ლეჩო

ლეჩო (ინგლისური: Lecho, /ˈlɛtʃoʊ/ LETCH-oh; უნგრული: lecsó ; ჩეხური და სლოვაკური: lečo; გერმანული: Letscho; პოლონური: Leczo; რუსული და უკრაინული: лечо) - უნგრული სქელი ბოსტნეულის წვნიანი, რომელიც მზადდება ყვითელი, წვრილი წიწაკით, პომიდორით, ხახვით, მარილით და დაფქვილი ტკბილი ან/და ცხარე პაპრიკით. ეს კერძის საბაზისო რეცეპტია, მაგრამ შესაძლებელია დამატებითი ინგრედიენტების გამოყენებაც სურვილისამებრ. ხახვს და წიწაკას ჩვეულებრივ ღორის ქონში, ბეკონის ცხიმში ან მზესუმზირის ზეთში მოთუშავენ. ასევე, ნიორი შეიძლება იყოს ტრადიციული ინგრედიენტი. ითვლება ტრადიციულ საკვებად ჩეხურ, სლოვაკურ და ხორვატულ სამზარეულოებშიც და ასევე ძალიან გავრცელებულია პოლონეთში, ავსტრიასა და ისრაელში.

უნგრული რეცეპტების უმრავლესობა რეკომენდაციას უწევს კერძში უნგრული ცვილის წიწაკის ყველაზე მსუბუქ, არაცხარე სახეობის გამოყენებას, რომელიც, სეზონურად აგვისტო-ოქტომბერში მოდის. ამ სეზონზეა მინდვრის პომიდორისთვის საუკეთესო პირობებიც. სხვა რეცეპტები რეკომენდაციას უწევენ ბულგარულ წიწაკასაც, როგორც ალტერნატიულ ინგრედიენტს ან ბანანის წიწაკა.

ნაირსახეობები

ლეჩოს რეცეპტები საკმაოდ მრავალფეროვანია, მაგრამ თითოეული მათგანი შეიცავს მთავარ ინგრედიენტებს: პომიდორს, წიწაკასა (რომელიც შეიძლება იყოს როგორც ცხარე, ისე არაცხარე) და ხახვს, ხოლო მარილს - გემოვნებით. ძირითადად, მას ასევე ურევენ დაფქვილი წითელი წიწაკის მარცვლებს და წვრილად დაჭრილ ნიორს. ამასთანავე, ზოგიერთ რეცეპტში შეიძლება დაფნის ფოთლის, დაფქვილი შავი პილპილის ან ბეგქონდარას (ან ქონდარის) გამოყენებაც, მაგრამ ისინი არ არის კერძის თავდაპირველი ვერსიის ნაწილი. სრულყოფილი ლეჩოს დასამზადებლად საჭიროა, გამოიყენებოდეს შებოლილი ბეკონის დამდნარი ცხიმი (თუმცა, ჩვეულებრივ ზეთსაც საკმაოდ ხშირად იყენებენ). ამ ცხიმში მოთუშავენ დაჭრილ ხახვს მანამ, სანამ მისი კუთხეები ღია ყავისფერ ფერს არ მიიღებს. შემდეგ, მასას ემატება წიწაკის ნაჭრები, რომელიც, საბოლოოდ, ხრაშუნა ხდება. პომიდორს მხოლოდ ბოლოს ამატებენ, რადგან, სხვა შემთხვევაში, ის ასველებს ხახვსა და წიწაკას.

ლეჩოს დამზადება შეიძლება მოხარშული ბრინჯით ან გახეხილი კვერცხითაც. მას ხშირად მიირთმევენ თბილი კეძთან, მაგალითად შემწვარ თევზთან ერთად, არაჟანის თანხლებით ან ბლინში შეხვეულს. ბევრი რეცეპტი ძეხვსაც შეიცავს (ე.წ. "kolbász", როგორიცაა lecsókolbász, რომელიც სპეციალურად ამ კერძში გამოყენების მიზნით მზადდება ან ძეხვი Debrecener), განსაკუთრებით ბეკონს ან ფრანკფურტერის ძეხვს. ზოგიერთ შემთხვევაში, მოხარშული კვერცხის ნაჭრებს ან ათქვეფილი კვერცხის (რომელიც ასქელებს მას) მასასაც უმატებენ. ხორცის დამატების შემთხვევაში, მას თავიდანვე ამატებენ კერძში და წვავენ ხახვთან და წიწაკის ნაჭერებთან ერთად.

ლეჩო ძალიან წააგავს ფრანგულ კერძს, რატატუის და მის მსგავსად სადილზე მიირთმევენ, ცარიელს ან პურთან ერთად. ლეჩოს ასევე მიირთმევენ სხვადასხვა კერძის თანხლებით, როგორიცაა: შემწვარი ქათამი, ხოხობი, ღორის ხორცი, საქონლის ხორცი ან სტეიკი. უნგრეთში საყოველთაოდ მიიჩნევა, რომ საუკეთესო ლეჩო მზადდება ღია ცეცხლზე "bogrács-ში" (ქვაბში). უნგრეთში კერძი ძალიან პოპულარულია და საკუთარი ფესტივალებიც კი აქვს.

გერმანიაში lecsó მოიხსენიება როგორც Letscho და ხშირად იყენებენ როგორც სოუსს, რომელსაც სხვადასხვა კერძებს ამატებენ. იგი ჩვეულებრივ მზადდება პომიდვრის, წიწაკისა და ხახვისგან, სხვა რეგიონალურ დამატებით ინგრედიენტებთან ერთად.

პოლონეთში ლეჩოს (უწოდებენ leczo-ს) ჩვეულებრივ ამზადებენ წითელი წიწაკის, ყაბაყის, პომიდვრის, ხახვისა და ნივრისგან, ხშირად ამატებენ ძეხვს და ჩილის პილპილს, როგორც სანელებელს. ლეჩოს მიირთმევენ ცხელს და საკმაოდ ცხარეს, ისევე, როგორც უნგრეთში.

სქოლიო