الهه مادر

الههٔ مادر زمین در یک متنِ کیمیاگری.

الهه مادر ایزدبانو ایست که نمایانگر و تجسم بخشِ طبیعت، مادری، باروری، آفرینش، اسطوره‌های آفرینش، بلایای طبیعی و تجسمِ بخشش و سخاوتِ زمین است. گاهی نیز به آن مادرِ زمین گفته می‌شود.

دوران پارینه سنگی

در طیِ حفاری‌های باستان شناسی از پارینه سنگی، چندین فُرمِ کوچک با حالاتِ شهوت انگیز از ونوس(ونوس ویلندورف) یافت شده‌است، که از شناخته شده‌ترین الهه‌ها در نوعِ خود می‌باشد.[۱]

مصر باستان

در مصر باستان، الهه مادر در تصاویر کشف شده در میانِ یافته‌های باستان‌شناسی در مصر باستان وجود دارد. در این فرهنگ، الالهه‌های گونه گون بعنوانِ مادرانِ خوب کشیده شده‌اند: شیر، گاو، کرگدن، کرکس سفید، مار کبری، عقرب و همگی بر روی زمین که مادرانه آن‌ها را در بر می‌گیرد.

بومیان قاره آمریکا

مردمان بومی در آند (رشته‌کوه) به پرستشِ الهه باروری به نامِ پاچاماما می‌پرداختند.

اینکاها

در اساطیر اینکا، پاچاماما سرپرستی بر فرایندهای کاشت و برداشت را بر دوش داشت و نیز باعث زمین لرزه می‌شد. پس از فتحِ اینکا بوسیلهٔ کاتولیکهای اسپانیایی تصویر وی با مریم باکره پوشانده شد. اما او همچنان در آیین‌های بومی در برخی از بخش‌های آرژانتین، شیلی، بولیوی و پرو پرستش می‌شود.[۲]

آزتک‌ها

در اساطیر آزتک، توسی مادر زمین شناخته شده‌است.

جستارهای وابسته

پانویس

  1. Venus of Willendorf بایگانی‌شده در ۲۷ سپتامبر ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine Christopher L. C. E. Witcombe, 2003
  2. Merlino, Rodolfo y Mario Rabey (1992). "Resistencia y hegemonía: Cultos locales y religión centralizada en los Andes del Sur". Allpanchis (40): 173–200.(اسپانیایی)

خوانشِ بیشتر

پیوند به بیرون