بخشی از مجموعه مقالههای |
آیین بودایی |
---|
ارهات (انگلیسی: arhat)، به معنی وارسته و به بالاترین مرحلهٔ کمال رسیدن است.[۱]
در آیین بودایی از انسان کامل با نامهای «ارهات» «ارهت» و «انسان آزاده»، در اندیشه مردم چین باستان و آیین کنفوسیوس، با نامهای «تائو»، «انسان آزاده» و «انسان قدیس» تعبیر شدهاست.[۲]
در دین بودایی، انسان کامل، یعنی کسی که به ماهیت حقیقی هستی بصیرت یافته، و به نیرْوانه (اشراق روحانی) رسیدهاست. ارهت خود را از بند خواهشها آزاد کردهاست.
رسیدن به مقام ارهت هدف غایی هر بودایی بهشمار آمدهاست. چهار مرحلهٔ نیل به آن چنین وصف شدهاست:
۴. ارهت. آدمی، جز در اوضاع و احوالی استثنایی، تنها هنگامی میتواند ارهت شود که در صومعه به سر برد.[۳]
دانا و «زندهٔ آزاد» (arhat) از چنگال کنش و واکنشهای متقابل آزاد میگردد و او دیگر در بند سلسلهٔ علت و معلول نیست و به هیچ امری پیوستگی و تعلق ندارد.[۴][۵]
بوداگرایی | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
مفاهیم و اصطلاحات | تاریخ | شاخهها و فرقهها | مشاهیر | کشورها | ||||
فهرست موضوعات | گاهشمار | نیایشگاهها | متون | فرهنگ | ||||