Ladrón de bicicletas | |
---|---|
Enzo Staiola no filme. | |
Ficha técnica | |
Título orixinal | Ladri di biciclette |
Director | Vittorio De Sica |
Produtor | Giuseppe Amato |
Guión | Vittorio De Sica Cesare Zavattini Suso Cecchi d'Amico Gerardo Guerrieri Oreste Biancoli Adolfo Franci |
Intérpretes | Lamberto Maggiorani Enzo Staiola Lianella Carell Vittorio Antonucci |
Música | Alessandro Cicognini |
Fotografía | Carlo Montuori |
Montaxe | Eraldo Da Roma |
Distribuidora | Ente Nazionale Industrie Cinematografiche |
Estrea | 14 de novembro de 1948 |
Duración | 93 minutos |
Orixe | Italia |
Xénero | Drama |
Orzamento | $81 000 (estimado) |
Recadación | $371 111 (Italia) |
Na rede | |
Ladrón de bicicletas (en italiano: Ladri di biciclette) é un filme de 1948 dirixido por Vittorio De Sica. Obra mestra do neorrealismo italiano, e a máis coñecida da triloxía de De Sica, xunto a Umberto D. e Milagre en Milán.
Foi emitido en galego pola Televisión de Galicia o 17 de abril de 2022.
Na Roma da posguerra, un obreiro en paro consegue un sinxelo traballo pegando carteis a condición de que teña unha bicicleta, pero o problema é que a súa bicicleta empeñouna, polo que a súa primeira tarefa será recuperala.
Unha vez montado na súa bicicleta comeza a traballar, pero ocorre que non pasou sequera nin un día de traballo cando lle rouban a bicicleta e con ela o seu futuro. Dende ese intre e ata o final do filme a historia o protagonista xunto co seu fillo e algúns amigos, buscarán infrutuosamente recuperar a bicicleta roubada. A escena final amósanos ante o dilema moral no que o protagonista se ve obrigado a converterse el mesmo nun ladrón.