Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Τα γεγονότα ή τα δεδομένα που περιγράφει το λήμμα έχουν μεταβληθεί και χρειάζεται ενημέρωση με πιο πρόσφατες πληροφορίες. Παρακαλούμε βελτιώστε το λήμμα ενημερώνοντάς το, μη ξεχνώντας να αναφέρετε και αξιόπιστες πηγές. |
Φερνάντο Αλόνσο | ||
---|---|---|
Ο Αλόνσο ενώ οδηγεί το μονοθέσιο της Renault στο Βρετανικό Γκραν Πρι του 2003 | ||
Προσωπικά στοιχεία | ||
Πλήρες όνομα | Φερνάντο Αλόνσο Ντιαζ | |
Ημερομηνία γέννησης | 29 Ιουλίου 1981 | |
Τόπος γέννησης | Οβιέδο, Ισπανία | |
Εθνικότητα | Ισπανός | |
Πόντοι καριέρας | 2091 | |
Ταχύτεροι γύροι | 23 | |
Πρωταθλήματα | 2 (2005,2006) | |
Πρώτος αγώνας | 2001 Grand Prix Αυστραλίας | |
Πρώτη νίκη | 2003 Grand Prix Ουγγαρίας | |
Τελευταίος αγώνας | 2023 Grand Prix Σαουδικής Αραβίας | |
Τελευταία νίκη | 2013 Grand Prix Βαρκελώνης | |
Ομάδες | ||
Χρονιές | Ομάδα | ν-p-β (*) |
2001 2002-2006 2007 2008-2009 2010-2014 2014-2017 2018 2021-2022 2023- |
Minardi Mild Seven Renault F1 Team Vodafone McLaren Mercedes ING Renault F1 Team Scuderia Ferrari McLaren-Honda McLaren-Renault Alpine-Renault |
0-0-0 15-15-37 4-2-12 2-1-4 11-4-44 0-0-0 0-0-0 0-0-1 0-0-2 |
Σύνολο | 32-22-100 | |
(*) νίκες-pole positions-βάθρα |
Ο Φερνάντο Αλόνσο Ντιαζ, (ισπανικά: Fernando Alonso Díaz, γεννήθηκε 29 Ιουλίου 1981) είναι Ισπανός οδηγός αγώνων. Μέχρι στιγμής έχει κερδίσει 2 παγκόσμιους τίτλους στη Φόρμουλα 1 με την ομάδα της Ρενό, στην οποία αγωνίστηκε την περίοδο 2003-2006 και 2008-2009. Από το 2010, μέχρι και και το 2014, αγωνιζόταν με τη Σκουντερία Φερράρι. Το 2015 υπέγραψε με τη McLaren μεχρι το 2018. Το 2020 ανακοίνωσε ότι μετά από δυο χρόνια αποχής θα επιστρέψει για τη σεζόν 2021 με την Alpine F1 Team, ενώ στα τέλη του 2022 ανακοινώθηκε ότι από το 2023 θα είναι οδηγός για την Aston Martin F1 Team.
Γεννήθηκε στο Οβιέδο της Ισπανίας. Ξεκίνησε σε ηλικία τριών ετών από τα καρτ. Κατέκτησε τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα στην Ισπανία (από το 1994 έως το 1997) και έγινε Παγκόσμιος Πρωταθλητής το 1996. Το ντεμπούτο του στη Φόρμουλα 1 έγινε με την ομάδα της Μινάρντι το 2001. Την επόμενη χρονιά. μετακινήθηκε στη Ρενό ως δοκιμαστής και από το 2003 έγινε ένας από τους κύριους οδηγούς της ομάδας. Στις 25 Σεπτεμβρίου του 2005, ο Αλόνσο κατέκτησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Φόρμουλα 1, όντας ο νεότερος Παγκόσμιος Πρωταθλητής της Φόρμουλα 1 (24 ετών και 58 ημερών) την τότε εποχή. Μετά την υπεράσπιση του τίτλου του την επόμενη χρονιά, έγινε ο νεότερος πιλότος που κατακτά δύο συναπτά Παγκόσμια Πρωταθλήματα. Μετακινήθηκε στη McLaren το 2007. Έπειτα, επέστρεψε στη Ρενό για τις επόμενες δύο σεζόν και το 2010 μετακινήθηκε στη Σκουντερία Φερράρι έως το 2014. Από το 2015 έως 2018 έτρεχε για τη ΜακΛάρεν. Αρχές του 2018 υπέγραψε με την Toyota Gazoo Racing για να τρέξει στους αγώνες αντοχής. Το 2019 θα αγωνιστεί στο Indy 500 με μονοθέσιο τη ΜακΛάρεν.
Έχει το παρατσούκλι El Nano, το οποίο αποτελεί τυπικό ψευδώνυμο για το όνομα Fernando στο Πριγκιπάτο των Αστουριών, όπου και γεννήθηκε. Ο Αλόνσο είναι, επίσης, Πρέσβης Καλής Θελήσεως της UNICEF. Το 2003, έγινε ο νεότερος πιλότος της Φόρμουλα 1 που κατακτά την pole position στο Γκραν Πρι της Μαλαισίας, καθώς και ο νεότερος πιλότος που κερδίζει Γκραν Πρι της Φόρμουλα 1 στο Ουγγρικό Γκραν Πρι την ίδια χρονιά. Το 2008, όμως, και τα δύο ρεκόρ κατερρίφθησαν από τον Σεμπάστιαν Φέτελ στο Ιταλικό Γκραν Πρι. Κλείνοντας την καριέρα του στη Φόρμουλα 1 το 2018 συμπλήρωσε 1.899 πόντους καριέρας. Τώρα κυνηγά τo Triple Crown.
Ο Φερνάντο Αλόνσο γεννήθηκε στο Οβιέδο στο Πριγκιπάτο των Αστουριών στη Βόρεια Ισπανία. Η μητέρα του εργαζόταν σε πολυκατάστημα και ο πατέρας του εργαζόταν ως μηχανικός σε εργοστάσιο εκρηκτικών κοντά στο Οβιέδο. Ο Αλόνσο έχει επίσης μία μεγαλύτερη αδερφή, τη Λορένα. Ο πατέρας του Αλόνσο, Χόρχε Ρουίθ, ένας ερασιτέχνης οδηγός καρτ, ήθελε να περάσει το πάθος του και στα παιδιά του. Έτσι, κατασκεύασε ένα καρτ, το οποίο προοριζόταν κανονικά για την οκτάχρονη αδερφή του Αλόνσο, αλλά εκείνη δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον για το άθλημα, εν αντιθέσει με τον τρίχρονο αδερφό της.
Ο Αλόνσο φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο Holy Guardian Angel στο Οβιέδο μέχρι την ηλικία των δεκατεσσάρων ετών. Ύστερα, φοίτησε στο Ινστιτούτο Leopoldo Alas Clarín του Σαν Λάθαρο. Τα παράτησε το 2000, διότι η δέσμευσή του στον μηχανοκίνητο αθλητισμό τον απέτρεψε από περαιτέρω σπουδές.
Αφού κατέκτησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Φόρμουλα 1 το 2005, έγινε πρέσβης του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ώστε να προωθήσει το νέο τομέα σπουδών του Πανεπιστημίου (Motorsport of Business for Social Science). Για να το πετύχει αυτό, χρηματοδότησε δώδεκα μαθητές από όλον τον κόσμο.
Ο Αλόνσο νυμφεύθηκε τη Ρακέλ ντελ Ροσάριο, την κύρια τραγουδίστρια του ποπ συγκροτήματος El Sueño de Morfeo στις 17 Νοεμβρίου του 2005. Όμως, ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να χωρίσουν τον Δεκέμβριο του 2011.
Το ζευγάρι ζούσε στην Οξφόρδη της Αγγλίας. Το 2006, μετακόμισαν στην Ελβετία. Ο Αλόνσο είχε στην κατοχή του ένα σπίτι στο Mont-sur-Rolle, κοντά στη Λίμνη της Γενεύης από το 2006 έως και το 2010, όταν και μετακόμισε στο Λουγκάνο, ώστε να βρίσκεται πιο κοντά στο νέο του εργοδότη στη Φόρμουλα 1, τη Φερράρι. Είναι πολύ συχνό φαινόμενο για όλα τα αστέρια της Φόρμουλα 1 να μετακομίζουν στην Ελβετία, ώστε να μειώσουν τους φορολογικούς λογαριασμούς τους. Τον χειμώνα του 2010, ο Αλόνσο γύρισε πίσω στο Οβιέδο, ώστε να βρίσκεται πιο κοντά στην οικογένεια και στους φίλους τους, πράξη η οποία όμως του στοίχισε 50 εκατομμύρια λίρες σε φόρο.
Ο Αλόνσο είναι υποστηρικτής των ποδοσφαιρικών ομάδων Ρεάλ Μαδρίτης και Ρεάλ Οβιέδο.
Εκτός από τα ισπανικά, μιλάει αγγλικά, ιταλικά και γαλλικά.
Ο Αλόνσο έχει στην πλάτη του ένα τατουάζ που απεικονίζει έναν αρχαίο σαμουράι. Αποκάλυψε ότι το τατουάζ συμβολίζει τη μυική δύναμη, την ευφυΐα και τη δύναμη της θέλησης που εμπνεύστηκε από το Χαγκακούρε, πνευματικό οδηγό που γράφτηκε από τον Γιαμαμότο Τσουνατόμο τον 18ο αιώνα.
Το πάθος του για την ταχύτητα φάνηκε από πολύ μικρή ηλικία. Στα 3 του μόλις χρόνια ο πατέρας του του χαρίζει ένα καρτ το οποίο αποτελεί το πρώτο όχημά του. Παίρνει μέρος σε διάφορους αγώνες καρτ σε όλη την Ισπανία, συνοδευόμενος από τον πατέρα του, που εργαζόταν ως μηχανικός. Το ταλέντο του δεν αργεί να εμφανιστεί και στην περίοδο 1993-1996 κατακτά συνεχώς το πρωτάθλημα καρτ κατηγορίας τζούνιορ της χώρας του. Την ίδια χρονιά για την ίδια κατηγορία ανακηρύσσεται παγκόσμιος πρωταθλητής.
Ο πρώην οδηγός της Μινάρντι, Αδριάν Κάμπος, έδωσε στον Αλόνσο την ευκαιρία να δοκιμάσει το μονοθέσιο τον Οκτώβριο του 1998. Έπειτα από τρεις ημέρες στην πίστα της Αμπαθέτε, ο Αλόνσο έκανε χρόνους εφάμιλλους με αυτούς του προηγούμενου οδηγού του Κάμπος, Μαρκ Ζενέ. Έτσι, ο Κάμπος υπέγραψε με τον Αλόνσο. Ο Αλόνσο αγωνίστηκε στην ισπανική σειρά αγώνων Euro Open MoviStar by Nissan. Μόλις στον δεύτερο αγώνα του, ξανά στο Αλμπαθέτε, ο Αλόνσο πήρε την πρώτη του νίκη. Κατέκτησε το πρωτάθλημα με έναν βαθμό διαφορά από τον Μανουέλ Ζιάο, κερδίζοντας και κάνοντας τον ταχύτερο γύρο στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς. Ο Αλόνσο, επίσης, δοκιμάστηκε από τη Μινάρντι. Τα αποτελέσματά του ήταν ικανοποιητικά, αφού ο γύρος του ήταν κατά 1,5 δευτερόλεπτο ταχύτερος από τους υπόλοιπους οδηγούς.
Την επόμενη σεζόν, ο Αλόνσο μετακινήθηκε στη Φόρμουλα 3000 (σημερινή Φόρμουλα 2), που είναι συνήθως το τελευταίο βήμα για τους οδηγούς πριν την άνοδο στη Φόρμουλα 1. Ο Αλόνσο μπήκε στην Ομάδα Αστρομέγκα, όντας ο νεότερος οδηγός σε αυτό το πρωτάθλημα, με διαφορά έντεκα μηνών. Δεν κατάφερε να βαθμολογηθεί μέχρι τον έβδομο αγώνα της χρονιάς. Μολαταύτα, στους τελευταίους δύο αγώνες της χρονιάς, πήρε τη δεύτερη και πρώτη θέση, κάτι που ήταν αρκετό για να του εξασφαλίσει την τέταρτη θέση στο πρωτάθλημα.
Με την ομάδα επιτυγχάνει εντυπωσιακούς χρόνους και τη διετία 1999 - 2000 παραμένει ως δοκιμαστής για την ιταλική ομάδα, συμμετέχοντας παράλληλα και σε άλλες σειρές αγώνων, όπως στη Φόρμουλα 3000, στους αγώνες της οποίας κατετάγη 4ος το 2000. Το 2001 "προβιβάζεται" σε οδηγό αγώνων για την ομάδα της Μινάρντι στη Φόρμουλα 1 και είναι ο τρίτος νεότερος οδηγός στην ιστορία του αγωνίσματος που παίρνει μέρος σε επίσημο αγώνα. Παρόλο που δεν καταφέρνει να πάρει βαθμό, εντυπωσιάζει με τη ταχύτητα του στα δοκιμαστικά και για το 2002 ο Φλάβιο Μπριατόρε του προσφέρει θέση οδηγού δοκιμών στην ομάδα της Ρενό.
Το 2003 οδηγεί για πρώτη φορά σε αγώνα με Ρενό. Παρόλο που η Φερράρι και η McLaren ανταγωνίζονται έντονα για τον τίτλο, ο Αλόνσο κάνει μια πολύ καλή περίοδο, έχοντας σχετικά ανταγωνιστικό αυτοκίνητο. Θα σημειώσει την πρώτη του νίκη στο Ουγγρικό Γκραν Πρι έχοντας εντυπωσιακή απόδοση. Τελικά θα τερματίσει 6ος στο Πρωτάθλημα συγκεντρώνοντας 55 βαθμούς. Την επόμενη περίοδο, παρόλο που δεν θα καταφέρει να νικήσει, επιδεικνύει εντυπωσιακή σταθερότητα στο να βαθμολογείται συνεχώς και καταφέρνει να τερματίσει 4ος στη τελική κατάταξη με 59 βαθμούς. Τον χειμώνα του 2004 - 2005, η Ρενό δείχνει ότι πλέον έχει κάνει το μεγάλο βήμα και καταφέρνει να κατασκευάσει πραγματικά ανταγωνιστικό αυτοκίνητο και να το εμπιστευθεί στον Αλόνσο, ο οποίος το εκμεταλλεύεται στο έπακρο και σε (καθοριστικό) συνδυασμό με μία αιφνίδια αλλαγή στους κανονισμούς των ελαστικών που ίσχυσε μόνο τη σεζόν του 2005 και έκανε ξαφνικά την προηγούμενη κυρίαρχο Ferrari να έχει μη ανταγωνιστικά μονοθέσια ως προς όλες τις αντίπαλες ομάδες (δείτε σχετικά εδώ), καταφέρνει να γίνει ο νεότερος τότε παγκόσμιος πρωταθλητής στην ιστορία της Φόρμουλα 1 σε ηλικία 24 ετών, μέχρι που το ρεκόρ έσπασε το 2008 από τον Λιούις Χάμιλτον και στη συνέχεια το 2010 από τον Σεμπάστιαν Φέτελ. Το 2006 θα επαναλάβει την κατάκτηση του τίτλου και τότε ο Ρον Ντένις και η Μακλάρεν θα του προσφέρουν θέση οδηγού στην ομάδα για το 2007, την οποία θα αποδεχτεί.
Ως παγκόσμιος πρωταθλητής με τη Ρενό για 2 συνεχόμενα χρόνια πλέον, ο Φερνάντο Αλόνσο μεταπηδά το 2007 στη Μακλάρεν με σκοπό να την κάνει να επιστρέψει στην κορυφή. Συναγωνιστής του ο νεαρός και πολλά υποσχόμενος Λιούις Χάμιλτον, ο οποίος στην αρχή δεν φαινόταν απειλή για το τίτλο. Η ανανεωμένη ΜακΛάρεν, με κινητήρες της Μερτσέντες εντυπωσιάζει και μαζί, εκτός από τον Αλόνσο, εντυπωσιάζει και ο Χάμιλτον, ο οποίος πλέον δηλώνει έτοιμος για να κατακτήσει τον τίτλο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία άσχημου κλίματος στην ομάδα, με αποτέλεσμα ο παγκόσμιος τίτλος οδηγών να καταλήξει στον Κίμι Ράικονεν και τη Φερράρι. Από την άλλη, η Μακλάρεν κατηγορείται για βιομηχανική κατασκοπεία και έτσι χάνει και τον τίτλο του Πρωταθλήματος κατασκευαστών, ο οποίος καταλήγει και αυτός με τη σειρά του στην εταιρεία από το Μαρανέλλο. Τελικώς, στις 2 Νοεμβρίου 2007, μετά από ένα ταραχώδη χρόνο με τη Μακλάρεν λύθηκε αμοιβαία η συνεργασία.
Βοηθάει το μονοθέσιο της Renault να μεταμορφωθεί από κομπάρσος σε πρωταγωνιστής, μαζεύοντας τους περισσότερους βαθμούς από κάθε άλλον στους τελευταίους εννιά αγώνες της σεζόν, διάστημα κατά το οποίο κατακτάει δύο συνεχόμενες νίκες, σε Σιγκαπούρη (αργότερα αποδείχθηκε ότι ήταν αποτέλεσμα παράνομης πρακτικής) και Ιαπωνία. Τερματίζει στην πέμπτη θέση του πρωταθλήματος και υπογράφει με την ομάδα για άλλα δύο χρόνια. Ακολούθησε και δεύτερη νίκη, στην πίστα Φούτζι, στην Ιαπωνία, στις 12 Οκτωβρίου του 2008.Το 2009 θα τερματίσει 9ος χωρίς καμία νίκη.
Το 2010 πραγματοποιεί μία μεγάλη κίνηση και πηγαίνει στη Φερράρι με teammate τον Φελίπε Μάσα. Ξεκινά τη χρονιά κάνοντας νίκη στο Μπαχρέιν, όμως η επόμενη θα αργήσει να έρθει μετά από 10 αγώνες στη Γερμανία. Κατορθώνει ένα καλό σκορ βρισκόμενος πρώτος και μόλις λίγους πόντους μπροστά από τον Σεμπάστιαν Φέτελ έναν αγώνα πριν κλείσει η σεζόν. Για κακή του τύχη όμως στον τελευταίο αγώνα δεν μπόρεσε να τερματίσει στη ικανοποιητική θέση η οποία θα του χάριζε το πρωτάθλημα. Τερματίζει τη χρονιά συμπληρώνοντας 5 νίκες, 2 pole και 252 πόντους πίσω από τον Σεμπάστιαν Φέτελ. Την επόμενη σεζόν η Φερράρι δεν παρουσιάζει ένα καλό μονοθέσιο σε σχέση με τη RedBull. Ως αποτέλεσμα αυτού ο Αλόνσο θα κάνει μόλις μία νίκη και θα τελειώσει τη σεζόν με 257 πόντους στην 4η θέση. Το 2012 τρέχει για άλλη μία χρονιά με ένα αργό μονοθέσιο, όμως για καλή του τύχη στον δεύτερο αγώνα παίρνει νίκη. Συνολικά κέρδισε τρεις αγώνες, παίρνοντας δύο pole και τερματίζοντας 2ος και για άλλη μια χρονιά πίσω από τον Σεμπάστιαν Φέτελ μόλις με τρεις πόντους διαφορά. Το 2013 με τη σεζόν να ξεκινά με δύο νίκες, αλλά και μία εγκατάλειψη, τα πράγματα έδειχναν καλά για τον Αλόνσο. Ωστόσο, δεν ξαναπαίρνει νίκη, και με το δεύτερο μισό να κυριαρχείται από τον Φέτελ, περιορίζεται στη δεύτερη θέση. Το 2014 ήταν μία κάκιστη και τελευταία σεζόν με τη Φερράρι τερματίζοντας στην 6η θέση. Ωστόσο ήταν εντυπωσιακός απέναντι στον Φινλανδό teammate, Κίμι Ράικονεν, αφού από τους 16 αγώνες που τερμάτισαν έχασε μόλις σε έναν.
Στην επιστροφή του στη Μακλάρεν ο Αλόνσο δεν βρήκε τα πράγματα όπως τα περίμενε. Το 2015 ήταν μια χρονιά που ο Ισπανός σίγουρα θα θέλει να ξεχάσει, καθώς τα προβλήματα αξιοπιστίας που δημιούργησε ο κινητήρας της Χόντα ανάγκασαν τον Ισπανό κάποτε παγκόσμιο πρωταθλητή να εγκαταλείψει 7 φορές και να συγκεντρώσει μόλις 11 βαθμούς. Το 2016 και 2017 η Μακλάρεν και η Χόντα δεν κάνουν κάποια ιδιαίτερη πρόοδο, αφήνοντας τον Ισπανό οδηγό στην 10η θέσει με 54 πόντους και στην 15η με 17 πόντους αντίστοιχα. Το 2018 μπήκε σχετικά καλά για τη Μακλάρεν και τον Αλόνσο, έχοντας τώρα προμηθευτεί κινητήρες από τη Ρενό. Τερματίζει στον πρώτο αγώνα 5ος, αποτέλεσμα που ενθάρρυνε και αυτόν αλλά και την ομάδα του. Στους επόμενους 5 αγώνες τερμάτισε μεταξύ 7ης και 8ης θέσεις αποτέλεσμα μη ικανοποιητικό. Στα μέσα της σεζόν ανακοινώνει πως το Άμπου Ντάμπι θα είναι ο τελευταίος αγώνας της καριέρας του στη Φόρμουλα 1. Εγκαταλείπει 6 φορές και κλείνει την καριέρα του στη ΜακΛάρεν το 2018 στην 11η θέση με 50 πόντους.
Θέλοντας να κατακτήσει το Triple Crown στις αρχές του 2018 υπογράφηκε συμβόλαιο με την ιαπωνική ομάδα του WEC την Toyota Gazoo Racing με Co-Drivers τους Σεμπάστιαν Μπουεμί και Καζούκι Νακγατσίμα, ταυτοχρόνως τρέχοντας και για τη ΜακΛαρεν για την τελευταία του χρονιά στη φόρμουλα 1. Είδη έχει τρέξει σε 6 αγώνες, έχοντας τερματίσει 3 φορές 1ος (μέσα σε αυτούς είναι και οι 24 ώρες ΛεΜάν), άλλες δυο φορές 2ος και μια εγκατάλειψη. Του μένουν άλλοι δύο αγώνες, που θα ολοκληρωθούν στα μέσα του 2019.
Στις 26 Οκτωβρίου 2017 ανακοινώθηκε ότι ο Alonso θα αγωνιστεί στο 24ωρο της Daytona - το πρώτο του γεγονός αγώνα αντοχής - για την ομάδα United Autosports. Στις 21 Νοεμβρίου, ο Alonso ολοκλήρωσε την πρώτη δοκιμασία του στη κατηγορία LMP2 με τη Ligier JS P217 της United Autosports στη Motorland Aragon στην Ισπανία. Ολοκλήρωσε 483 χιλιόμετρα (98 γύρους).Αν και το Ligier δεν ήταν τόσο γρήγορο σε ευθεία γραμμή όπως τα άλλα αγωνιστικά. Ο Alonso και οι ομοσταβλή του Lando Norris και Phil Hanson κατάφεραν να τρέξουν μακρά χρονικά διαστήματα και σε φάσης του αγώνα ήταν μεταξύ των ταχύτερων αυτοκινήτων στην πίστα. Το αυτοκίνητο υπέστη πολλά προβλήματα κατά τη διάρκεια του αγώνα με αποτέλεσμα να τερματήσει στην 38η θέση με 90 γύρους διαφορά από τους νικητές του αγώνα και 13ος στην κατηγορία κατηγορία του.
Στις 27 Νοεμβρίου 2018 ανακοινώθηκε ότι ο Alonso θα αγωνιστεί στο 2019 24ωρο της Daytona για την ομάδα Wayne Taylor Racing με τους συνοδηγούς Kamui Kobayashi, Jordan Taylor και Renger van der Zande. Κέρδισε τον αγώνα οδηγώντας το Konica Minolta Cadillac DPi-V.R.Ο Taylor έλαβε την έκτη θέση στις προκριματικές φάσεις. Όταν ο Alonso ανέλαβε, πέρασε από την πέμπτη θέση στη πρώτη, πριν κτίσει διαφορά 21 δευτερόλεπτων. Στο δεύτερη φάση σε υγρές συνθήκες, ο Alonso ανέλαβε το προβάδισμα και άρχισε να κάνει διαφορά 3-5 δευτερολέπτων ανά γύρο, δημιουργώντας το χάσμα 55 δευτερόλεπτα. Ο Alonso οδήγησε στη πρώτη θέση του αγώνα σε κάθε ένα από τα τρείς φάσης συμπεριλαμβανομένου του τελικού περάσματος. Ο αγώνας σταμάτησε λόγω των συνθηκών και η ομάδα Konica Minolta Cadillac του Alonso κηρύχθηκε νικήτρια.
Έχοντας κατακτήσει το Γκραν Πρι του Μονακό στη φόρμουλα 1 και τις 24 ώρες ΛεΜάν στο παγκόσμιο πρωτάθλημα αντοχής, τώρα κυνήγα τη νίκη στα 500 μίλια της Ιντιανάπολις, ώστε να είναι ο δεύτερος στο κόσμο που θα έχει κατακτήσει το Triple Crown μαζί με τον Γκρέιαμ Χιλ. Είδη από το 2017 δοκίμασε να τρέξει στο Ιντυ 500 με τη McLaren-Honda-Andretti, με μη ικανοποιητικά αποτελέσματα αφού εγκατέλειψε λόγο μηχανικής βλάβης της τότε Honda. Έτσι αφού ανακοινώνει ότι θα αποσυρθεί από τη φόρμουλα 1 στα τέλη του 2018, ταυτόχρονα ανακοινώνει πως θα τρέξει για λογαριασμό της ΜακΛάρεν στο Indy500 το 2019.
Το 2021 επιστρέφει στη Φόρμουλα 1 με την Alpine συνεργαζόμενος με τον Εστεμπάν Οκόν. Τερματίζει στην 10η θέση του πρωταθλήματος με καλύτερο αποτέλεσμα την τρίτη θέση στο Κατάρ ο συμπαίκτης του Οκόν τερμάτισε ενδέκατος. Ο Αλόνσο αναναίωσε το συμβόλαιο του και για το 2022 ξανά συνεργαζόμενος με τον Οκόν.
Τα κράνη του Αλόνσο κατασκευάστηκαν από τις εταιρίες Bieffe (2001), Arai (2003-2009, 2016), Schuberth (2010-2015) και Bell (2017-). Έχει τη σημαία της Ισπανίας γύρω από το κράνος και τις αποχρώσεις του μπλε που προσαρμόζονται από τις σημαίες της Αστούριας. Όλα τα κράνη του Αλόνσο διαθέτουν δύο βέλη στην κορυφή. Το 2012 κατά τη διάρκεια ενός Q & A με τους οπαδούς του Alonso εξήγησε την έννοια των βέλων. Αυτά προήλθαν από ένα χριστουγεννιάτικο δώρο που ο Αλόνσο πήρε όταν ήταν παιδί. Ο οδηγός του παιχνιδιού που πήρε είχε αυτά τα βέλη στο κράνος του. Ο Αλόνσο έβαλε παρόμοια με το κράνος του παιχνιδιού και από τότε έχει αγωνιστεί πάντα με αυτά τα βέλη. Αυτός ο σχεδιασμός ήταν ένας πρωτότυπος από τότε που ο Αλόνσο εντάχθηκε στη Minardi την εποχή του 2001, με τη διαφορά ότι φορούσε μπλε χρώμα με σκούρες μπλε αποχρώσεις και στη συνέχεια μετατράπηκε στα γαλάζια και τελικά μπλε τυπικά Asturias το 2004.
Στις 26 Ιουνίου 2015 ο Αλόνσο άνοιξε το δικό του μουσείο με δικό του αυτοκινητοδρόμιο με τίτλο «Museo y Circuito Fernando Alonso», αφιερωμένο στην αγωνιστική του καριέρα, στην πατρίδα του του Οβιέδο. Το μουσείο συγκεντρώνει όλα τα αγωνιστικά αυτοκίνητα του Φερνάντο Αλόνσο από τότε που άρχισε να παίζει karting στην ηλικία των 3. Αποτελείται από περισσότερα από 270 μοναδικά κομμάτια, κράνη, γάντια, αγωνιστικά κοστούμια, αυτοκίνητα και αναμνηστικά.
Η πίστα karting σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε για να προσφέρει τη δυνατότητα οδήγησης σε 29 διαφορετικές διαδρομές και έχει εγκριθεί για να διεξάγει διεθνείς διαγωνισμούς υψηλού επιπέδου σύμφωνα με τους κανόνες CIK-FIA. Η διαδρομή συνδυάζει τις αγαπημένες γωνίες της Formula 1 του Αλόνσο.
(Οι αγώνες σε bold υποδεικνύουν Pole Position) (Οι αγώνες σε italics υποδεικνύουν ταχύτερο γύρο)
Χρονιά | Ομάδα | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | Θέση | Πόντοι |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1999 | Campos Motorsport | ALB 1 Εγκ. |
ALB 2 1 |
JER 1 Εγκ. |
JER 2 |
JAR 1 Εγκ. |
JAR 2 1 |
MNZ 1 Εγκ. |
MNZ 2 Εγκ. |
JAR 1 1 |
JAR 2 Εγκ. |
DON 1 1 |
DON 2 1 |
CAT 1 7 |
CAT 2 1 |
VAL 1 2 |
VAL 2 1 |
1ος | 164 |
Χρονιά | Ομάδα | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | Θέση | Πόντοι |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2000 | Team Astromega | IMO 9 |
SIL |
CAT 15 |
NÜR Εγκ. |
MON 8 |
MAG Εγκ. |
A1R 6 |
HOC Εγκ. |
HUN 2 |
SPA 1 |
4ος | 17 |
(Οι αγώνες σε bold υποδεικνύουν Pole Position) (Οι αγώνες σε italics υποδεικνύουν ταχύτερο γύρο)
Χρονιά | Ομάδα | Σασί | Κινητήρας | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | Θέση | Πόντοι | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2001 | European Minardi F1 Team | Minardi PS01 | European (Cosworth) 3.0 V10 |
AUS 12 |
ΜAL 13 |
BRA Εγκ. |
SMR Εγκ. |
ESP 13 |
AUT Εγκ. |
MON Εγκ. |
CAN Εγκ. |
EUR 14 |
FRA Εγκ. |
GBR 16 |
GER 10 |
HUN Εγκ. |
BEL Εγκ. |
ITA 13 |
USA Εγκ. |
JPN 11 |
23ος | 0 | |||||
2003 | Mild Seven Renault F1 Team | Renault R23 | Renault RS23 3.0 V10 | AUS 7 |
MAL 3 |
BRA 3 |
SMR 6 |
ESP 2 |
AUT Εγκ. |
MON 5 |
CAN 4 |
EUR 4 |
FRA Εγκ. |
GBR Εγκ. |
GER 4 |
HUN 1 |
ITA 8 |
USA Εγκ. |
JPN Εγκ. |
6ος | 55 | ||||||
2004 | Mild Seven Renault F1 Team | Renault R24 | Renault RS24 3.0 V10 | AUS 3 |
MAL 7 |
BHR 6 |
SMR 4 |
ESP 4 |
MON Εγκ. |
EUR 5 |
CAN Εγκ. |
USA Εγκ. |
FRA 2 |
GBR 10 |
GER 3 |
HUN 3 |
BEL Εγκ. |
ITA Εγκ. |
CHN 4 |
JPN 5 |
BRA 4 |
4ος | 59 | ||||
2005 | Mild Seven Renault F1 Team | Renault R25 | Renault RS25 3.0 V10 | AUS 3 |
MAL 1 |
BHR 1 |
SMR 1 |
ESP 2 |
MON 4 |
EUR 1 |
CAN Εγκ. |
USA DNS |
FRA 1 |
GBR 2 |
GER 1 |
HUN 11 |
TUR 2 |
ITA 2 |
BEL 2 |
BRA 3 |
JPN 3 |
CHN 1 |
1ος | 133 | |||
2006 | Mild Seven Renault F1 Team | Renault R26 | Renault RS26 2.4 V8 | BHR 1 |
MAL 2 |
AUS 1 |
SMR 2 |
EUR 2 |
ESP 1 |
MON 1 |
GBR 1 |
CAN 1 |
USA 5 |
FRA 2 |
GER 5 |
HUN Εγκ. |
TUR 2 |
ITA Εγκ. |
CHN 2 |
JPN 1 |
BRA 2 |
1ος | 134 | ||||
2007 | Vodafone McLaren Mercedes | McLaren MP4-22 | Mercedes FO 108T 2.4 V8 | AUS 2 |
MAL 1 |
BHR 5 |
ESP 3 |
MON 1 |
CAN 7 |
USA 2 |
FRA 7 |
GBR 2 |
EUR 1 |
HUN 4 |
TUR 3 |
ITA 1 |
BEL 3 |
JPN Εγκ. |
CHN 2 |
BRA 3 |
3ος | 109 | |||||
2008 | ING Renault F1 Team | Renault R28 | Renault RS27 2.4 V8 | AUS 4 |
MAL 8 |
BHR 10 |
ESP Εγκ. |
TUR 6 |
MON 10 |
CAN Εγκ. |
FRA 8 |
GBR 6 |
GER 11 |
HUN 4 |
EUR Εγκ. |
BEL 4 |
ITA 4 |
SIN 1 |
JPN 1 |
CHN 4 |
BRA 2 |
5ος | 61 | ||||
2009 | ING Renault F1 Team | Renault R29 | Renault RS27 2.4 V8 | AUS 5 |
MAL 11 |
CHN 9 |
BHR 8 |
ESP 5 |
MON 7 |
TUR 10 |
GBR 14 |
GER 7 |
HUN Εγκ. |
EUR 6 |
BEL Εγκ. |
ITA 5 |
9ος | 26 | |||||||||
Renault F1 Team | SIN 3 |
JPN 10 |
BRA Εγκ. |
ABU 14 |
|||||||||||||||||||||||
2010 | Scuderia Ferrari Marlboro | Ferrari F10 | Ferrari 056 2.4 V8 | BHR 1 |
AUS 4 |
MAL 13 |
CHN 4 |
ESP 2 |
MON 6 |
TUR 8 |
CAN 3 |
EUR 8 |
GBR 14 |
GER 1 |
HUN 2 |
BEL Εγκ. |
ITA 1 |
SIN 1 |
JPN 3 |
KOR 1 |
BRA 3 |
ABU 7 |
2ος | 252 | |||
2011 | Scuderia Ferrari Marlboro | Ferrari 150° Italia | Ferrari 056 2.4 V8 | AUS 4 |
MAL 6 |
CHN 7 |
TUR 3 |
ESP 5 |
MON 2 |
CAN Εγκ. |
EUR 2 |
4ος | 257 | ||||||||||||||
Scuderia Ferrari | GBR 1 |
GER 2 |
HUN 3 |
BEL 4 |
ITA 3 |
SIN 4 |
JPN 2 |
KOR 5 |
IND 3 |
ABU 2 |
BRA 4 |
||||||||||||||||
2012 | Scuderia Ferrari | Ferrari F2012 | Ferrari 056 2.4 V8 | AUS 5 |
MYS 1 |
CHN 9 |
BHR 7 |
ESP 2 |
MON 3 |
CAN 5 |
EUR 1 |
GBR 2 |
GER 1 |
HUN 5 |
BEL Εγκ. |
ITA 3 |
SIN 3 |
JPN Εγκ. |
KOR 3 |
IND 2 |
ABU 2 |
USA 3 |
BRA 2 |
2ος | 278 | ||
2013 | Scuderia Ferrari | Ferrari F138 | Ferrari 056 2.4 V8 | AUS 2 |
MYS Εγκ. |
CHN 1 |
BHR 8 |
ESP 1 |
MON 7 |
CAN 2 |
GBR 3 |
GER 4 |
HUN 5 |
BEL 2 |
ITA 2 |
SIN 2 |
KOR 6 |
JPN 4 |
IND 11 |
ABU 5 |
USA 5 |
BRA 3 |
2ος | 242 | |||
2014 | Scuderia Ferrari | Ferrari F14 T | Ferrari 059/3 1.6 V6 t | AUS 4 |
MYS 4 |
BHR 9 |
CHN 3 |
ESP 6 |
MON 4 |
CAN 6 |
AUT 5 |
GBR 6 |
GER 5 |
HUN 2 |
BEL 7 |
ITA Εγκ. |
SIN 4 |
JPN Εγκ. |
RUS 6 |
USA 6 |
BRA 6 |
ABU 9 |
6ος | 161 | |||
2015 | McLaren Honda | McLaren MP4-30 | Honda RA615H 1.6 V6 t | AUS | MYS Εγκ. |
CHN 12 |
BHR 11 |
ESP Εγκ. |
MON Εγκ. |
CAN Εγκ. |
AUT Εγκ. |
GBR 10 |
HUN 5 |
BEL 13 |
ITA 18 |
SIN Εγκ. |
JPN 11 |
RUS 11 |
USA 11 |
MEX Εγκ. |
BRA 15 |
ABU 17 |
17ος | 11 | |||
2016 | McLaren Honda | McLaren MP4-31 | Honda RA616H 1.6 V6 t | AUS Εγκ. |
BHR | CHN 12 |
RUS 6 |
ESP Εγκ. |
MON 5 |
CAN 11 |
EUR Εγκ. |
AUT Εγκ. |
GBR 13 |
HUN 7 |
GER 12 |
BEL 7 |
ITA 14 |
SIN 7 |
MYS 7 |
JPN 16 |
USA 5 |
MEX 13 |
BRA 10 |
ABU 10 |
10ος | 54 | |
2017 | McLaren Honda | McLaren MCL32 | Honda RA617H 1.6 V6 t | AUS Εγκ. |
CHN 14 |
BHR Εγκ. |
RUS Εγκ. |
ESP 12 |
MON | CAN 16 |
AZE 9 |
AUT Εγκ. |
GBR Εγκ. |
HUN 6 |
BEL Εγκ. |
ITA 17 |
SIN Εγκ. |
MYS 11 |
JPN 11 |
USA Εγκ. |
MEX 10 |
BRA 8 |
ABU 9 |
15ος | 17 | ||
2018 | McLaren Renault | McLaren MCL33 | Renault R.E.18 1.6 V6 t | AUS 5 |
BHR 7 |
CHN 7 |
AZE 7 |
ESP 8 |
MON Εγκ. |
CAN Εγκ. |
FRA Εγκ. |
AUT 8 |
GBR 8 |
GER Εγκ. |
HUN 8 |
BEL Εγκ. |
ITA Εγκ. |
SIN 7 |
RUS 14 |
JPN 14 |
USA Εγκ. |
MEX Εγκ. |
BRA 17 |
ABU 11 |
11ος* | 50* | |
2021 | Alpine F1 Team | A521 | Renault E-Tech 20B
1.6 V6 t |
Ret | 10 | 8 | 17 | 13 | 6 | 8 | 9 | 10 | 7 | 4 | 11 | 6 | 8 | 6 | 16 | Ret | 9 | 9 | 3 | 13 | 8 | 10ος | 81 |
Χρονιά | Ομάδα | Σασί | Κινητήρας | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | Θέση | Πόντοι | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2017 | McLaren-Honda-Andretti | Dallara DW12 | Honda | STP |
LBH |
ALA |
PHX |
IMS |
INDY 24 |
DET |
DET |
TXS |
ROA |
IOW |
TOR |
MDO |
POC |
GTW |
WGL |
SNM |
29ος | 47 |
Χρονιά | Ομάδα | Σασί | Κινητήρας | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | Θέση | Πόντοι |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2018 | United Autosports | Ligier JS P217 | Gibson GK428 4.2 L V8 | DAY 13 |
SEB |
LBH |
MDO |
DET |
WGL |
MOS |
ELK |
LGA |
PET |
58ος | 18 |
2019 | Konica Minolta Cadillac | Cadillac DPi-V.R | Cadillac 5.5 L V8 | DAY 1 |
SEB |
LBH |
MDO |
DET |
WGL |
MOS |
ELK |
LGA |
PET |
1ος* | 35* |
Χρονιά | Ομάδα | Σασί | Κινητήρας | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | Θέση | Πόντοι |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2018-19 | Toyota Gazoo Racing | Toyota TS050 Hybrid | Toyota 2.4 L Turbo V6 (Hybrid) | SPA 1 |
LMS 1 |
SIL Εγκ. |
FUJ 2 |
SHA 2 |
SEB 1 |
SPA |
LMS |
1ος* | 135* |
|
|