جنگ یوتا

جنگ یوتا
بخشی از جنگ‌های مورمون‌ها
تاریخمارس ۱۸۵۷ – ژوئیه ۱۸۵۸
موقعیت
قلمروی یوتا
(یوتا و وایومینگ امروزی)
نتایج

پیروزی عملی آمریکا طی مذاکرات

  • بریگم یانگ به عنوان فرماندار یوتا جایگزین شد
  • صدور عفو کامل برای شهروندان قلمرو یوتا برای اتهامات فتنه و خیانت توسط رئیس‌جمهور جیمز بیوکنن در صورت پذیرش اقتدار فدرال ایالات متحده
طرف‌های درگیر

 ایالات متحده آمریکا

دزرت / یوتا

فرماندهان و رهبران
ایالات متحده آمریکا رئیس‌جمهور جیمز بیوکنن
فرماندار آلفرد کامینگ
ژنرال آلبرت سیدنی جانستون		 فرماندار بریگم یانگ
ژنرال Daniel H. Wells
کاپتان Lot Smith
قوا
۲٬۵۰۰ ناشناخته
تلفات و خسارات
۳۸ ناشناخته
غیرنظامیان: ۱۲۶ کشته (۱۲۰ در کشتار مراتع کوهستان)

جنگ یوتا که همچنین به عنوان اعظام یوتا،[۲] لشکرکشی یوتا،[۳] اشتباه بیوکنن، [۴] جنگ مورمون‌ها[۵] یا شورش مورمون‌ها[۶] نیز شناخته می‌شود، رویارویی مسلحانه میان مهاجران مورمون در قلمرو یوتا و نیروهای مسلح دولت ایالات متحده از مه ۱۸۵۷ تا ژوئیه ۱۸۵۸ بود. تعدادی تلفات نیز وجود داشت که بیشتر آن‌ها غیرنظامیان غیرمورمون بودند. این جنگ هیچ نبرد نظامی قابل توجهی نداشت.

تاریخ

در سال‌های ۱۸۵۷–۱۸۵۸، رئیس‌جمهور جیمز بیوکنن نیروهای ایالات متحده را به قلمروی یوتا فرستاد که به عنوان اعظام یوتا شناخته شد. اعضای کلیسای عیسی مسیح قدیسان آخرالزمان (LDS)، معروف به مورمون‌ها یا قدیسان آخرالزمان، نگران بودند که نیروی نظامی بزرگ ایالات متحده برای نابودی آن‌ها فرستاده شده باشد و به آزار و شکنجه بپردازند،[۷][۸] بنابراین برای دفاع آماده شدند. اگرچه دولت ایالات متحده سعی داشت از خونریزی اجتناب کند و همچنین امیدوار بود که هدف آن بدون از دست دادن جان افراد محقق شود، هر دو طرف برای جنگ آماده شدند. مورمون‌ها اسلحه‌های گرم را ساخته یا تعمیر می‌کردند، داس‌ها را به سرنیزه تبدیل می‌کردند و شمشیرهایی را که مدت‌ها استفاده نشده بود را صیقلی و تیز می‌کردند.

مورمون‌ها راه ورود ارتش ایالات متحده به دره دریاچه نمک را مسدود کردند و با ممانعت از دریافت آذوقه آن‌ها را تضعیف کردند.[۹]

رویارویی میان شبه‌نظامیان مورمون به نام لژیون نائوو و ارتش ایالات متحده شامل تخریب اموال و چند درگیری کوتاه در منطقه جنوب غربی وایومینگ امروزی بود، اما هیچ نبردی میان نیروهای نظامی متخاصم رخ نداد.

در اوج تنش‌ها، در ۱۱ سپتامبر ۱۸۵۷، حداقل ۱۲۰ شهرک‌نشین مقیم کالیفرنیا از آرکانزاس، میسوری و سایر ایالت‌ها، شامل مردان، زنان و کودکان غیرمسلح، در جنوب غربی یوتا توسط گروهی از شبه‌نظامیان محلی مورمون کشته شدند. .[۱۰] آن‌ها ابتدا ادعا کردند که مهاجران توسط سرخ‌پوستان کشته شده‌اند، اما خلاف آن ثابت شد. این رویداد بعدها کشتار مراتع کوهستان نامیده شد و انگیزه‌های پشت این حادثه هنوز مشخص نیست.[۱۱]

کشتار آیکن در ماه بعد اتفاق افتاد. در اکتبر ۱۸۵۷، مورمون‌ها شش شهروند کالیفرنیایی را که در یوتا سفر می‌کردند دستگیر کردند و آن‌ها را به جاسوسی برای ارتش ایالات متحده متهم کردند. آن‌ها آزاد شدند اما بعداً به قتل رسیدند و سهام و ۲۵٬۰۰۰ پول دلار آن‌ها ربوده شد.[۱۲][۱۳]

سایر حوادث خشونت‌آمیز نیز به جنگ یوتا مرتبط شده‌است، از جمله حمله بومیان آمریکایی به مأموریت مورمون فورت لمهی در منطقه اورگان شرقی، آیداهو امروزی. آن‌ها دو مورمون را کشتند و چند نفر دیگر را زخمی کردند. بریگام مدسن، مورخ، خاطرنشان می‌کند: «مسئولیت عمدتاً بر عهده قبیله بانوک بود.»[۱۴] دیوید بیگلر نتیجه می‌گیرد که حمله احتمالاً توسط اعضای اعزام یوتا انجام شده‌است که در تلاش بودند تا انبارهای حیوانات خود را که توسط مهاجمان مورمون دزدیده شده بود، پر کنند. [۱۵] [۱۶]

با در نظر گرفتن همه حوادث، مک کینون تخمین می‌زند که تقریباً ۱۵۰ نفر در نتیجه مستقیم جنگ یوتا که یک سال طول کشید جان خود را از دست دادند، از جمله ۱۲۰ مهاجر که در کوهستان میدوز کشته شدند. او اشاره می‌کند که این نزدیک به تعداد کشته‌شدگان در طول هفت سال مبارزه همزمان در " خونریزی کانزاس " بود. [۱۷]

در پایان، مذاکرات میان ایالات متحده و قدیسان آخرالزمان منجر به عفو کامل قدیسان به جز کسانی که در کشتار مراتع کوهستان دخیل بودند، شد. سپس فرد غیرمورمونی به نام آلفرد کامینگ فرمانداری یوتا را به جای بریگم یانگ در دست گرفت و ارتش ایالات متحده به صورت صلح‌آمیز به یوتا وارد شد.

منابع

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ Utah War: U.S. Government Versus Mormon Settlers, Donna G. Ramos, Historynet LLC, Editor, 1919 Gallows Road, Ste 400 Editor, 1919 Gallows Road, Ste 400, Vienna, VA 2218, Vienna, VA 22182
  2. ↑ Le Roy Reuben Hafen; Ann Woodbury Hafen (1958). The Utah expedition, 1857–1858: a documentary account of the United States military movement under Colonel Albert Sidney Johnston, and the resistance by Brigham Young and the Mormon Nauvoo Legion. A. H. Clark Co. ISBN 978-0-87062-035-5. Retrieved 14 May 2012.
  3. ↑ William Preston Johnston; Albert Sidney Johnston (1878). The life of Gen. Albert Sidney Johnston. D. Appleton. p. 207. Retrieved 14 May 2012.
  4. ↑ Poll & Hansen 1961.
  5. ↑ "The Mormon War." (PDF), New York Times, 19 May 1858
  6. ↑ "The Mormon Rebellion" (PDF), New York Times, 16 February 1858
  7. ↑ (Greene 1839)
  8. ↑ (Greene 1839)
  9. ↑ (Bancroft 1889) pp. 499, 500, 511
  10. ↑ Walker, Ronald W. (2008). Massacre at Mountain Meadows. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-516034-5.
  11. ↑ Bushman, Richard Lyman (2008-03-01). Mormonism: A Very Short Introduction. Oxford University Press. pp. 95–96. doi:10.1093/actrade/9780195310306.001.0001. ISBN 978-0-19-531030-6.
  12. ↑ (Bancroft 1889) pp. 562–563
  13. ↑ "Brigham Young and Wild Bill Hickman", Salt Lake City Messenger, Newsletter #77, February 1991, Utah Lighthouse Ministry
  14. ↑ William G. Hartley, "Dangerous Outpost: Thomas Corless and the Fort Limhi/Salmon River Mission", Mormon Historical Studies, Fall 2001, pp 135–162. Retrieved 2008-04-10.
  15. ↑ Bigler 2003.
  16. ↑ Arrington 1985.
  17. ↑ MacKinnon 2007.