Հանս Քրիստիան Անդերսեն (դան․՝ Hans Christian Andersenˈhanˀs ˈkʁæsdjan ˈɑnɐsn̩, ապրիլի 2, 1805(1805-04-02), Օդենսե, Դանիա-Նորվեգական ունիա - օգոստոսի 4, 1875(1875-08-04), Rolighed, Կոպենհագեն, Դանիա), դանիացիգրող և բանաստեղծ, «Անճոռնի ճուտիկը», «Անագե տոկուն զինվորիկը», «Ստվեր», «Ձյունե թագուհին» և մեծերի ու մանուկների համար գրված այլ աշխարհահռչակ հեքիաթների հեղինակ։ Թեև գրել է բազմաթիվ վեպեր, թատերգություններ, բանաստեղծություններ, բայց համաշխարհային ճանաչման ու հռչակի է արժանացել առաջին հերթին իր հեքիաթների շնորհիվ, որոնք թարգմանվել են ավելի քան 125 լեզուներով։ Նրա հեքիաթները ոգեշնչել են բազմաթիվ հեղինակների՝ ստեղծելու բալետներ, թատերական երկեր, անիմացիոն և գեղարվեստական կինոնկարներ։ Կոպենհագենի ամենաընդարձակ ու բանուկ հրապարակներից մեկը կոչվել է Հանս Քրիստիան Անդերսենի անունով։
Կենսագրություն
Մանկություն
Հանս Քրիստիան Անդերսենը ծնվել է 1805 թվականի ապրիլի 2-ին Ֆյուն կղզում գտնվող Օդենսե քաղաքում։ Անդերսենի հայրը՝ Հանս Անդերսենը (1782-1816), եղել է աղքատ կոշկակար, մայրը՝ Աննա Մարի Անդերսդատերը (1775-1883), լվացարարուհի էր աղքատ ընտանիքից. վերջինս մանուկ հասակում ստիպված է եղել մուրացկանություն անել, իսկ մահվանից հետո թաղվել է աղքատների գերեզմանատանը։
Հանսը եղել է ընտանիքի միակ զավակը։ Հայրը, որի անունը նույնպես Հանս էր, իրեն վերագրում էր ազնվական ծագում (նրա հայրական տատը պատմել էր, որ իրենց տոհմը ժամանակին պատկանել է բարձր դասին, բայց ուսումնասիրությունների արդյունքում դա չի հաստատվել)։ Համառ խոսակցություններ են շրջել ու շրջում, որ Անդերսենը եղել է Դանիայի Քրիստիան Ութերորդ արքայի արտաամուսնական որդին, սակայն այդ լուրերի իսկությունը հաստատող որևէ ապացույց դեռևս չի հայտնաբերվել։
Դանիայում հավատում են այն լեգենդին, թե Անդերսենն ունեցել է թագավորական ծագում, քանի որ նա վաղ կենսագրության մեջ գրել է, որ փոքր տարիքում միայն արքայազն Ֆրիթսի, հետագայում՝ Ֆրեդերիկ VII թագավորի հետ է խաղացել և արքայազնից բացի այլ ընկեր չուներ։
Անդերսենի հայրը, որ տարրական կրթություն էր ստացել, փորձել է տղային հաղորդակից դարձնել գրականությանը՝ նրա համար ընթերցելով Արաբական գիշերներ-ի հեքիաթներից։ Ծնողները Հանսին ուղարկել են Օդենսեի աղքատ երեխաների համար նախատեսված դպրոցը, որտեղ նա տարրական կրթություն է ստացել, միաժամանակ, ընտանիքին օգնելու նպատակով, ջուլհակի, ապա նաև դերձակի մասնագիտություն է սովորել։
Մանուկ հասակից Հանսը հակված է եղել ստեղծագործելու, հաճախ տանը կազմակերպում էր փոքրիկ բեմադրություններ։ 1816 թ մահացել է Անդերսենի հայրը, և նա ստիպված է եղել աշխատել. սկզբում՝ որպես ջուլհակի, ապա՝ դերձակի օգնական։ Հետագայում նա աշխատել է նաև ծխախոտի ֆաբրիկայում։ Վաղ հասակում Հանս Քրիստիանը ինքնամփոփ երեխա է եղել՝ խոշոր կապույտ աչքերով սիրում էր նստել անկյունում և խաղալ իր սիրելի խաղը՝ տիկնիկային թատրոնը, որով հետաքրքրվում է նաև ավելի հասուն տարիքում։
Պատանեկություն
14 տարեկանում Հանսը մեկնել է Կոպենհագեն՝ իր ասելով, ճանաչում ձեռք բերելու։ Նա թատրոն ընդունվելու մի քանի փորձ է արել, և, ի վերջո, գեղեցիկ սոպրանո ձայնի համար նրան ընդունել են Թագավորական թատրոն, որտեղ խաղացել է երկրորդ պլանի դերեր։ Հետագայում, երբ ձայնը կոշտացել է, նրան ազատել են աշխատանքից։ Այն ժամանակահատվածում, երբ թատրոնում էր աշխատում, հասցրել է գրել պիես՝ հինգ գործողությամբ և նամակ է ուղարկել թագավորին՝ համոզելով գումար տալ գրքով այն հրատարակելու համար։ Գիրքը տպագրվում է, բայց ոչ ոք այն չի գնում։ Նա 3 անգամ գիրքը տանում է թատրոն, որպեսզի իր պիեսի հիման վրա ներկայացում տան, բայց նրան մերժում են փորձի բացակայության պատճառաբանությամբ, միաժամանակ առաջարկում են սովորել։ Դանիայի արքայական թատրոնի տնօրեն Յոնաս Կոլինը, որ խորապես համակրում էր Անդերսենին, նրան ուղարկել է ուսումը շարունակելու Սլագելզեի միջնակարգ դպրոցում և համոզել է Ֆրեդերիկ Վեցերորդ թագավորին, որ վճարի պատանու ուսման վարձի գոնե մի մասը։ Սովորելու տարիներին Հանսը հասցրել է հրատարակել իր առաջին պատմվածքը՝ «Պալնատոկեի գերեզմանատան ուրվականը»(1822 թ.): Նա հաճախել է նաև Էլսինորի դպրոցը, թեև առանձնապես չի փայլել բարձր առաջադիմությամբ։
Արդեն հասուն տարիքում Անդերսենն ասել է, որ դպրոցական տարիները իր կյանքի ամենախավար ու ամենադառը տարիներն են եղել։ Դպրոցներից մեկում սովորելիս նա ապրելիս է եղել տնօրենի տանը, որտեղ բռնության է ենթարկվել (նրան հետո ասել են, որ դա արվել է նրա բնավորությունը կոփելու նպատակով)։ Բացի այդ, դպրոցներում նրան փորձել են ետ պահել գրական աշխատանքից՝ նետելով հուսահատության գիրկը։ 1827 թ. նա ավարտել է ուսումը։ Սակայն մինչև իր կյանքի ավարտը Անդերսենն այդպես էլ չյուրացրեց ուղղագրությունն ու քերականությունը և բազմաթիվ սխալներ էր անում գրավոր խոսքում։
Ստեղծագործություն
1829 թվականին տպագրված «Հետիոտն ճամփորդություն Հոլման ջրանցքից Ամագերի արևելյան ծայրը» ֆանտաստիկ պատմվածքը Անդերսենին հանրահռչակ դարձրեց։ Մինչև 1833 թվականը շատ քիչ բան էր գրված։ Անդերսենը թագավորից ստացավ դրամաշնորհ, որով կատարեց իր առաջին արտասահմանյան ուղևորությունը։ Հենց այդ ժամանակից սկսած Անդերսենը գրում է բազմաթիվ գրական ստեղծագործություններ՝ այդ թվում 1835 թվականին նրան համբավ բերած «Հեքիաթները»։
1840-ականներին Անդերսենը փորձեց վերադառնալ ասպարեզ, սակայն առանձնապես հաջողություն չունեցավ։ Միևնույն ժամանակ նա իր տաղանդը հասատատեց հրատարակելով «Նկարներով գիրք առանց նկարների» հավաքածուն։
Նրա «Հեքիաթների» փառքը աճում էր։ «Հեքիաթների հաջորդ թողարկումը սկսվեց 1838 թ., իսկ 3-րդը՝ 1845 թ.։ Այդ պահին արդեն նա ողջ Եվրոպայում հայտնի, հռչակավոր գրող էր։ 1847 թ. հունիսին նա առաջին անգամ ժամանեց Անգլիա և արժանացավ հաղթական ընդունելության։ 1840 թ. և հետագա տարիներին Անդերսենը շարունակում էր վեպեր և պիեսներ հրատարակել՝ ապարդյուն փորձելով հռչակվել որպես դրամատուրգ և վիպասան։ Միևնույն ժամանակ նա ատում էր իրեն փառք բերած հեքիաթները։ Չնայած դրան նա շարունակում էր գրել նորանոր հեքիաթներ։ Իր վերջին հեքիաթն Անդերսենը գրել է 1872 թ. Սուրբ ծնունդին։
1872 թվականին Անդերսենն ընկավ մահճակալից, խիստ վնասվեց և այլևս չապաքինվեց։ Նա ապրեց ևս երեք տարի։ Անդերսենը վախճանվեց 1875 թվականի օգոստոսի 4-ին։ Նրա մարմինը հանգչում է Կոպենհագենի Ասիսթենս («Assistens») գերեզմանատանը։
Грёнбек Б. Ганс Христиан Андерсен. Жизнь. Творчество. Личность. — М.: Прогресс, 1979. — 240 с.,
Кудрявцева Л. С., Звонарёва Л. Ханс Кристиан Андерсен и его русские иллюстраторы за полтора века. М.: ОАО «Московские учебники и Картолитография»,2012.- 352 с.:ил. ISBN 978-5-7853-1505-1
«По небесной радуге за пределы мира» (к 200-летнему юбилею Х. К. Андерсена). Коллективная монография. Отв. ред. Н. А. Вишневская, А. В. Коровин, Е. Ю. Сапрыкина. М., Наука, 2008. — 170 с.
Andersen, Hans Christian (2005) . Jackie Wullschläger (ed.). Fairy Tales. Tiina Nunnally. New York: Viking. ISBN0-670-03377-4.
Andersen, Jens (2005) . Hans Christian Andersen: A New Life. Tiina Nunnally. New York, Woodstock, and London: Overlook Duckworth. ISBN978-1-58567-737-5.
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 389)։