شبهجزیره سیاهکوه (مینقشلاق) شبهجزیرهای است در غرب قزاقستان. این شبهجزیره از سوی شمال و غرب به دریای خزر و از شرق به فلات اوستیورت محدود شدهاست. سیاهکوه جزئی از استان مینقشلاق قزاقستان بهشمار میآید.
نام مینقشلاق قزاقی و به معنای «هزار زمستانگاه» است و نام این جزیره از قدیم در فارسی «سیاهکوه» بودهاست.[۱]
بهجز تپههای سیاهکوه (کاراتاو=قرهداغ) بقیه اراضی این شبهجزیره زیر سطح دریاهای آزاد قرار دارند. گودی «باتیر» (بهادُر) ۱۳۰ متر زیر سطح دریا قرار گرفتهاست. در این شبهجزیره نفت، منگنز و زغالسنگ یافت میشود.[۲]
دزدی دریایی قبایل ترکمن در شرق دریای خزر که از سده چهارم قمری/دهم میلادی با تاراج کشتیها در شبهجزیره سیاهکوه آغاز شده بود در سده دوازده قمری/ هیجده میلادی به اوج خود رسید. منطقه اصلی این دزدان دریایی بعدها در نزدیکی سواحل صخرهای دماغه چلهکن متمرکز شد.[۱]
تعداد بسیاری از قزاقها در سالهای ۱۳۰۷ تا ۱۳۱۵ به دلیل فشار استالین از شبهجزیره سیاهکوه از مرزهای شمالی ایران و با گذشتن از سختیهای درگیری با عشایر ترکمن ترکمنستان وارد خاک ایران شدند. مهاجرت قزاقها پس از آن نیز ادامه پیدا کرد. آنها بیشتر در سه شهر گرگان، گنبد و بندرترکمن ساکن شدند و در هر سه شهر محل اصلی اقامت آنها «قزاقمحله» نام دارد.[۳][۴]