Grafîa ofiçiâ

ZE
Quésta pàgina a l'é scrîta in léngoa zenéize

A Grafîa adeuviâ a l'é quélla de l'Académia Ligùstica do Brénno

A Grafîa Ofiçiâ da léngoa zenéize a l'é propòsta pe convençion da l'Académia Ligùstica do Brénno, segondo a quæ ghe dêv'ese 'na corispondénsa ùnica són - létie / létie - són, e a grafîa a dêv'ese o ciù poscìbile vixinn-a a quella tradiçionâle dêuviâ da-i poêti liguri.

Pe poéi savéi a-a spedîa cómme l'é che se scrîve ò che se lêze 'na létia ò 'n són, chi sótta l'é riportòu, in órdine arfabético, tùtte e létie e tùtti i soìn (sti chì mìssi tra paréntexi quàddre) che són prezénti inta léngoa zenéize. Tra e paréntexi riónde vén dîto cös'o l'é o scìnbolo; gh'é pöi 'na brêve spiegaçión.

Stöia

In sciâ grafìa ofiçiâ gh'é 'na testimoniansa inportante do grande tradutô in zenéize de I Spozoéi Inpromìssi, Sciô Rîco Carlini, scrîta inta Premìssa do romanso:

"O prìmmo problêma o l’é stæto: cómme scrîve in zenéize? Quæ régole segoî? Dond’atrovâ tùtte e paròlle che serviàn?

E coscì ò decîzo de partî da-o Cazàssa. Me són acòrto sùbito che quéllo brâv’òmmo o l’adêuviâva paròlle òrmâi pèrse into ténpo e che, sorvetùtto, no êan fàçili da prononçiâ mancàndo do tùtto i acénti che són a-a bâze da pronónçia de tùtte e léngoe e faxéndo, a-e vòtte, ’na gròssa confuxón co-â “o” e a “u” perché cómme se sa a “o” a se pronónçia cómme a “u italiànn-a” e a “u” cómme a “u françéize”. E dòppo e consonànti dógge! Mi into mæ parlâ me rendéiva cónto de prononçiâ çèrte paròlle con unn-a sôla consonànte: ne pìggio unn-a a câxo: carrettiere = carrattê o scrîve o Casàzza, ma mi dìggo caratê cómme ò inparòu da picìn. Alôa dond’a l’é a veitæ? Ma bezéugna acapîlo, o Casàzza. Lê o voéiva agiutâ i zenéixi a inprénde l’italiàn che da-o 1815 o l’êa a léngoa ofiçiâle do Régno Sabàodo do quæ faxéiva pàrte Zêna, e coscì o l’adêuvia ’na grafîa ch’a l’agiutésse i Zenéixi a scrîve in italiàn.

E mi me són dîto: “O Cazàssa o l’é l’ùnico documénto che gh’ò…” e són andæto avànti.

E quélla a l’é stæta a prìmma traduçión. Ma a cösa a no me convinçéiva do tùtto. Lezéiva e lezéiva tórna quélle paròlle e me rendéiva cónto che sôlo chi conoscésse bén (ma bén pe ’n davéi!) o zenéize poéiva êse in gràddo de lêze e, magâra, d’aprexâ o travàggio.

Alôa ò pensòu de fâ comò-u Manzôni e andâ a lavâ i strasoìn… dónde? Lê o l’é stæto afortunòu perché a Firénse gh’é ’n sciùmme sôlo! Noiâtri gh’émmo in càngio dôe sciumæe e lóngo e sò rîve se pàrla inte ’na vinténn-a de mòddi despægi.

Ma tramêzo a-e dôe sciumæe mi ò atrovòu … a Grafîa Ofiçiâ: ò sæ scrîve o zenéize com’o se pàrla ma sénsa cangiâne i caràteri. Tànto pe fâ un ò doî ezénpi: perché scrîve léttera quànde dòppo dìmmo létera? Perché scrîve impediménto quànde in zenéize a m (emme) davànti a-a p (pi) e a-a b (bi) a se pronónçia cómme s’a foîse ’na n (enne): defæti dìmmo inpedìmento co-a n (enne) dîta into nâzo, velâre. E a propòxito de nâzo perché scrîve naso quànde in zenéize quélla s (esse) a se pronónçia z (zìtta) e a “a” a l’é lónga? O bèllo da Grafîa Ofiçiâ o l’é che peu lêze o zenéize ànche un ch’o no pàrla zenéize; gh’e manchiâ a còcina ma o l’inprendiâ a parlâ zenéize... a pàtto naturalménte de segoî e régole da Grafîa Ofiçiâ che s’atrêuvan in sce internet"

Létie e soìn

  • [n. 1] (són) són da eu françéize in paròlle come "meu", "lagheu", o se scrîve eu
  • a (vocâle) són
    • à són cùrto, o se dêuvia sôlo in poxiçión tònica
    • â són lóngo tònico ò àtono
  • æ (létia) són [n. 2] lóngo e avèrto
    • ma into grùppo ænn- e into grùppo de fìn paròlla æn a gh'à o són [n. 3] cùrto e avèrto
    • se a létia æ a no l'é disponìbile se dêuvia o digràmma ae scibén ch'o posse lasciâ di dùbbi.
  • b (consonànte) són
  • c (consonànte) cómme in italiàn
  • ç (consonànte) c co-a côa, c co-a çedìggia, són . A s'adêuvia pe de raxoin etimològgiche solo davanti a-a e e a-a i, gròsso moddo quande inta paola italiann-a corispondente gh'é -ce, -ci, -ze, -zi.
  • ch (digràmma) són , o se dêuvia prìmma de e, i e eu
  • ci (digràmma) són [n. 4], o se dêuvia prìmma de a, æ, o e u
  • d (consonànte) són
  • [n. 5] són da g de "gîta", o se scrîve g
  • e (vocâle) són cùrto avèrto ò seròu , ciù de spésso seròu
    • é són cùrto e seròu, o se dêuvia sôlo in poxiçión tònica
    • ê són lóngo e seròu, tònico ò àtono
    • è són [n. 6] cùrto e avèrto, o se dêuvia sôlo in poziçión tònica
  • eu (digràmma) són [n. 7] lóngo ò cùrto
    • éu són [n. 7] cùrto, o se dêuvia sôlo in poxiçión tònica
    • êu són [n. 8] lóngo tònico ò àtono
  • f (consonànte) són
  • g (consonànte) cómme in italiàn
  • són da g de "gàtto", o se scrîve g
  • gh (digràmma) són , o se dêuvia prìmma de e, i e eu
  • gi (digràmma) són [n. 5], o se dêuvia prìmma de a, æ, o e u
  • gl (digràmma) són [n. 9] ch'o no l'exìste in zenéize, o s'atrêuva inte quàrche italianìsmo e inte quàrche parlâ locâle
  • gn (digràmma) són [n. 10]
  • h (consonànte), a no vêgne utilizâ pe l'indicatîvo prezénte do vèrbo avéi
  • [n. 11] (són) són da semivocâle u françéize in paròlle cómme "nuâ", o se scrîve u
  • i (vocâle) cómme in italiàn
    • ì són cùrto, o se dêuvia sôlo in poxiçión tònica
    • î són lóngo tònico ò àtono
  • j (semivocâle) són da semivocâle i
    • A peu êse dêuviâ dòppo a c, a g e o digràmma sc pe marcâ che
    • diversaménte da-o ténpo infinîo, into ténpo indicatîvo futûro a i a s'ha da fâ sentî in stiçinìn: (prìmma paròlla: infinîo, segónda: futûro) "mangiâ" , "o mangjâ" ; "amaciâ" , "o s'amacjâ" ; "lasciâ" , "o lascjâ" .
    • diversaménte da-o particìpio pasòu, into ténpo condiçionâle prezénte a i a se dêve fâ sentî in stisinìn: (prìmma paròlla: particìpio pasòu, segónda: condiçionâle prezénte) "mangiæ" , "mi mangjæ" ; "lasciæ" , "o lascjæ" .
    • A peu êse dêuviâ, ma no se conséggia de fâlo, tra dôe vocâle pe indicâ o són inténso in paròlle cómme "màjo" , "séja" ; chi o fæto o l'é mêno crìtico perché se a vocâle ch'a vêgne prìmma a l'é cùrta a a l'é inténsa, s'a l'é lónga no: "véja", e cùrta, inténsa ; "mizêia", e lónga normâle .
  • (són) són da semivocâle i in paròlle cómme "mainâ", o se scrîve i; inte quàrche câxo o peu êse scrîto j
  • [n. 10] (són) són da gn de "vêgno", o se scrîve gn
  • són da c de "cànto", o se scrîve c
  • l (consonànte) són
  • m (consonànte) són
    • a peu êse dêuviâ davànti a b e p a-o pòsto da n
  • n (consonànte)
    • a gh'à o són velâre [n. 12] a-a fìn da paròlla, into grùppo nn-, prìmma de 'na consonànte; a se dêuvia ànche prìmma da b e da p
    • a gh'à o són dentâle prìmma de 'na vocâle
  • nn- (grùppo) són [n. 12] da n velâre ch'o se prononçia dìndo e dôe n arenbæ a-a vocâle tònica ch'a vêgne sùbito prìmma do grùppo
    • o s'atrêuva sôlo inta penùrtima scìlaba e o l'é de lóngo tònico
    • o grùppo nn sénsa o tratìn o se dîxe cómme in italiàn
  • [n. 12] (són) són da n velâre in paròlle cómme "ronsón", o se scrîve n
  • o (vocâle) són da u italiànn-a lóngo ò cùrto con 'n'eceçión into ditóngo àtono ou dôve o se pronónçia
    • ó són cùrto, o se dêuvia sôlo in poxiçión tònica
    • ô són lóngo tònico ò àtono
  • ò (vocâle) són [n. 13] da o italiànn-a cùrto tònico ò àtono
  • ö (vocâle) són [n. 14] da o italiànn-a lóngo tònico ò àtono
  • [n. 13] (són) són da o italiànn-a, s'o l'é cùrto o se scrîve ò, s'o l'é lóngo o se scrîve ö, into ditóngo àtono ou o se scrîve o
  • p (consonànte) són
  • q (consonànte) són
  • r (consonànte) són
  • s (consonànte)
    • són se prìmma de 'na vocâle
    • son oppure se prìmma de 'na consonànte, pægio cómme in italiàn
  • (són) són da s de "sàcco", o se scrîve s, ecètto quànde s'ha da dêuviâ a ç etimològica
  • [n. 15] (són) són da sc de "scêna", o se scrîve sc prìmma de e, i, eu e sci prìmma de a, æ, o e u
  • sc (digràmma) són [n. 15], o se dêuvia prìmma de e, i e eu
  • sci (trigràmma) són [n. 15], o se dêuvia prìmma de a, æ, o e u
  • scc (grùppo) o l'é fæto de doî soìn [n. 16]: o són [n. 15] segoîo, cómme 'na scciupetâ, da-o són [n. 4], o se dêuvia prìmma de e, i e eu
  • scci (grùppo) o l'é fæto de doî soìn [n. 16]: o són [n. 15] segoîo, cómme 'na scciupetâ, da-o són [n. 4], o se dêuvia prìmma de a, æ, o e u
  • t (consonànte) són
  • [n. 4] són da c de "cilìndro", o se scrîve c
  • u (vocâle) són da u françéize con træ eceçioìn dôve a gh'à o són : into grùppo qu, into ditóngo tònico òu, into ditóngo atono ou
    • ù són cùrto, o se dêuvia sôlo in poxiçión tònica
    • û són lóngo tònico ò àtono
  • (són) són da u italiànn-a, o se scrîve o, ó ò ô
  • (són) són da u françéize in paròlle cómme "fugàssa", o se scrîve u, ù ò û
  • v (consonànte) són
  • (són) són da semivocâle u italiànn-a in paròlle cómme "goìdda", o se scrîve o con træ eceçioìn: into grùppo qu, into ditóngo tònico òu, into ditóngo atono ou
  • x (consonànte) són [n. 17]
  • z (consonànte) són
  • (són) són da s de "smangiaxón", o se scrîve z se prìmma de 'na vocâle, o se scrîve s se prìmma de 'na consonànte
  • [n. 17] (són) són da j françéize in paròlle cómme "xanbón", o se scrîve x

Nòtte

Nòtte a-o tèsto
  1. into SAMPA
  2. into SAMPA
  3. into SAMPA
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 into SAMPA
  5. 5,0 5,1 into SAMPA
  6. into SAMPA
  7. 7,0 7,1 into SAMPA
  8. into SAMPA
  9. into SAMPA
  10. 10,0 10,1 into SAMPA
  11. into SAMPA
  12. 12,0 12,1 12,2 into SAMPA
  13. 13,0 13,1 into SAMPA
  14. into SAMPA
  15. 15,0 15,1 15,2 15,3 15,4 into SAMPA
  16. 16,0 16,1 into SAMPA
  17. 17,0 17,1 into SAMPA
Nòtte bibliogràfiche
  1. Grafîa ofiçiâ - scîto de l'Académia Ligùstica do Brénno, in sce zeneize.net. URL consultòu o 2 òtôbre 2022.

Vôxe corelæ

Colegaménti estèrni