Λεβ Ρέμπετ
| Λεβ Ρέμπετ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 3 Μαρτίου 1912 Στρύι |
| Θάνατος | 12 Οκτωβρίου 1957 Μόναχο |
| Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο Λιτσάκιβσκι (49°50′ s. š., 24°3′8″ v. d.) |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αυστροουγγαρία Λαϊκή Δημοκρατία της Δυτικής Ουκρανίας Λαϊκή Δημοκρατία της Ουκρανίας Δεύτερη Πολωνική Δημοκρατία Ναζιστική Γερμανία Ukrainian National Government Δυτική Γερμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά Πολωνικά |
| Σπουδές | Νομική Σχολή Πανεπιστημίου της Λβιβ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Οργάνωση Ουκρανών Εθνικιστών |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Daria Rebet |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Λεβ Ρέμπετ (3 Μαρτίου 1912 – 12 Οκτωβρίου 1957) ήταν ένας Ουκρανός πολιτικός συγγραφέας και αντικομμουνιστής κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν βασικό μέλος του υπουργικού συμβουλίου της ουκρανικής κυβέρνησης (η οποία στηριζόταν από την παράταξη του Στεπάν Μπαντέρα) που κήρυξε την ανεξαρτησία της στις 30 Ιουνίου 1941. Για ένα διάστημα, ο Ρέμπετ ήταν ο επικεφαλής της ουκρανικής κυβέρνησης.
Τα πρώτα χρόνια
Ο Ρέμπετ γεννήθηκε στην πόλη Στρίι, στη Δυτική Ουκρανία από Ουκρανό πατέρα και μητέρα πιθανώς εβραϊκής καταγωγής. Ο πατέρας του ήταν ταχυδρομικός υπάλληλος. Ο Ρέμπετ ήταν τόσο βαθιά θρησκευόμενος όσο και καθολικός της ελληνικής καθολικής εκκλησίας και πολύ δραστήριος σωματικά από νεαρή ηλικία. Ήταν μέλος της ουκρανικής προσκοπικής οργάνωσης.
Πολιτική δραστηριότητα
Νεολαία
Ο Ρέμπετ εντάχθηκε στην Ουκρανική Στρατιωτική Οργάνωση UVO (ουκρανικά: Українська Військова Організація) σε ηλικία 17 ετών. Αυτό οδήγησε τελικά στην ένταξη του στην Οργάνωση Ουκρανών Εθνικιστών, την OUN (ουκρανικά: Організація Українських Націоналістів).
Πρώιμη πολιτική καριέρα
Ο Ρέμπετ έγινε βασικός συγγραφέας και στοχαστής της Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών, ανεβαίνοντας γρήγορα στον βαθμό του περιφερειακού διοικητή (ουκρανικά: Провідник Крайової Екзекутиви) θέση που κατείχε από το 1934 έως το 1938.
30 Ιουνίου 1941
Στις 30 Ιουνίου 1941, όταν το OUN κήρυξε ανεξαρτησία στο Λβιβ που κατελήφθη από τα γερμανικά στρατεύματα, ο Ρέμπετ έγινε αναπληρωτής πρωθυπουργός της ουκρανικής κυβέρνησης, διορισμένος από τον πρωθυπουργό Γιάροσλαβ Στέτσκο.
Όταν συνελήφθη ο Στέτσκο, ο Ρέμπετ έγινε πρωθυπουργός της κυβέρνησης για σύντομο χρονικό διάστημα.
Σύλληψη και φυλάκιση από τους Ναζί
Τον Αύγουστο του 1941, ο Ρέμπετ συνελήφθη από την Γκεστάπο. Πέρασε τα επόμενα τρία χρόνια στο Στρατόπεδο συγκέντρωσης Ζάξενχαουζεν, στο τμήμα όπου κρατούνταν πολιτικοί κρατούμενοι.
Δημοσιεύσεις και δολοφονία
Ο Ρέμπετ ήταν πολύ δραστήριος εκδοτικά στην εξορία. Εργάστηκε ως εκδότης πολλών περιοδικών. Το 1949 ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή και τη δεκαετία του 1950 άρχισε να ερευνά τους τομείς του δικαίου, της πολιτικής και της κοινωνιολογίας. Τα κυριότερα έργα του περιελάμβαναν το Η διαμόρφωση του ουκρανικού έθνους (1951) και το Η θεωρία των εθνών (1956).
Ο Ρέμπετ δολοφονήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1957 στο Μόναχο από έναν πράκτορα της Κα Γκε Μπε, τον Μπόνταν Στασίνσκι. Μετά τη δολοφονία του Ρέμπετ, η χήρα του, Ντάρια, συνέχισε το έργο του.
Συνέπειες
Ο θάνατος του Ρέμπετ αρχικά πιστεύονταν ότι προήλθε από φυσικά αίτια. Στη συνέχεια, ωστόσο, ο Στασίνσκι αυτομόλησε στο Δυτικό Βερολίνο το 1961 και παραδόθηκε οικειοθελώς για να δικαστεί στη Δυτική Γερμανία.
Εξηγώντας τι τον παρακίνησε να σκοτώσει τον Ρέμπετ, ο Στασίνσκι είπε στο δικαστήριο ότι του είχαν πει πως ο Ρέμπετ ήταν «ο κορυφαίος θεωρητικός των Ουκρανών στην εξορία».
Το 1984, το πρακτορείο Associated Press ανέφερε ότι οι Μπόνταν Στασίνσκι και η σύζυγός του, Ίνγκα, είχαν λάβει νέες ταυτότητες και τους είχε παρασχεθεί άσυλο από την κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής.
Παραπομπές
- ↑ 1,0 1,1 Auschwitz Prisoners Database. 188653. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2022.
- ↑ 2,0 2,1 d:Q20067115: «Вітер в долонях» Λβιβ. 2017. σελ. 29.
- ↑ Piotrowski, Tadeusz (1998). Poland's Holocaust: Ethnic Strife, Collaboration with Occupying Forces and Genocide in the Second Republic, 1918–1947. McFarland. σελ. 212. ISBN 978-0-7864-0371-4.
- ↑ Christopher Andrew and Vasili Mitrokhin. The Sword and the Shield: The Mitrokhin Archive and the Secret History of the KGB Basic Books, 1999. (ISBN 978-0-465-00312-9) p. 362
- ↑ «Report Ex-KGB Agent Living in S. Africa». Associated Press. March 5, 1984.
|