معنای صریح
| بخش از مجموعه |
| زبان‌شناسی |
|---|
 درگاه |
معنای صریح (انگلیسی: Denotative meaning)، در فلسفه زبان، به عنوان جنبه مهم دلالت معنا مورد مطالعه قرار می‌گیرد.
معنای صریح
معنای صریح در معناشناسی زبانی؛ در تقابل با معنای ضمنی، به رابطه میان یک واحد زبانی، به ویژه واحدی واژگانی، با مصداقی غیر زبانی اشاره دارد. به همین دلیل این اصطلاح را می‌توان معادل معنی ارجاعی دانست.
در این مورد می‌توان واژهٔ «گاو» را نمونه آورد که به مصداقی در جهان خارج ارجاع می‌دهد و مفهوم آن را «حیوانی چهار پا و پستاندار و …» ثبت می‌کنند.[۱]
منابع
- ↑ کورش صفوی (۱۳۸۴)، فرهنگ نوصیفی معنی‌شناسی، فرهنگ معاصر، ص. ۱۰۷
برای مطالعهٔ بیشتر
 | این یک مقالهٔ خرد مرتبط با زبان‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |