Crystal Palace FC

Crystal Palace FC
Naam	Crystal Palace Football Club
Bijnaam	Eagles Glaziers
Opgericht	10 september 1905
Plaats	Londen
Stadion	Selhurst Park
Capaciteit	25.486
Voorzitter	Steve Parish
Eigenaar	John Textor (45%) David Blitzer (18%) Joshua Harris (18%) Steve Parish (10%)
Algemeen directeur	Phil Alexander
Technisch directeur	Dougie Freedman
Trainer	Oliver Glasner
Kledingmerk	Macron
Competitie	Premier League
Thuis Uit Alternatief
Geldig voor 2023/24
Portaal    Voetbal

Crystal Palace Football Club is een Engelse voetbalclub. De club werd opgericht in 1905, met het hoofdkwartier in The Crystal Palace in Sydenham. De club werd gedwongen om in 1915 te verhuizen. Na een aantal jaar in The Nest in Selhurst, verhuisde de club in 1924 naar wat nog steeds de thuishaven is, Selhurst Park. De club werd vernoemd naar het voormalige gelijknamige gebouw dat ooit op dezelfde locatie stond.

Geschiedenis

Ontstaan

Crystal Palace FC werd op 10 september 1905 opgericht. Tot 1920 speelde de club in de Southern Football League, daarna werd de club opgenomen in de nieuwe Football League Third Division van de Football League.

Het is niet dezelfde club als Crystal Palace FC dat in 1861 opgericht werd en een van de medeoprichters was van de Football Association. De nieuwe club met dezelfde naam (afgeleid van het Kristallen paleis dat voor de wereldtentoonstelling van 1851 werd gebouwd) speelde wel in hetzelfde stadion. In 1915 was de club gedwongen om te verhuizen naar de Herne Hill Athletics Stadium en in 1918 naar The Nest. In 1924 werd dan het huidige stadion Selhurst Park in gebruik genomen. Hun eerste wedstrijd op hun nieuwe terrein was op 30 augustus tegen Sheffield Wednesday FC.

Lagere divisies en opmars

In 1920/21 werd de club opgenomen in de nieuwe Football League Third Division en daar werd de club meteen kampioen. Na vier seizoenen degradeerde de club terug naar de derde klasse (Third Division South). Doordat enkel de kampioen promoveerde kon de club niet terug promoveren en eindigde meestal in de middenmoot met af en toe een goede notering maar ook soms een laatste plaats. In 1958 werden de twee derde klassen herleid tot één en werd de vierde klasse (Fourth Division) opgericht, door een 14de plaats kon de club zich niet kwalificeren voor de derde klasse. Na twee seizoenen werd de club vicekampioen en promoveerde. In 1964 promoveerde de club opnieuw en eindigde telkens in de eerste tabelhelft tot de club na vijf seizoenen de vicetitel behaalde en voor het eerst in de geschiedenis promoveerde naar de hoogste klasse (toen First Division. In deze periode speelde Peter Simpson voor de club, de Schot vestigde een record dat waarschijnlijk nooit verbroken zal worden, hij scoorde 165 goals in 195 wedstrijden. Een andere geliefde speler uit begin jaren 60 was Johnny Bynre die erin slaagde om geselecteerd te worden voor het nationaal elftal toen hij met Crystal Palace net in de derde klasse speelde. Slechts vijf spelers die niet in de top twee divisies speelden slaagden hier ooit in. Hij werd getransfereerd naar West Ham United FC voor wat toen een record transfersom was.

In het eerste seizoen in de hoogste klasse eindigde Crystal Palace met één punt voorsprong op degradant Sunderland AFC. De volgende twee seizoenen kon de club zich opnieuw redden, maar in 1973 kon de club de degradatie niet meer vermijden. Het ging van kwaad naar erger en Crystal kon ook niet meer in de tweede divisie standhouden.

De twintigjarige Jim Cannon maakte zijn debuut bij de club en scoorde in zijn eerste wedstrijd de tweede goals tegen Chelsea FC, hij zou 660 keer voor de club spelen in zijn 16-jarige carrière. De club haalde voor het eerst in het bestaan de halve finale van de FA Cup en versloeg grote clubs als Leeds United AFC, Chelsea en Sunderland totdat Southampton FC de zegereeks stopte.

Onder leiding van Terry Venables promoveerde de club terug naar de tweede klasse in 1977. Twee jaar later werd de club kampioen en promoveerde terug naar de hoogste klasse. De club eindigde voor het eerst op een comfortabele plaats in de competitie. Venables verliet de club voor QPR en Ernie Walley werd trainer. Na twee maanden slechte resultaten werd hem een permanente job aangeboden op voorwaarde dat vroegere trainer Malcolm Allison ook de club zou trainen. Walley weigerde waardoor Allison alleen de leiding kreeg. Hij kon de club niet van de laatste plaats houden en in februari 1981 leek een degradatie al onvermijdelijk, de club had uiteindelijk dertien punten achterstand op Leicester City FC (in die tijd telde een overwinning voor twee punten dus was de achterstand groter dan ze vandaag zou zijn).

De overname Ron Noades (1981)

In 1981 kocht voormalig Wimbledon AFC-voorzitter Ron Noades de club en stuurde Allison onmiddellijk de laan uit. Dario Gradi werd de nieuwe trainer, hij had Wimbledon al naar hogere divisies geleid. Toch kon Gradi geen goede resultaten behalen, er kwamen nog twee trainers die het niet beter deden. Dave Bassett, trainer van Wimbledon verbaasde de club door vier dagen nadat hij trainer werd van Crystal Palace ontslag te nemen en terug naar Wimbledon te keren.

Het Steve Coppell tijdperk (1984-1993)

De 29-jarige Steve Coppell werd de nieuwe trainer nadat zijn spelerscarrière vroegtijdig beëindigd werd door een knieblessure. Hij werkte goed samen met Noades en bouwde het team weer op. In 1985/86 werd de club vijfde en na twee zesde plaatsen promoveerde de club in 1989 terug naar de hoogste klasse. Crystal Palace was de eerste club in de Football League die een stadion deelde toen rivaal Charlton Athletic FC naar Selhurst Park kwam nadat hun stadion gesloten werd.

Veel fans van de Eagles waren niet gelukkig met de beslissing van Coppell om het contract van de Schotse clublegende Jim Cannon niet te verlengen na 16 jaar.

Palace eindigde op de 15de plaats in de First Division en bereikte voor het eerst in de geschiedenis de finale van de FA Cup. Ze schakelden Liverpool FC uit in een sensationele wedstrijd. De club lag eerst 0-1 achter, kwam vervolgens 2-1 voor, daarna 2-3 achter en won uiteindelijk met 4-3. Eerder dat seizoen had Liverpool de club nog een pak slaag gegeven door met 9-0 te winnen. In de finale speelde de club eerst gelijk tegen Manchester United FC en verloor met 0-1 in de replay.

Seizoen 1990/91 is ongetwijfeld het meest succesvolle uit de clubgeschiedenis. In de competitie eindigde Palace op de derde plaats, de beste prestatie ooit. Dat seizoen werd ook de Full Members Cup gewonnen met een 4-1-overwinning op Everton FC, tot dusver hun enige trofee. De club kon geen Europees vervolg breien aan de uitstekende prestatie, door het Heizeldrama werden alle Engelse clubs vijf jaar lang verbannen uit Europa. Daarna moesten de clubs van 0 af beginnen en hun plaatsen in Europa verdienen waardoor begin jaren 90 enkel de vicekampioen mocht deelnemen aan de UEFA Cup. Nadat het stadion van Wimbledon gesloten werd deelde Palace opnieuw een terrein met een andere club.

In 1992 was de club medeoprichter van de Premier League dat nu de hoogste klasse werd in Engeland. Doordat enkele goede spelers verkocht werden en andere spelers langdurig geblesseerd waren was het hele seizoen een strijd tegen degradatie. Op de laatste speeldag won concurrent Oldham Athletic AFC met 4-3 van Southampton FC en kwam zo op gelijke hoogte met Crystal Palace en had een beter doelsaldo waardoor de club degradeerde.

Het Alan Smith tijdperk (1993-1995)

Na de degradatie nam Steve Coppell ontslag en gaf het trainerschap over aan zijn assistent Alan Smith die de club naar de titel leidde met zeven punten voorsprong op Nottingham Forest FC, Chris Armstrong scoorde 23 keer en was topscorer in de First Division (tweede klasse).

Het volgende seizoen werd de halve finale van zowel de FA Cup als de League Cup bereikt. In de competitie zat het echter niet mee, de Premier League werd van 22 naar 20 clubs gebracht voor het volgende seizoen waardoor er vier degradanten waren, Crystal Palace zat er op de laatste speeldag bij.

Op 25 januari 1995 speelde Palace thuis tegen Manchester United. Nadat Manchester middenvelder Éric Cantona een gefrustreerde tackle inzette op Palace-verdediger Richard Shaw, werd hij van het veld gestuurd. Toen hij naar de tunnel liep werd hij uitgedaagd door Palace supporter Matthew Simmons, dit maakte Cantona zo kwaad dat hij de fan stampte, dit werd bekend als de Cantona Kung-Fu Kick en dit bleef niet ongestraft.

Tweede termijn van Coppell (1995-1996)

Enkele dagen na de degradatie werd Smith ontslagen en keerde Steve Coppell terug. Vele spelers werden verkocht en de club had een heel ander team aan de start van het volgende seizoen. Het seizoen begon slecht en na zeven maanden werd Coppell ontslagen toen degradatie in zicht kwam. Dave Bassett kwam nu voor de tweede keer naar de club en deed het veel beter dan zijn eerste keer en haalde de ene overwinning na de andere binnen die de club zelfs naar de derde plaats bracht. Palace haalde de finale van de play-off maar verloor daarin van Leicester City FC. Het volgende seizoen verliep ook vlot maar dan vertrok Bassett plotseling om trainer te worden bij Nottingham Forest FC.

Derde termijn van Coppell (1996-1998)

Coppell werd opnieuw binnengehaald en eindigde op de zesde plaats, net genoeg voor de eindronde. Daarin versloeg de club in de finale Sheffield United FC en promoveerde zo opnieuw naar de Premier League.

Op 4 augustus 1997 tekende Italiaanse middenvelder Attilio Lombardo bij de club. Door zijn vaardigheden wordt hij als een van de beste spelers uit de clubgeschiedenis beschouwd. De club kwam echter niet weg van de laatste plaats in de Premier League en begin 1998 nam Lombardo samen met Tomas Brolin het trainersroer over maar samen konden ze de degradatie niet afwenden.

Na dit seizoen mocht de club voor het eerst Europees spelen in de Intertoto Cup maar werd meteen uitgeschakeld.

De overname van Mark Goldberg (1998-1999)

In maart 1998, net voor degradatie verkocht Ron Noades zijn meerderheidsaandelen aan computermagnaat Mark Goldberg die hoopte om de club op vijf jaar tijd in een Europese grootmacht te veranderen. Steve Coppell werd directeur en Terry Venables trainer. De droom voor succes werd al snel een nachtmerrie toen bleek dat Goldberg zijn financiële beloften niet kon waarmaken en de club ging in vereffening.

Coppell IV (1999-2000)

Venables verliet de club al snel en Coppell werd opnieuw trainer terwijl Peter Morley voorzitter werd. Coppell kon de club in de middenmoot houden in 1998/99 en redde de club van degradatie het volgende seizoen.

De overname van Simon Jordan (2000-01)

In juli 2000 werd de bijna failliete club gekocht door Jerry Lim die ze onmiddellijk weer verkocht aan mobiele telefoonmagnaat en fan Simon Jordan. Hij verving Steve Coppell door Alan Smith die van 1993 tot 1995 al trainer was omdat de club in het voorseizoen enkele nederlagen leed van teams buiten de Football League. De financiële problemen verdwenen maar degradatie naar de derde klasse lonkte. Smith werd aan de deur gezet ondanks dat hij wel de halve finale van de League Cup bereikte

Steve Bruce en Trevor Francis (2001-2003)

Steve Bruce verliet Wigan Athletic FC en werd trainer bij Palace, de resultaten waren goed maar na vier maanden verliet hij de club voor Birmingham City FC, dit maakte hem heel onpopulair bij de fans die hem de bijnaam Judas gaven. Bruce had Jordan nochtans beloofd dat hij bij de club zou blijven. Hij werd opgevolgd door Trevor Francis, die ironisch gezien zijn voorganger was bij Birmingham. Onder Francis kon de club de goede resultaten niet aanhouden en eindigde in de middenmoot. Hij bleef tot het volgende seizoen toen opnieuw een middenmootplaats behaalde.

Steve Kember werd nieuwe coach en zorgde voor drie opeenvolgende overwinningen aan de start van seizoen 2003/04, daarna ging het snel bergaf en in november werd hij ontslagen toen de degradatiezone dichtbij kwam. Kit Symons nam het een maand over en verbeterde de club al meteen, maar onder leiding van Iain Dowie ging het nog een stuk beter.

Kort voordat Dowie werd aangesteld verliet Wimbledon Selhurst Park zodat ze het stadion weer voor hun alleen hadden.

Het Iain Dowie tijdperk (2003-2006)

Iain Dowie transformeerde Palace van degradatiekandidaat met kerstmis naar de zesde plaats aan het einde van het seizoen. Op de laatste speeldag had de club genoeg aan een gelijkspel tegen Coventry City FC maar verloor en leek net naast de play-off te grijpen maar in de 90e minuut maakte West Ham de gelijkmaker tegen Wigan waardoor Palace zesde werd en de eindronde haalde. Palace won thuis met 3-2 van Sunderland AFC en verloor uit met 2-1, de regel van uitdoelpunten die Sunderland zouden doorlaten gold niet in de eindronde en er werden penalty’s genomen, Palace won.

In de finale van de play-offs versloeg de club West Ham met 1-0 en promoveerde opnieuw naar de Premier League. Ondanks de inspanningen van Iain Dowie en de goals van Andrew Johnson (tweede topscorer in de competitie) degradeerde de club op 15 mei 2005 na een 2-2 gelijkspel tegen Charlton Athletic FC. Door het verlies van Norwich City FC had de club genoeg aan een overwinning bij Charlton Athletic FC en een penalty van Andy Johnson 20 minuten voor tijd leek die overwinning veilig te stellen. De gelijkmaker vlak voor tijd zorgde echter toch voor tranen, want de overwinning van WBA zorgde ervoor dat dit resultaat niet genoeg was. Palace heeft nu de weinig nobele eer om als enige club vier keer te degraderen uit de Premier League.

Maar de club ging met trots kopje onder, enkele weken voor het einde van het seizoen versloeg de club Liverpool FC, dat de Champions League nog zou winnen dat seizoen met 1-0. Het volgende seizoen werd de eindronde gehaald maar daarin verloor de club van Watford FC.

In 2004 kwam de club in het nieuws door een productiefout in de Diadora fabriek in Roemenië. Op een label in de shirts stond "Chrystal Palace" in plaats van "Crystal Palace".

De aanbiedingen voor Andrew Johnson stroomden binnen van Wigan Athletic en Bolton Wanderers FC die £8,5 miljoen boden maar het was Everton die de speler binnenhaalde door £8,6 miljoen te bieden.

Iain Dowie werd enkele dagen eerder van zijn contract vrijgelaten omdat hij dichter bij zijn familie in het noorden van Engeland wou zijn. Simon Jordan begreep hem en liet hem vrij. Op de dag dat Johnson aan Everton verkocht werd tekende Dowie een contract bij Charlton Athletic FC, Jordan voelde zich in de zak gezet nu Dowie slechts 6 kilometer dichter bij zijn familie was. Jordan daagde hem voor het gerecht.

Tijd voor Taylor (2006-2007)

Peter Taylor kwam van Hull City AFC en werd de nieuwe trainer, hij haalde vele spelers binnen en maakte een goede start door drie keer op rij te winnen maar dan ging het slechter en de club stond op een bepaald moment zelfs 20ste. Jordan bleef vertrouwen hebben in Taylor en aan het einde van het seizoen eindigde de club op de 12de plaats. Na een teleurstellend begin van het seizoen 2007-2008 werd Taylor toch ontslagen door voorzitter Jordan. Zijn opvolger is Neil Warnock die het laatst successen boekte met Sheffield United FC.

Het tijdperk Neil Warnock (2007-2010)

Neil Warnock volgt Peter Taylor op als manager en onder zijn bewind slaagt Crystal Palace er in extremis alsnog in -om zich te plaatsen voor de promotie Play Offs in het seizoen 2007-2008. Dit mag gezien worden als een knap resultaat daar Palace bij Warnocks intrede anoniem in de middenmoot bengelde en hij het team alsnog naar een mooie 5e plaats wist te leiden. Echter, in de play-offs stuit Crystal Palace op een in vorm zijnd Bristol City FC en wordt uitgeschakeld.

Het seizoen 2008-2009 is het doel van Crystal Palace wederom om in de top-6 te eindigen en bijgevolg deel te nemen aan de promotieplay-offs. Echter, een seizoen van hoop eindigt op een anonieme 15e plaats en het team kan nooit aanspraak maken op meer.

Ondertussen verschijnen er opnieuw donkere wolken aan de hemel boven Selhurst Park. Voorzitter Simon Jordan heeft de afgelopen seizoenen veel geld geïnvesteerd in zijn jacht naar promotie, maar een lening afgesloten bij een "hedge fund" noopt de club tot een loodzware afbetaling. Jordan blijft als enige geldschieter de loodzware afbetalingen aflossen maar naar het einde van het seizoen 2008-2009 maakt hij kenbaar dat de club te koop staat.

Het seizoen 2009-2010 vangt aan met Warnock als manager en Jordan nog steeds als voorzitter daar er vooralsnog geen koper gevonden werd. Het seizoen gaat goed van start en Neil Warnock begeesterd zijn elftal in de hem typerende stijl. Onder impuls van een sterk spelende Darren Ambrose, die de club transfervrij is komen vervoegen, scheert Crystal Palace hoge toppen. Echter, in december 2009 komt aan het licht dat Crystal Palace achterloopt met zijn afbetalingen en dat de club een schuldenlast torst van om en bij de 30 miljoen £. Als de firma Agilo beslag laat leggen op de eigendommen van de club wegens het missen van een afbetalingstermijn, wordt de club onder curatele geplaatst. Simon Jordan wordt ontheven van zijn functie en een curator wordt door de Londense handelsrechtbank aangesteld om een overnemer te vinden. De curator kan met jeugdproduct en in vorm zijnde spits Victor Moses, een toptalent voor veel geld aan Wigan Athletic FC verkopen waardoor er voldoende gelden zijn om het seizoen uit te spelen. Neil Warnock kiest eieren voor zijn geld en wordt manager van de Queens Park Rangers FC. De curator vindt met Paul Hart een tijdelijke manager die moet proberen Crystal Palace in de Championship te houden.

Paul Hart en de onzekerheid (2010)

Terwijl de curator naarstig op zoek is naar een overnemer leidt Paul Hart zijn ploeg door de competitie. Omwille van alle extra-sportieve perikelen glijdt Crystal Palace af in het klassement en belandt net boven de degradatieplaatsen. Op de allerlaatste speeldag moet Crystal Palace met 48 punten naar Sheffield Wednesday FC dat 46 punten telt. Als Sheffield wint, wipt het alsnog over Palace en zou Crystal Palace degraderen op de allerlaatste speeldag. Echter, een bezielde prestatie leidt tot een 2-2 gelijkspel en Crystal Palace kan onder aanvoering van Hart de Championship-status veilig stellen. Na deze wedstrijd wordt er op een emotionele manier gevierd door spelers en supporters daar er nog altijd geen zekerheid is of de club zal worden gered. De curator kondigt 12 juni 2010 als ultieme datum aan waarop een overname moet worden beklonken, anders is het geld op en zal de club onherroepelijk verdwijnen.

Echter, twee lokale zakenmannen, met name Steve Parrish en Martin Long, komen tot een akkoord met alle schuldeisers, en redden de club op de valreep. Beiden betalen alle openstaande schulden, kopen het stadion zelfs opnieuw aan van de Bank of Scotland die er een hypotheek op had rusten, en vervoegen club én stadion opnieuw in één publieke onderneming. De holding door beide heren en enkele geldschieters opgezet, gaat door het leven als CPFC2010. Met andere woorden, Crystal Palace is gered én is opnieuw, voor het eerst sinds het begin van de jaren 2000, eigenaar van zijn stadion. Dit alles behelst dat Crystal Palace op enkele weken tijd van bijna dood naar springlevend evolueert.

Een nieuwe start onder Steve Parrish en Martin Long, welkom George Burley (2010)

Aan het begin van het seizoen 2010-2011 kondigt CPFC2010 aan dat Paul Hart bedankt wordt voor het harde werk maar dat men verdergaat met de Schotse manager George Burley. Burley heeft een lange staat van dienst in het Britse voetbal waarbij hij het zelfs tot bondscoach van Schotland heeft geschopt. Burleys eerste beslissingen zijn om broodnodige veranderingen in de spelerskern door te voeren. Ervaren spelers als Shaun Derry, Johannes Ertl en Clint Hill vloeien transfervrij af, in hun plaats komen voornamelijk geleende spelers die de club minder geld kosten. Ofschoon de nieuwe eigenaars te boek staan als zeer solvabel willen ze Crystal Palace omvormen van een club die deelname aan de Premier League nodig heeft om uit de schulden te blijven, tot een club die ook in de Championship zelfbedruipend kan zijn. Financieel realisme en bescheiden ambities worden de nieuwe codewoorden van het Crystal Palace anno 2010-2011.

Het seizoen gaat echter moeizaam van start. Burley wil een op Europese lijst geschoeide speelstijl invoeren waarbij een snelle omschakeling en korte passing centraal staan. De resultaten zijn aanvankelijk nog redelijk maar al snel komt de klad in het spel en Crystal Palace vertoeft permanent op een degradatieplaats. Doorheen december kan Burley nog steeds het tij niet keren, gelukkig voor Crystal Palace zijn er meerdere teams die het moeilijk hebben, hierdoor blijft onderaan het klassement alles mogelijk. In die periode valt er echter ook goed nieuws te rapen. Met name dat de Argentijnse doelman Julián Speroni, alom beschouwd als de beste doelman buiten de hoogste afdeling, zijn toekomst aan de club verbindt door een nieuw, langdurig contract te tekenen. Ook sterspeler Darren Ambrose tekent een nieuwe overeenkomst om alzo een einde te stellen aan tal van transfergeruchten omtrent zijn persoon.

Echter, als op Nieuwjaarsdag 2011 de derby tegen lokale rivalen Millwall FC met 1-0 wordt verloren besluit het nieuwe bestuur in te grijpen. Niet zozeer de nederlaag tegen Millwall FC dan wel de zorgwekkende prestaties, doen hen besluiten George Burley op non-actief te zetten. Zijn assistent, clubicoon Dougie Freedman wordt aangesteld als tijdelijk vervanger tot de club een nieuwe manager heeft gevonden.

Freedmans eerste wedstrijd, thuis tegen het eveneens in nood verkerende Preston North End FC wordt met 1-0 gewonnen. 3 dagen later moet Crystal Palace naar Coventry City FC voor de 3e ronde van de FA Cup. Palace verliest ongelukkig met 2-1, echter, het spelniveau en de bezieling zijn na het vertrek van George Burley opnieuw aanwezig.

Het bestuur onderhandelt even met AFC Bournemouth om hun jonge en talentvolle manager, Eddie Howe los te weken, echter, Howe besluit zijn werkgever trouw te blijven en maakt bijgevolg geen overstap naar Zuid-Londen.

Het tijdperk Dougie Freedman (2011-2012)

Op dinsdag 11 januari 2011 maakt het bestuur bekend dat clublegende Dougie Freedman een twee en een half jarig contract heeft getekend als nieuwe manager van Crystal Palace FC. Freedman, die in 2 periodes 108 doelpunten voor de club scoorde, en o.a. met de winnende treffer in de wedstrijd tegen Stockport County FC in 2001 de club ternauwernood van de degradatie redde, moet proberen Crystal Palace opnieuw van de degradatie te redden. Het bestuur kondigt tevens aan dat er een nieuwe, ervaren assistent zal worden gezocht om Freedman bij te staan in z'n eerste job als manager.

Een week na de aanstelling van Dougie Freedman als nieuwe manager maakt Crystal Palace bekend dat niemand minder dan Lennie Lawrence de nieuwe, ervaren assistent van debutant Freedman wordt.

Lennie Lawrence, 63 jaar oud, is een ervaren rot binnen het Engelse voetbal die een meer dan aardig palmares kan voorleggen bij clubs als Plymouth Argyle FC, Charlton Athletic FC en Bristol Rovers FC.

Onder aanvoering van Freedman en Lawrence boekt Crystal Palace goede resultaten in de thuisduels. Op regelmatige basis worden in Selhurst Park voldoende punten gewonnen om de degradatieplaatsen te ontstijgen, echter, de miserabele vorm in uitwedstrijden duurt voort. Veelal wordt op verplaatsing verloren, af en toe behaalt Palace een schamel puntje maar gewonnen wordt er niet meer op verplaatsing tot het einde van het seizoen.

Echter, omwille van de slechte vorm van Preston North End FC, Scunthorpe United FC en vooral Sheffield United FC is Crystal Palace 2 wedstrijden voor het einde zeker van het behoud in het Championship. Preston, Scunthorpe en Sheffield United degraderen, de Eagles zijn wederom nipt gered.

Voor het seizoen 2011-2012 moet er het een en ander veranderen. De spelerskern dreigt enkele kwalitatieve spelers te verliezen, o.a. de jonge, beloftevolle spits van Everton, die het seizoen op huurbasis bij Crystal Palace afwerkte, met name James Vaughan gaat weg. Hij tekent op maandag 30 mei 2011 een contract bij promovendus Norwich City FC nadat Norwich £ 2,5 miljoen bood om hem los te weken bij Everton.

Sterspelers als Nathaniel Clyne, Engels belofteinternational, en middenvelder Darren Ambrose worden aan tal van topclubs gelinkt. Ook doelman Julian Speroni wekt, gezien zijn indrukwekkende prestaties, de interesse van tal van grotere clubs.

Echter, Crystal Palace slaagt erin zijn beste spelers te behouden, en met voorzichtig optimisme en realistische ambities vangt het het seizoen 2011-2012 aan.

Na een dramatische openingsspeeldag, waarbij Crystal Palace op bezoek bij promovendus Peterborough United FC met 2-1 onderuit gaat, keren de kansen. Crystal Palace beleeft zijn beste start in de Championship in 25 jaar en staat na 13 speeldagen op een mooie 3e plaats met 23 punten. Doorheen de maanden augustus, september en oktober beleeft Crystal Palace een droom. Dougie Freedman laat z'n elftal avontuurlijk en aanvallend voetbal spelen en Crystal Palace vertoeft permanent aan de top van het klassement. Op 23 oktober 2012 volgt er dan een aankondiging van de clubleiders die inslaat als een bom. Dougie Freedman heeft de club gevraagd om te mogen vertrekken om de vrijgekomen plaats als manager van Bolton Wanderers FC in te nemen. De bestuurslui van Crystal Palace reageren ontgoocheld maar stemmen in met de afkoopsom die Bolton op tafel wil leggen om hun jonge, talentvolle manager over te nemen. In het kielzog van Freedman vertrekt ook assistent Lennie Lawrence tezamen met trainer Curtis Fleming richting Bolton.

Op 3 november maakt Crystal Palace bekend dat Ian Holloway overkomt van reeksgenoot Blackpool FC en de nieuwe manager wordt van de club.

Ian Holloway en de promotie naar de Premier League (2013)

Ian Holloway treedt in dienst op 3 november 2012, de dag van de thuiswedstrijd tegen Ipswich Town FC. Deze wedstrijd wordt overtuigend met 5-0 gewonnen. De fans, immens teleurgesteld na het plotse vertrek van hun favoriet Dougie Freedman, reageren verdeeld op de aanstelling van de ervaren en om zijn "no-nonsense"-stijl bekende Holloway.

Holloway leidt Palace in de maanden na zijn aanstelling door de competitie waarbij voor nieuwjaar de resultaten goed blijven. Echter, begin 2013 komt de klad beetje bij beetje in het spel wanneer de spelers lijken te beseffen dat het seizoen lijkt te gaan uitdraaien op een strijd om promotie. De stress en de spanning slaan toe en de spelersgroep, de seizoenen voordien gepokt en gemazeld in de degradatiestrijd, spelen bij momenten zenuwachtig, niet gewend aan het nieuwe gegeven dat ze bij het kransje promotie-kandidaten horen daar waar voor het seizoen een veilig seizoen in de middenmoot zonder degradatiezorgen was vooropgesteld, de twee voorgaande seizoenen indachtig.

Met veel vallen en opstaan sleurt Crystal Palace zich richting seizoenseinde, en mede omdat andere play-offkandidaten eveneens niet goed kunnen omgaan met de stress haalt Crystal Palace de play-offs met de hakken over de sloot. Daarin ontmoet Crystal Palace erfvijand-en rivaal Brighton & Hove Albion FC. Brighton, onder aanvoering van de flamboyante Gustavo Poyet, ziet een mooi en avontuurlijk seizoen bekroond met een vierde plaats. Brighton verkeert in bloedvorm en wordt betiteld als dé grote favoriet in de dubbele confrontatie met het wisselvallig spelende Crystal Palace.

In de heenwedstrijd op 10 mei speelt Crystal Palace thuis tegen Brighton. Net voor het einde van de reguliere competitie is clubtopschutter Glenn Murray (30 doelpunten) uitgevallen met een zware knieblessure en Palace weet niet goed wat te verwachten in de play-offs. Ofschoon Brighton in de heenwedstrijd gedurende grote delen van de wedstrijd de dominante ploeg is, weet men niet te scoren zodat de einduitslag 0-0 blijft. De confrontatie tussen beide rivalen zal in het Falmer Stadium van Brighton beslecht moeten worden.

In die confrontatie op 13 mei is de algehele teneur bij zowel media als supporters dat Brighton dé favoriet is om de playoff-finale in Wembley te bereiken. Echter, Holloway toont zich eens te meer een tactisch sterke trainer door enkele onverwachte ingrepen te plegen. Doorheen de wedstrijd voetbalt Crystal Palace frank en vrij en jeugdproduct Wilfried Zaha, door Palace aan Manchester United FC verkocht bij de winterstop maar opnieuw aan hen verhuurd tot het einde van het seizoen, maakt beide doelpunten in een onverwachte maar verdiende 2-0 zege op de grote rivaal. Crystal Palace mag zich opmaken voor een finale tegen Watford FC.

Op maandag 27 mei stonden Crystal Palace en Watford FC tegenover elkaar op Wembley. De winnaar van de dag mocht naast kampioen Cardiff City FC en runner-up Hull City AFC naar de Premier League. Na een zenuwachtige partij stond het na 90 minuten nog steeds 0-0 zonder een overwicht voor een van beide clubs. Crystal Palace die de play-offs waren begonnen als de underdog schakelden onverwacht het in vorm-verkerende Brighton uit. Ook in de finale werden de Eagles weinig kansen toegedicht tegen een sterk Watford dat getraind door Gianfranco Zola een goed seizoen had gespeeld mede dankzij enkele huurspelers van het Italiaanse Udinese. Echter, in de verlengingen maakt veteraan Kevin Phillips (39 op dat moment) het beslissende doelpunt (1-0), en Palace houdt nadien stand tot de 120ste minuut en mag onverwacht weer naar de Premier League waar het voor het laatst actief was in 2004-2005.

Erelijst

• Full Members Cup

1991

Eerste elftal

Selectie

Nr.	Naam	Nationaliteit	Geb. datum	Sinds	Contract	Vorige club
Doelmannen
1	Sam Johnstone	Engeland	25-03-1993	2022	2026	West Bromwich Albion
30	Dean Henderson	Engeland	12-03-1997	2023	2028	Crystal Palace
31	Remi Matthews	Engeland	10-02-1994	2021	2024	Sunderland
41	Joe Whitworth	Engeland	29-02-2004	2023	2027
Verdedigers
2	Joel Ward	Engeland	29-10-1989	2012	2024	Portsmouth
3	Tyrick Mitchell	Engeland	01-09-1999	2020	2025
5	James Tomkins	Engeland	29-03-1989	2016	2024	West Ham United
6	Marc Guéhi	Engeland	13-07-2000	2021	2026	Chelsea
16	Joachim Andersen	Denemarken	31-05-1996	2021	2026	Olympique Lyon
17	Nathaniel Clyne	Engeland	05-04-1991	2020	2024	Liverpool
26	Chris Richards	Verenigde Staten	28-03-2000	2022	2027	Bayern München
36	Nathan Ferguson	Engeland	06-10-2000	2020	2024	West Bromwich Albion
–	Rob Holding	Engeland	20-09-1995	2023	2026	Arsenal
Middenvelders
8	Jefferson Lerma	Colombia	25-10-1994	2023	2026	Bournemouth
10	Eberechi Eze	Engeland	29-06-1998	2020	2025	Queens Park Rangers
11	Matheus França	Brazilië	01-04-2004	2023	2028	Flamengo
15	Jeffrey Schlupp	Ghana	23-12-1992	2017	2024	Leicester City
19	Will Hughes	Engeland	17-04-1995	2021	2024	Watford
28	Cheick Doucouré	Senegal	08-01-2000	2022	2027	Lens
29	Naouirou Ahamada	Frankrijk	29-03-2002	2023	2026	Stuttgart
44	Jairo Riedewald	Nederland	09-09-1996	2017	2024	Ajax
Aanvallers
7	Michael Olise	Frankrijk	12-12-2001	2021	2026	Reading
9	Jordan Ayew	Ghana	11-09-1991	2019	2024	Swansea City
14	Jean-Philippe Mateta	Frankrijk	28-06-1997	2022	2026	Mainz
22	Odsonne Edouard	Frankrijk	16-01-1998	2021	2025	Celtic
23	Malcolm Ebiowei	Engeland	04-09-2003	2022	2027	Derby County
49	Jesurun Rak-Sakyi	Engeland	05-10-2002	2023	2027

Laatste update: 2 september 2023

Staf

Naam	Nationaliteit	Functie	Sinds	Contract	Vorige club
Technische Staf
Roy Hodgson	Engeland	Hoofdtrainer	2023	2023
Saïd Aïgoun	Frankrijk	Assistent-trainer	2021		Paris Saint-Germain
Shaun Derry	Engeland	Assistent-trainer	2021
Osian Roberts	Wales	Assistent-trainer	2021		Marokko
Kristian Wilson	Engeland	Assistent-trainer	2021		Nice
Dean Kiely	Ierland	Keeperstrainer	2018		Ierland

Laatste update: 3 augustus 2022.

Overzichtslijsten

Eindklasseringen sinds 1947

ⓘ In 1992 invoering van de Premier League en opheffing van de Fourth Division; in 2004 opheffing van de First, Second en Third Division.

Seizoensresultaten vanaf 2001

Seizoensresultaten 2000-heden
Seizoen	№	Clubs	Divisie	Duels	Winst	Gelijk	Verlies	Doelsaldo	Punten	Tsch
2000–2001	21	24	Championship	46	12	13	21	57–70	49	17.061
2001–2002	10	24		46	20	6	20	70–62	66	18.101
2002–2003	14	24		46	14	17	15	59–52	59	16.867
2003–2004	6	24		46	21	10	15	72–61	73	17.344
2004–2005	18	20	Premier League	38	7	12	19	41–62	33	24.103
2005–2006	6	24	Championship	46	21	12	13	67–48	75	19.457
2006–2007	12	24		46	18	11	17	59–51	65	17.541
2007–2008	5	24		46	18	17	11	58–42	71	16.031
2008–2009	15	24		46	15	12	19	52–55	56	15.220
2009–2010	21	24		46	14	17	15	50–53	49	14.771
2010–2011	20	24		46	12	12	22	44–69	48	15.351
2011–2012	17	24		46	13	17	16	46–51	56	15.219
2012–2013	5	24		46	19	15	12	73–62	72	16.933
2013–2014	11	20	Premier League	38	13	6	19	33–48	45	24.375
2014–2015	10	20		38	13	9	16	47–51	48	24.375
2015–2016	15	20		38	11	9	18	39–51	42	24.950
2016–2017	14	20		38	12	5	21	50–63	41	25.161
2017–2018	11	20		38	11	11	16	45–55	44	25.063
2018–2019	12	20		38	14	7	17	51–53	49	25.455
2019–2020	14	20		38	11	10	17	31–50	43	19.784
2020–2021	14	20		38	12	8	18	41-66	44	--
2021–2022	14	20		38	11	15	12	50-46	48	24.282
2022–2023	11	20	38	11	12	15	40-49	45	25.551

Palace in Europa

#R = #ronde, PUC = punten UEFA coëfficiënten

Uitslagen vanuit gezichtspunt Crystal Palace

Seizoen	Competitie	Ronde	Land	Club	Totaalscore	1e W	2e W	PUC
1998	Intertoto Cup	3R		Samsunspor	0-4	0-2 (T)	0-2 (U)	0.0

Bekende (oud-)Eagles

Spelers

Trainers

Bronnen, noten en/of referenties ↑ Eén punt in mindering gebracht. ↑ Tien punten in mindering gebracht wegens financiële problemen.