοι εξέφρασαν παρόμοια κοινωνική δυσαρέσκεια. Το βιβλίο ήταν ένα από τα πρώτα βρετανικά μυθιστορήματα με θέμα την πανεπιστημιακή ζωή και επηρέασε μεταγενέστερες γενιές συγγραφέων. Το επόμενο μυθιστόρημα, Αυτό το αβέβαιο συναίσθημα (1955), είχε έναν παρόμοιο αντιήρωα. Σε ένα ταξίδι του στην Πορτογαλία εμπνεύστηκε το μυθιστόρημα Μου αρέσει εδώ (1958), ενώ οι εντυπώσεις από τη διδακτική θητεία σε πανεπιστήμια των Ηνωμένων Πολιτειών του ενέπνευσαν το μυθιστόρημα Ένας χοντρός Άγγλος (1963).
Με το Η συμμαχία κατά του θανάτου (1966), άρχισε μερικούς από τους πειραματισμούς – σε περιεχόμενο, όχι σε ύφος – που σημάδεψαν μεγάλο μέρος της δουλειάς του στις δεκαετίες του 1960 και του 1970. Η απομάκρυνσή του από τον αυστηρό ρεαλισμό των πρώιμων κωμικών μυθιστορημάτων του και η στροφή σε έργα μυστηρίου και επιστημονικής φαντασίας δεν είναι τόσο απότομη, διάβαζε μανιωδώς τέτοια βιβλία από μικρό παιδί.
Συνέχισε γράφοντας περισσότερα από 40 βιβλία, που περιλαμβάνουν περίπου 20 μυθιστορήματα, 6 ποιητικές συλλογές και αρκετές συλλογές δοκιμίων. Αξιοσημείωτα από τα μεταγενέστερα μυθιστορήματά του είναι Ο πράσινος άνθρωπος (1969) και Οι γέροι διάβολοι (1986), για το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο Μπούκερ.
Ως ποιητής, ο Έιμις ήταν αντιπροσωπευτικό μέλος της ομάδας «Το Κίνημα», με ποιήματα που πρωτοεμφανίστηκαν το 1956 στην ανθολογία Νέες κατευθύνσεις. Ποιητές που ανήκαν σ' αυτή τη σχολή έγραψαν συγκρατημένα και πειθαρχημένα στίχους που απέφευγαν τους πειραματισμούς και τα μεγαλεπήβολα θέματα, διατηρώντας μια συνέχεια με την παλαιότερη αγγλική λογοτεχνική παράδοση. Τα Απομνημονεύματά του εκδόθηκαν το 1991.