Augustin Bea
In de wereld van vandaag is Augustin Bea een onderwerp dat steeds meer belangstelling wekt bij een breed spectrum van de bevolking. Sinds zijn opkomst heeft Augustin Bea tegenstrijdige meningen en debatten opgeleverd over de impact ervan op de samenleving. Met het verstrijken van de tijd is dit onderwerp steeds relevanter geworden en heeft het verschillende aspecten van het dagelijks leven en de ontwikkeling van verschillende kennisgebieden beïnvloed. Daarom is het essentieel om de verschillende aspecten die verband houden met Augustin Bea diepgaand te analyseren, om de reikwijdte ervan en de implicaties die het heeft voor individuen, gemeenschappen en de wereld in het algemeen te begrijpen. In dit artikel zullen we verschillende perspectieven en benaderingen van Augustin Bea verkennen, met als doel een complete en verrijkende visie te geven op het belang ervan vandaag de dag.
| Augustin Bea S.J. | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Kardinaal Bea
| ||||
| Kardinaal van de Rooms-Katholieke Kerk | ||||
| ||||
| Rang | kardinaal-diaken | |||
| Titelkerk | San Saba | |||
| Creatie | ||||
| Gecreëerd door | paus Johannes XXIII | |||
| Consistorie | 14 december 1959 | |||
| Kerkelijke carrière | ||||
| 1915-1917 | Superieur van het Jezuïetenklooster in Aken | |||
| 1921-1924 | Provinciaal superieur van de Duitse Jezuïeten | |||
| 1930 | Rector van het Pauselijk Bijbel Instituut | |||
| 1960-1968 | President van de Pauselijke Raad ter Bevordering van de Eenheid van de Christenen | |||
| ||||
Augustin Bea, S.J., (Riedöschingen, 28 mei 1881 – Rome, 16 november 1968) was een Duits geestelijke en kardinaal van de Rooms-Katholieke Kerk en een vooraanstaand prelaat tijdens het Tweede Vaticaans Concilie.
Bea werd geboren in Riedöschingen, dat tegenwoordig deel uitmaakt van de gemeente Blumberg. Zijn vader was een timmerman. Hij studeerde aan de universiteiten van Freiburg, Innsbruck en Berlijn. Ook studeerde hij enige tijd aan het College van de Jezuïeten in het Limburgse Valkenburg. Bea werd op 25 april 1915 tot priester gewijd. Tot 1917 was hij overste van het Jezuïetenhuis in Aken. In dat jaar ging hij doceren aan het College in Valkenburg. Van 1921 tot 1924 was hij provinciaal van de Duitse Jezuïeten. In 1930 werd hij benoemd tot rector van het Pauselijk Bijbel Instituut, een positie die hij negentien jaar zou bekleden. Hij werd de biechtvader van paus Pius XII. Tijdens het consistorie van 14 december 1959 verhief paus Johannes XXIII hem tot kardinaal-diaken en tot titulus van de San Saba. Op 6 juni 1960 werd hij de eerste president van het nieuw ingestelde Secretariaat voor de Eenheid der Christenen. In die hoedanigheid was hij betrokken bij de opstelling van verschillende sleuteldocumenten die voortkwamen uit het concilie, in het bijzonder de decreten over de oecumene en de godsdienstvrijheid, Unitatis redintegratio, Dignitatis humanae en Nostra Ætate. Tijdens het Concilie had hij verschillende aanvaringen met zijn behoudende tegenvoeter binnen de Romeinse Curie, Alfredo Ottaviani. Op 5 april 1962 werd Bea titulair aartsbisschop van Germania in Numidia; in verbondenheid met zijn orde koos hij als wapenspreuk: In nomine Domini Jesu. Bea's rechterhand op het Secretariaat voor de Eenheid, de Nederlander en latere kardinaal Johannes Willebrands, volgde hem op.
Kardinaal Bea publiceerde diverse boeken en meer dan vierhonderd artikelen. Hij overleed op 87-jarige leeftijd.
