پلیس نظم آلمانی در حال پایین رفتن از پلههای یک سرداب در جستجوی یهودیان، لوبلین، دسامبر ۱۹۴۰
در سالهای ۱۹۳۹–۴۰، و پیش از اینکه گتو بهطور رسمی گشوده شود، رهبر اساس و پلیساودیلو گلوبوکنیک آغاز به نقل مکان یهودیان لوبلین در فاصله دورتری از ستاد فرماندهی خود در خیابان اسپوکونیا کرد،[۶] و آنها را در منطقه شهری جدیدی که برای این منظور در نظر گرفته شده بود، قرار داد.[۷] در همین حین، ۱۰ هزار یهودی نخست از اوایل ماه مارس از لوبلین به مناطق حومه و روستایی شهر اخراج شده بودند.
گتو، که به عنوان «محله یهودیان» (به آلمانی Wohngebiet der Juden) نامیده میشد، یک سال بعد در ۲۴ مارس ۱۹۴۱ بهطور رسمی گشوده شد. آلمانیها هنگامی تصمیم به اخراج و به درون گتو راندن یهودیان گرفتند که نیروهای تازهوارد ورماخت که برای عملیات بارباروسا، حمله به اتحاد جماهیر شوروی، آماده میشدند، نیاز به مسکن نزدیک مرز جدید آلمان و شوروی پیدا کردند.[۷] گتو لوبلین که در سال ۱۹۴۱ تنها گتو در منطقه لوبلین دولت عمومی بود، پذیرای اعضای گزینششدهٔ احزاب سیاسی پیش از جنگ لهستانی مانند باند یهودی در لهستان بود که از آنجا به فعالیتهای زیرزمینی خود ادامه میدادند.[۸]
↑ ۷٫۰۷٫۱Schwindt, Barbara (2005). Das Konzentrations- und Vernichtungslager Majdanek: Funktionswandel im Kontext der "Endlösung" (PhD) (به آلمانی). Königshausen & Neumann. p. 56. ISBN3-8260-3123-7. OCLC959351371.