ბუქარესტის საზავო ხელშეკრულება (1918)

ბუქარესტის საზავო ხელშეკრულება (გერმ. Friede von Bukarest, უნგრ. Bukaresti béke, ბულგ. Букурещки договор, რუმ. Tratatul de la București) — სეპარატისტული სამშვიდობო ხელშეკრულება, რომელიც დაიდო 1918 წლის 7 მაისს რუმინეთსა და ცენტრალურ სახელმწიფოებს შორის. დასრულდა ომი ერთი მხრივ გერმანიას, ავსტრია-უნგრეთს, ბულგარეთს, ოსმალეთსა და, მეორე მხრივ რუმინეთს შორის.

მას შემდეგ, რაც უკრაინამ ხელი მოაწერა ბრესტის სეპარატისტულ ზავს 9 თებერვალს და რუსეთმა ბრესტ-ლიტოვსკის ზავს 3 მარტს, რუმინეთი გახდა ერთადერთი სახელმწიფო, რომელიც საომარ მდგომარეობაში აღმოჩნდა ცენტრალურ სახელმწიფოებთან. 1918 წლის 1 მარტს ბუქარესტში დაიწყო მოლაპარაკებები სეპარატისტულ ზავზე. ზავის თანახმად რუმინეთმა ბულგარეთს დაუბრუნა 1913 წლის ზავით მიღებული სამხრეთი დობრუჯა. ჩრდილოეთ დობრუჯაზე 4 სახელმწიფოს კონდომინიუმი დაწესდა.

ცენტრალური სახელმწიფოები შეთანხმდნენ არ შეწინააღმდეგებოდნენ ბესარაბიისა და რუმინეთის გაერთიანებას. ხელშეკრულება არ ყოფილა რუმინეთის მხრიდან რატიფიცირებული, ხოლო პირველ მსოფლიო ომში გერმანიის დამარცხების შემდეგ საერთოდ გაუქმდა.

იხილეთ აგრეთვე

• სამშვიდობო ხელშეკრულებების სია

რესურსები ინტერნეტში

• 1918 წლის ბულგარეთის საზავო ხელშეკრულების სრული ტექსტი დაარქივებული 2013-02-23 საიტზე Wayback Machine.