نانوشیمی (به انگلیسی: Nanochemistry)، یکی از شاخههای دانش شیمی است که به بررسی شیمی مواد، در مقیاس ذرهای نانومتری میپردازد. این دانش در زمینههای مختلفی از جمله سوخت، پلیمر، رنگ، ساخت و ساز، پوشاک، دارو، خوراک و بهطور کلی هر آنچه که به شیمی و مهندسی شیمی و مواد مربوط میشود، کاربرد دارد. بهطور کلی توجه به کلیه علوم و فناوریهای موجود در مقیاس نانو و کار و تولید در این مقیاس برای دستیابی به فراوردههای با کیفیت و کمیت بهتر به عبارتی ارزانتر، محکمتر، سبکتر و کاراتر میباشد.
یکی از مشخصههای علم شیمی و مهندسی شیمی، شناخت علم مواد و مهندسی مواد است که در علوم محض، مطالعه و پژوهش و در مهندسی، تولید انبوه مورد نظر است. از دیدگاه شیمی دانان، گرایشهای این رشته میتواند همان گرایشهای شیمی آلی، معدنی، تجزیه و شیمی فیزیک باشد که در مقیاس نانو مطالعه و بررسی میگردد تا نتایج یافتههای جدید خود را برای انبوهسازی در مورد خاص به مهندسان مربوط ارائه کنند. از دیدگاه مهندسان شیمی، این گرایشها بسته به نوع نیازهای جامعه و توانایی برآوردن آن نیازها میتواند بهطور متفاوت دستهبندی شود.[۱]
در ایران واحدهای نانو شیمی عبارتند از: شیمی سطح،سنتز مواد نانو، شناسایی مواد نانو، نانو پلیمرها و …[۲]