Boris Iofan
Tegenwoordig is Boris Iofan een onderwerp dat op verschillende gebieden van de samenleving veel wordt besproken en geanalyseerd. De impact ervan heeft verschillende gebieden bereikt, van gezondheid tot technologie, politiek en economie. Boris Iofan heeft een reeks debatten en controverses voortgebracht die het belang van de studie en het begrip ervan hebben benadrukt. Door de jaren heen is Boris Iofan geëvolueerd en aangepast aan de veranderingen en uitdagingen waarmee het te maken heeft gehad, waardoor het een interessant onderwerp is geworden voor zowel experts als hobbyisten. In dit artikel zullen we de verschillende aspecten en gevolgen van Boris Iofan in detail onderzoeken, met als doel een complete en bijgewerkte visie te geven op dit onderwerp dat vandaag de dag zo relevant is.
Boris Michajlovitsj Iofan (Russisch: Борис Михайлович Иофа́н; Odessa, 18 april 1891 - Moskou, 11 maart 1976) was een architect bekend van zijn monumentale Sovjet-bouwwerken in de jaren 30 van de 20e eeuw die het grootste deel van leven in Rusland verbleef.
Toelichting
Boris Iofan werd geboren in Odessa en behaalde een graad in de architectuur in 1916 aan het Regio Istituto Superiore di Belle Arti in Rome. Hij volgde de daar uitgezette neoclassicistische stijl. Zijn eerste belangrijk gebouw was het Barvicha-sanatorium voor de partijelite in 1929. Dit opende voor hem de weg naar cliënten van de Sovjet partijelite.
In 1931 werd het Huis aan de kade (Дом на набережной) van Iofans hand opgeleverd. Het complex bevat 505 appartementen, twee theaters en winkels. Hiermee ontstond het begrip: Stalinistische architectuur. Ook van zijn hand is de Moskouse cinema Oedarnik die in 2014 door het architect Robbrecht & Daem zal verbouwd worden tot een museum voor hedendaagse kunst. Boris Iofan is ook de hoofdontwerper van het deels gerealiseerde en door oorlogsomstandigheden gestaakte Paleis van de Sovjets.
De architect ontwierp ook het Sovjet-paviljoen op de Wereldtentoonstelling in Parijs in 1937 en later in New York in 1939.
