Սերգեյ Իվանով (քաղաքական գործիչ)

Սերգեյ Իվանով
ռուս.՝ Серге́й Ивано́в
Դիմանկար
Ծնվել էհունվարի 31, 1953(1953-01-31) (71 տարեկան)
ԾննդավայրԼենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն Ռուսաստան
Մայրենի լեզուռուսերեն
ԿրոնՌուս ուղղափառ եկեղեցի և ուղղափառություն
ԿրթությունՍանկտ Պետերբուրգի համալսարանի լեզվաբանական ֆակուլտետ, Արտաքին հետախուզության ակադեմիա և Սանկտ Պետերբուրգի համալսարան
Մասնագիտությունքաղաքական գործիչ և դիվանագետ
Ծնողներհայր՝ Boris Ivanov?
Զբաղեցրած պաշտոններFirst Deputy Chairman of the Government of the Russian Federation?, Secretary of the Security Council of Russia?, Minister of Defense?, First Deputy Chairman of the Government of the Russian Federation? և Kremlin Chief of Staff?
ԿուսակցությունՄիասնական Ռուսաստան և ԽՄԿԿ
Պարգևներ և
մրցանակներ
«Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 1-ին աստիճանի շքանշան «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» II աստիճանի շքանշան Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար 3-րդ աստիճանի շքանշան «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 4-րդ աստիճանի շքանշան Ալեքսանդր Նևսկու շքանշան (Ռուսաստան) «Ռազմական ծառայությունների համար» շքանշան Պատվո շքանշան Կարմիր Աստղի շքանշան Անձնական խիզախության համար շքանշան «Մոսկվայի 850-ամյակի հիշատակի» մեդալ «ԽՍՀՄ Զինված ուժերի 70-ամյակին» նվիրված հոբելյանական մեդալ «Անբասիր ծառայության համար» II աստիճանի մեդալ «Անբասիր ծառայության համար» III աստիճանի մեդալ Medal for distinguished military service, 1st class Stolypin Medal, 2nd class «Մարտական համագործակցության ամրապնդման համար» մեդալ Medal «For diligence in performing engineering tasks» Մարտական ծառայության մեդալ Մեդալ «Ղրիմը վերադարձնելու համար» «Վաստակի համար» 1-ին աստիճանի շքանշան (Ուկրաինա) Dostyk Order of grade II
Ախմադ Քադիրովի անվան շքանշան
Medal "For cooperation with the FSB of Russia" «Դանկ» մեդալ և
ԵրեխաներSergey Ivanov?
 Sergei Ivanov Վիքիպահեստում

Սերգեյ Բորիսովիչ Իվանով, (ռուս.՝ Иванов, Сергей Борисович հունվարի 31, 1953(1953-01-31), Լենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), խորհրդային և ռուս պետական, քաղաքական և ռազմական գործիչ։ Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի բնապահպանական գործունեության, բնապահպանության և տրանսպորտի հարցերով հատուկ ներկայացուցիչ (2016 թվականի օգոստոսի 12-ից)։ Ռուսաստանի Դաշնության անվտանգության խորհրդի մշտական անդամ։

2011 թվականի դեկտեմբերի 22-ից մինչև 2016 թվականի օգոստոսի 12-ը՝ Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի աշխատակազմի ղեկավար։ 2001 թվականի մարտի 28-ից մինչև 2007 թվականի փետրվարի 15-ը՝ Ռուսաստանի Դաշնության պաշտպանության նախարար։

«Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» շքանշանի լրիվ ասպետ։

Ռուսաստանի Դաշնության 1-ին դասի պետական իսկական խորհրդական (2011)։ Գեներալ-գնդապետ պաշտոնաթող։

2015 թվականի հունիսի 15-ից «Ռոստելեկոմ»-ի տնօրենների խորհրդի նախագահ։ 2019 թվականի ապրիլի 15-ից Ռուսաստանի ռազմապատմական ընկերության հոգաբարձուների խորհրդի նախագահը։

Վաղ տարիներ

Ծնվել է 1953 թվականի հունվարի 31-ին Լենինգրադում։ Եղել է ԽՄԿԿ անդամ, ավարտել Լենինգրադի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետի թարգմանչական բաժինը և նրան կից ռազմական ամբիոնը (1975), ԽՍՀՄ ՊԱԿ բարձրագույն դասընթացները Մինսկում (1976), ԽՍՀՄ ՊԱԿ-ի Կարմադրոշմային ինստիտուտ (1981)։

1974 թվականին սովորել է անգլերեն Իլինգի տեխնիկական քոլեջում (Լոնդոն, Մեծ Բրիտանիա)։

1975 թվականին ընդունվել է ծառայության ԽՍՀՄ ՊԱԿ-ում։ 1976-1977 թվականներին եղել է ՊԱԿ Լենինգրադի և Լենինգրադի մարզի վարչության 1-ին բաժնի աշխատակից, որտեղ աշխատել է մեկ ստորաբաժանումում՝ Ռուսաստանի Դաշնության ապագա նախագահ Վլադիմիր Պուտինի հետ միասին։

Մինչև 1985 թվականը աշխատել է Ֆինլանդիայի ռեզիդենտուրայում, այնուհետև Քենիայում (որտեղ, ըստ սեփական խոսքերի, թարգմանվել է Եվրոպայում իր բացահայտման պատճառով Օլեգ Գորդիևսկու կողմից)։

1991-1998 թվականներին շարունակել է աշխատել Ռուսաստանի արտաքին հետախուզության ծառայությունում։ Հետախուզությունում ծառայությունն ավարտել է, որպես Ռուսաստանի ՍՍՀ եվրոպական դեպարտամենտի տնօրենի առաջին տեղակալ։

Պետական գործիչ

1998 թվականի օգոստոսին նշանակվել է Ռուսաստանի անվտանգության դաշնային ծառայության տնօրենի տեղակալ՝ վերլուծության, կանխատեսման և ռազմավարական պլանավորման դեպարտամենտի պետ (այդ ժամանակ Ռուսաստանի ԱԴԾ-ն գլխավորում էր Վլադիմիր Պուտինը)։

1999 թվականի նոյեմբերի 15-ից Ռուսաստանի Անվտանգության խորհրդի քարտուղար։

1999 թվականի նոյեմբերի 15-ից եղել է Ռուսաստանի Դաշնության Անվտանգության խորհրդի մշտական անդամ, շարունակել է զբաղեցնել այդ պաշտոնը նախարարի և կառավարության նախագահի առաջին տեղակալի պաշտոնում և այդ պաշտոնը զբաղեցրել մինչև 2008 թվականի մայիսի 25-ը, երբ Անվտանգության խորհրդի նոր կազմի ձևավորման ժամանակ Ռուսաստանի Դաշնության նախագահ Դ. Ա. Մեդվեդևը նրան չընդգրկեց անվտանգության խորհրդի նոր կազմում։

2000 թվականի նոյեմբերի 9-ին վավեր զինվորական ծառայությունից ազատվել է պահեստազորում։

2001 թվականի մարտի 28-ին նշանակվել է Ռուսաստանի Դաշնության պաշտպանության նախարար, 2005 թվականի նոյեմբերի 14-ին, Ռուսաստանի Դաշնության կառավարության նախագահի տեղակալ, Ռուսաստանի Դաշնության պաշտպանության նախարար։

2006 թվականի մարտի 20-ից, Ռուսաստանի Դաշնության կառավարությանն առընթեր ռազմարդյունաբերական հանձնաժողովի նախագահ։

2008 թվականի նախագահական ընտրություններում որոշ ժամանակ Դ. Ա. Մեդվեդևի հետ միասին համարվում էր Վ. Վ. Պուտինի ամենահավանական հետնորդներից մեկը։ 2007 թվականի փետրվարի 15-ին, ազատվել է Ռուսաստանի կառավարության նախագահի տեղակալի պաշտոնից՝ Ռուսաստանի պաշտպանության նախարարի պաշտոնից և նշանակվել կառավարության նախագահի առաջին տեղակալ։ Դա հանգեցրել է նախագահի պաշտոնում նրա իրավահաջորդի նշանակման սպասումների ուժեղացմանը։ Հասարակական կարծիքի հարցումները բավականին մեծ վարկանիշ են ցույց տվել։

Սակայն 2007 թվականի դեկտեմբերի 10-ին «Միասնական Ռուսաստան», «Արդար Ռուսաստան», Ագրարային կուսակցությունը և «Քաղաքացիական ուժ» կուսակցությունների և այսպես կոչված «Պուտինի իրավահաջորդի» նախագահ Դմիտրի Մեդվեդևը որոշվեց, նրա առաջադրումը որպես «Միասնական Ռուսաստան» 2007 թվականի դեկտեմբերի 17-ին ձևակերպվեց կուսակցության թեկնածու կայացած համագումարում։ Իվանովը նաև աջակցություն է նրան հայտնել։

2008 թվականի մայիսի 12-ին Վ. Վ. Պուտինի կառավարությունում զբաղեցրել է Ռուսաստանի Դաշնության կառավարության նախագահի տեղակալի պաշտոնը։ Ղեկավարում էր ռազմական արդյունաբերության հարցերը։

2011 թվականի գարնանից «Ընձառյուծների պոպուլյացիաների ուսումնասիրության, պահպանման և վերականգնման Եվրասիական Կենտրոն» ինքնավար ոչ առևտրային կազմակերպության դիտորդական խորհրդի նախագահ։

2011 թվականի դեկտեմբերի 22-ից մինչև 2016 թվականի օգոստոսի 12-ը՝ Ռուսաստանի Դաշնության Նախագահի աշխատակազմի ղեկավար։

2011 թվականին հանդես է եկել հեռավորարևելյան ընձառյուծների պահպանման Եվրասիական կենտրոն ստեղծելու նախաձեռնությամբ։

2012 թվականին նախագահ Վ. Վ. Պուտինի օրոք կրկին դարձել Է Անվտանգության խորհրդի մշտական անդամ։

2016 թվականի օգոստոսի 12-ից Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի՝ բնապահպանական գործունեության, բնապահպանության և տրանսպորտի հարցերով հատուկ ներկայացուցիչ։ 2017 թվականի ապրիլից ընդգրկված է «Ռոստեխ» պետական կորպորացիայի դիտորդական խորհրդի կազմում։ Պատասխանատու է բարձր տեխնոլոգիական արդյունաբերական արտադրանքի մշակման, արտադրության և արտահանման խթանման համար։

2017 թվականի հոկտեմբերի 18-ին հանդես է եկել խանութներում պոլիէթիլենային տոպրակների օգտագործման համար բնապահպանական հավաք սահմանելու նախաձեռնությամբ։

Սեփականությունը և եկամուտները

Պաշտոնական տվյալների համաձայն՝ Իվանովի 2011 թվականի եկամուտը կազմել է 6,31 մլն ռուբլի, կնոջ եկամուտը՝ 4,07 մլն ռուբլի։ Կնոջ հետ, Իվանովին են պատկանում 2 հողամաս՝ 2,4 հեկտար ընդհանուր մակերեսով, բնակելի տուն, երկու բնակարան և մարդատար ավտոմեքենա։

Պաշտոնական տվյալների համաձայն՝ Իվանովի եկամուտը 2014 թվականին կազմել Է 16,2 մլն ռուբլի, կնոջ եկամուտը՝ 3,16 մլն ռուբլի, 2015 թվականին՝ համապատասխանաբար 10,3 մլն և 2,8 մլն ռուբլի։

Արձագանքներ

2006 թվականի սկզբին լրագրող և գրող Դմիտրի Բիկովը նշում էր, որ.

«Ռուսաստանի պաշտպանության նախարար Սերգեյ Իվանովի դեմ պիարովյան արշավը հստակ նախանշել է Կրեմլի կուրսը պուտինյան մյուս հետնորդի (Մեդվեդևի) հաղթանակի համար»։ Նշելով, որ «վերջին ժամանակներս Իվանովը դարձել է լուրջ հալածանքի օբյեկտ», վկայակոչելով Բիկովի ինսայդերներին, գրում է, որ դրա հետևում կանգնած են «ոչ միայն Իվանովի քաղաքական հակառակորդները և անձամբ Մեդվեդևը ոչ մի կերպ», ըստ «Բիկովի Մեդվեդևի և համապատասխանաբար Սերգեյ Իվանովի դեմ խաղադրույք են կատարել նաև «ելցինյան»... նրանց համար Մեդվեդևը նախընտրելի է Իվանովից։ Հենց այդ պատճառով, որ Իվանովը իր թագավորման դեպքում ոչ մեկի հետ նուշ չի դառնա... ինքը չի գողանում և ուրիշներին չի տա»։

ԱՄՆ նախկին պետքարտուղար Քոնդոլիզա Ռայսն իր «Բարձրագույն պատիվ» հուշերում այսպես է բնութագրել Իվանովի անձը.

«Սերգեյը կոշտ էր և մի քիչ կասկածելի Միացյալ Նահանգների նկատմամբ, սակայն նրա վրա կարելի էր ապավինել։ Նա երբեք չէր խոստացել անել այն, ինչ չէր կարող անել։ Անկախ պաշտոններից ու կոչումներից՝ Իվանովը Պուտինի հետ կապի անհետաձգելի ալիք էր մնում նույնիսկ ամենանրբանկատ իրավիճակներում։ Սպիտակ տան և Կրեմլի միջև հարաբերություններում այս ալիքը ամենակարևոր և ադեկվատ էր»։

Միխայիլ Զիգարի կարծիքով՝ շարքայինի գործը (2006), պաշտպանության նախարար Իվանովի անհաջող սկզբնական արձագանքը «այնտեղ ոչ մի լուրջ բան չկա, այլապես ես անպայման կիմանայի այդ մասին», դատախազության կողմից գործի բուռն շրջադարձը և դեդովշչինայի հետ կապված պատմության շուրջ հասարակական լայն արձագանքն այն պատճառներից մեկն են դարձել, որ Պուտինը 2008 թվականին նախընտրեց իր հաջորդ նախագահական ժամկետի համար (2008-2012) ընտրել Դմիտրի Մեդվեդևին, այլ ոչ թե Իվանովին, ով վարկանիշներով առաջ է անցել։

Մրցանակներ

  • Շքանշան «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» I աստիճանի
  • Շքանշան «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» II աստիճանի (31 հունվարի 2003), պետության պաշտպանունակության և անվտանգության ամրապնդման գործում անձնական մեծ ներդրման համար
  • Շքանշան «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» III աստիճանի
  • Շքանշան «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» IV աստիճանի (31 հունվարի 2008), պետությանը մատուցած ծառայությունների և երկարամյա բարեխիղճ աշխատանքի համար
  • Ալեքսանդր Նևեսկու Շքանշանը
  • Շքանշան «Ռազմական ծառայությունների համար»
  • Պատվո Շքանշան
  • Մեդալ «Դանկ» (2002, Ղրղզստան), ռազմական և ռազմատեխնիկական համագործակցության զարգացման գործում ունեցած վաստակի համար
  • Ահմադ Կադիրովի անվան շքանշան (Չեչնիա, 2007)
  • Շքանշան Դոստիկ («Ընկերություն») (Ղազախստան, 2005)
  • «Արժանիքների համար» շքանշան I աստիճանի (Ուկրաինա, 31 հունվարի 2013), ռուս-ուկրաինական միջպետական հարաբերությունների զարգացման գործում ներդրած ակնառու անձնական ավանդի համար
  • Պատվոգիր ԽՍՀՄ (1 հունիսի 2001), Անկախ Պետությունների Համագործակցության ամրապնդման և զարգացման ուղղությամբ ակտիվ աշխատանքի համար
  • Ազգային մրցանակի դափնեկիր «Տարվա ռուս» (2006)
  • «EcoWorld» միջազգային բնապահպանական մրցանակի 2017 թվականի մրցույթի բարձրագույն պարգևը ՌՀՄ «երկրի վրա կյանքը փրկելու համար» շքանշան հեռավորարևելյան ընձառյուծի պահպանմանն ուղղված մեծ աշխատանքի համար

Անձնական

Տիրապետում է անգլերեն և շվեդերեն լեզուներին։ Պարբերաբար այցելում է ԲԿՄԱ-ի բասկետբոլային, հոկեյի և ֆուտբոլային ակումբներ։ Սիրում է The Beatles-ի ստեղծագործությունը։ Ամուսնացած է։ Կինը՝ Իրինա, ծնված 1953 թվականին։ Մոսկվիչկա, ունի բարձրագույն տնտեսագիտական կրթություն։ Ընտանիքում կա երկու երեխա՝ որդիներ Ալեքսանդրը (1977-2014)  Սերգեյը (1980)։

Երեխաներ

Ալեկսանդր

Ալեքսանդր (1977-2014), նախագահի տեղակալ՝ ԽՍՀՄ Արտաքին առևտրի բանկի վարչության անդամ 2012-2014 թվականներին, ավելի վաղ 2000 թվականից աշխատել է այդ բանկում և ՎՏԲ-ում (2002-2006) տարբեր պաշտոններում։ Ավարտել է Մոսկվայի միջազգային հարաբերությունների պետական ինստիտուտը, 2003 թվականին՝ Ռուսաստանի կառավարությանն առընթեր Ֆինանսական ակադեմիան, իսկ 2012 թվականին՝ Ստոկհոլմի տնտեսագիտության դպրոցը։

2005 թվականի մայիսի 20-ին Մոսկվայի Լոբաչևսկու փողոցում, VW Bora ավտոմեքենայի ղեկին, հայտնվել էր ճանապարհատրանսպորտային պատահարի մասնակից, որի հետևանքով զոհվել էր 68-ամյա Սվետլանա Բերիձեն, որն անցնում էր հետիոտնային անցումով։ 2005 թվականի նոյեմբերի 21-ին Իվանովի նկատմամբ քրեական գործը կարճվել է հանցակազմի բացակայության պատճառով. ինչպես եզրակացրել են փորձագետները, «վարորդ Ա. Ս. Իվանովը տեխնիկական հնարավորություն չի ունեցել կանխել հետիոտնի վրա Ս. Կ.-ի վրաերթը», նա սթափ է եղել և չի գերազանցել արագությունը։ ՌԴ Պետդումայի պատգամավոր Վիկտոր Պոխմելկինի կարծիքով՝ «քրեական գործի դադարեցումը կասկածելի է թվում»։ Սերգեյ Իվանովը հայտարարել է, որ ոչ մի օգնություն որդուն քրեական գործով վարույթը կարճելու մասին չի ցուցաբերել։

2014 թվականի նոյեմբերի 3-ին Ալեքսանդր Իվանովը խեղդվել է ԱՄԷ-ում, երբ դստեր հետ լողացել է ծովում։

Սերգեյ

Սերգեյ (1980), 2017 թվականի մարտի 6-ից՝ «ԱԼՌՈՍԱ» ԱԿ-ի նախագահ։ ՌԴ Սբերբանկի ավագ փոխնախագահը 2016 թվականի ապրիլից մինչև 2017 թվականի մարտ։ Ղեկավարել է «Կառավարում միջոցների ձեռքբերմամբ» բլոկը, որը ներառում է ապահովագրական և կենսաթոշակային բիզնես է, ինչպես նաև ակտիվների կառավարում հաճախորդների և մի քանի այլ ուղղություններ։

Նախկինում՝ վարչության նախագահ, «Սոգազ» ԲԲԸ տնօրենների խորհրդի անդամ, ռուսական միջուկային ապահովագրական պուլի դիտորդական խորհրդի նախագահ։

2007 թվականի հունիսին աշխատել է «Գազպրոմբանկի» փոխնախագահ։ 2010 թվականի փետրվարին, 29 տարեկանում, նշանակվել է Գազպրոմբանկի վարչության նախագահի տեղակալ։

2011 թվականի ապրիլի 5-ին ուժի մեջ է մտել Գազպրոմբանկի տնօրենների խորհրդի որոշումը, Սերգեյ Իվանովին որպես վարչության նախագահի տեղակալի և որպես Գազպրոմբանկի վարչության անդամի լիազորությունների վաղաժամկետ դադարեցման մասին։ Նույն օրը նա նշանակվել է «ՍՈԳԱԶ» ԲԲԸ ապահովագրական ընկերության վարչության ղեկավար։

2011 թվականին զբաղեցրել է Ռոսսելխոզբանկի դիտորդական խորհրդի նախագահի պաշտոնը։

2011 թվականի հունիսի 22-ին բաժնետերերի ժողովի արդյունքում ընդգրկվել է Գազպրոմբանկի տնօրենների խորհրդում։

Ծանոթագրություններ

  1. ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 29 декабря 2011 года № 1701 «О прсвоении классного чина государственной гражданской службы Российской Федерации Иванову С. Б.»». Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ հունիսի 17-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 26-ին.
  2. ↑ ТАСС: Экономика и бизнес — Председателем совета директоров «Ростелекома» избран глава администрации президента Российской Федерации
  3. ↑ Сергей Иванов возглавил попечительский совет РВИО
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Иванов Сергей Борисович // Щёголев К. А. Кто есть кто в России. Исполнительная власть. — Кто правит современной Россией — М.: Астрель: АСТ, 2007, С. 167—169 ISBN 978-5-17-047056
  5. ↑ Информационно-исследовательский центр «Панорама», Иванов Сергей Борисович
  6. ↑ Портрет-интервью А. Ванденко — «ТАСС — Первые лица: Сергей Иванов» Արխիվացված 2017-12-09 Wayback Machine
  7. ↑ 7,0 7,1 Иванов Сергей Борисович // Зенькович Н. А. Дмитрий Медведев. Третий президент. Энциклопедия. — М.: ЗАО «ОЛМА Медиа Групп», 2009, С. 168—170 ISBN 978-5-373-02580-5
  8. ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 27 мая 2000 года № 967 «Об утверждении состава Совета Безопасности Российской Федерации»». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հոկտեմբերի 4-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 26-ին.
  9. ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 26 апреля 2001 года № 486 «Об утверждении состава Совета Безопасности Российской Федерации»». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հոկտեմբերի 4-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 26-ին.
  10. ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 24 апреля 2004 года № 561 «Об утверждении состава Совета Безопасности Российской Федерации»». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հոկտեմբերի 4-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 26-ին.
  11. ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 14 ноября 2005 года № 1328 «Об утверждении состава Совета Безопасности Российской Федерации»». Արխիվացված է օրիգինալից 2006 թ․ հոկտեմբերի 11-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 26-ին.
  12. ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 9 апреля 2007 года № 447 «О внесении изменений в состав Совета Безопасности Российской Федерации, утверждённый Указом Президента Российской федерации от 14 ноября 2005 года № 1328»». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հունվարի 5-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 26-ին.
  13. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 25 мая 2008 года № 836 «Об утверждении состава Совета Безопасности Российской Федерации»(չաշխատող հղում)
  14. ↑ Finn, Peter. «Russian Leader Expands Powers of a Possible Successor». The Washington Post.
  15. ↑ Levada Center poll: 2008 elections Արխիվացված 2007-11-30 Wayback Machine (in Russian)
  16. ↑ Дмитрий Медведев выдвинут в президенты России, 10.12.2017.
  17. ↑ «Сайт Наблюдательного Совета». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 30-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 26-ին.
  18. ↑ «Подробно: АНО "Дальневосточные леопарды"». Коммерсантъ. 2017 թ․ հուլիսի 25.
  19. ↑ http://www.kremlin.ru/events/president/news/52688
  20. ↑ http://www.kremlin.ru/acts/news/54334
  21. ↑ «Иванов предложил подумать об экологическом сборе за полиэтиленовые пакеты». ТАСС. 2017 թ․ հոկտեմբերի 18.
  22. ↑ «Сведения о доходах, об имуществе и обязательствах имущественного характера федеральных государственных служащих Администрации Президента и аппарата Совета Безопасности России, а также их супругов и несовершеннолетних детей за период с 1 января 2011 г. по 31 декабря 2011 г.». Президент России. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ դեկտեմբերի 25-ին. Վերցված է 2012 թ․ դեկտեմբերի 25-ին.
  23. ↑ http://static.kremlin.ru/media/events/files/ru/8qpv1FEnVjRcvoEjFGZdpTjDZmIydEWs.doc
  24. ↑ http://kremlin.ru/structure/administration/income-reports
  25. ↑ «ПЛЮШЕВЫЙ МЕДВЕДЕВ». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հոկտեմբերի 4-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 29-ին.
  26. ↑ Быть Кондолизой Райс // Lenta.ru, 20.02.2012
  27. ↑ Михаил Зыгарь Вся кремлёвская рать: Краткая история современной России. — М.: Интеллектуальная литература, 2017. — С. 162—163. — 408 с. — 6000 экз. — ISBN 978-5-9907223-0-9
  28. ↑ 28,0 28,1 28,2 28,3 28,4 Награждён закрытым указом, дата награждения из открытых источников неизвестна. См. фото Сергея Иванова в форме генерал-полковника с планками наград с Парада Победы 9 мая 2015 года.
  29. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 31 января 2003 года № 128 «О награждении Орденом „За заслуги перед Отечеством“ II степени Иванова С. Б.»
  30. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 31 января 2008 года № 132 «О награждении орденом „За заслуги перед Отечеством“ IV степени Иванова С. Б.»(չաշխատող հղում)
  31. ↑ «Президент ЧР Р. Кадыров в Гудермесе встретился с Сергеем Ивановым и Григорием Рапотой». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հուլիսի 27-ին. Վերցված է 2009 թ․ դեկտեմբերի 12-ին.
  32. ↑ «Назарбаев наградил министров России». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ նոյեմբերի 3-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 26-ին.
  33. ↑ Указ Президента України № 50/2013 від 31 січня 2013 року «Про нагородження С.Іванова орденом „За заслуги“» Արխիվացված 2013-02-03 Wayback Machine(ուկր.)
  34. ↑ «Протокольное решение Совета глав государств СНГ «О награждении Грамотой Содружества Независимых Государств» (Принято в г. Минске 1 июня 2001 года)». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ ապրիլի 22-ին. Վերցված է 2016 թ․ ապրիլի 6-ին.
  35. ↑ ««Россиянин года» на сайте Российской Академии бизнеса и предпринимательства». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 1-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 26-ին.
  36. ↑ «Архивированная копия». Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հուլիսի 21-ին. Վերցված է 2018 թ․ ապրիլի 29-ին.
  37. ↑ «Заместитель Председателя, член Правления Иванов Александр Сергеевич». ВЭБ. Վերցված է 2014 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  38. ↑ 38,0 38,1 ««Газета. Ru», «Дети в банках», 28 июня 2007». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 1-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 26-ին.
  39. ↑ 39,0 39,1 Путин. Итоги. 10 лет: независимый экспертный доклад
  40. ↑ Радио ЭХО Москвы :: Новости / Александр Иванов, сын главы администрации президента Сергея Иванова, назначен зампредом Внешэкономбанка
  41. ↑ Погиб зампред ВЭБа Александр Иванов
  42. ↑ «Утро», «Сын министра обороны РФ убил пешехода», 23 мая 2005
  43. ↑ Сыну министра обороны грозит срок за наезд на пенсионерку. Коммерсантъ, 24 мая 2005
  44. ↑ 44,0 44,1 Сын Сергея Иванова погиб в ОАЭ
  45. ↑ Иванов сбил старушку по правилам Արխիվացված 2014-11-29 Wayback Machine. Газета. Ru. 22 ноября 2005
  46. ↑ «Как замяли дело сына министра обороны?». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հուլիսի 25-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 26-ին.
  47. ↑ «Возбуждено дело против зятя москвички, сбитой сыном министра обороны». Грани.Ру. 2005 թ․ դեկտեմբերի 26. Վերցված է 2013 թ․ հոկտեմբերի 3-ին.
  48. ↑ «Погиб сын главы администрации президента РФ Сергея Иванова». 2014 թ․ նոյեմբերի 5.
  49. ↑ Новости — Правительство России
  50. ↑ 50,0 50,1 Сына Сергея Иванова назначили старшим вице-президентом Сбербанка
  51. ↑ «Иванов Сергей Сергеевич». Медиа-Информационная Группа «Страхование сегодня» (МИГ). Վերցված է 2014 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  52. ↑ Столяров Г., Варламова О. «Рособоронэкспорт» ставит на своих // Ведомости, № 155 (1929), 21 августа 2007
  53. ↑ Соболь А. И. (2011 թ․ ապրիլի 7). «Сообщение о сведениях, которые могут оказать существенное влияние на стоимость ценных бумаг акционерного общества» (PDF). Сообщения о существенных фактах (ռուսերեն). Газпромбанк. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2012 թ․ հունիսի 2-ին. Վերցված է 2011 թ․ ապրիլի 25-ին.
  54. ↑ «Сын Сергея Иванова возглавил правление СОГАЗа» (ռուսերեն). Lenta.ru. 2011 թ․ ապրիլի 5. Վերցված է 2011 թ․ ապրիլի 25-ին.
  55. ↑ «Сын Сергея Иванова вошел в совет директоров Газпромбанка» (ռուսերեն). Gazeta.ru. 2011 թ․ հունիսի 23. Վերցված է 2011 թ․ հունիսի 23-ին.

Արտաքին հղումներ

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սերգեյ Իվանով (քաղաքական գործիչ)» հոդվածին։
Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ