Eric Geboers
In dit artikel wordt het onderwerp Eric Geboers behandeld, wat op verschillende gebieden tot grote belangstelling en discussie heeft geleid. Eric Geboers is een onderwerp dat de aandacht heeft getrokken van academici, specialisten en het grote publiek vanwege de relevantie ervan in de huidige samenleving. Vanaf het begin tot nu is Eric Geboers het voorwerp geweest van studie, analyse en reflectie, wat heeft geleid tot het genereren van verschillende theorieën, benaderingen en meningen over deze kwestie. In dit artikel worden de meest relevante aspecten van Eric Geboers onderzocht, evenals de impact ervan op verschillende aspecten van het dagelijks leven. Op dezelfde manier zullen de verschillende perspectieven die rond Eric Geboers bestaan, worden onderzocht, met als doel een brede en alomvattende visie op het onderwerp te bieden.
| Eric Geboers | ||||
|---|---|---|---|---|
| Persoonlijke informatie | ||||
| Volledige naam | Eric Geboers | |||
| Geboortedatum | 5 augustus 1962 | |||
| Geboorteplaats | Neerpelt | |||
| Overlijdensdatum | 6 mei 2018 | |||
| Overlijdensplaats | Mol | |||
| Nationaliteit | .svg){kind=small} Belgische
| |||
| Sportieve informatie | ||||
| Discipline |  Motorcross_pictogram.svg){kind=small} Endurance
| |||
| Onderde(e)l(en) | 125 cc 250 cc 500 cc | |||
| Medailles | ||||
| ||||
Eric Geboers (Neerpelt, 5 augustus 1962 - Mol, 6 mei 2018), ook wel The Kid, was een Belgisch motorcrosser.
Levensloop
Geboers groeide op in een gezin met vijf zonen en een dochter. Zijn ouders hadden een café met benzinestation.
Hij won 39 Grote Prijzen tijdens zijn motorcrosscarrière. Hij werd wereldkampioen 125cc in 1982 en 1983 met een Suzuki. In 1987 werd hij wereldkampioen 250cc op een Honda, en zowel in 1988 als in 1990 haalde hij de wereldtitel 500cc, ook met Honda. Hij was de eerste op de wereld die wereldkampioen is geworden in de 125, 250 en de 500cc, reden waarom hij werd aangeduid als Mister 875cc. Op 5 augustus 1990, toen hij het wereldkampioenschap won op de Citadel van Namen, stopte hij definitief met het crossen.
Na het einde van zijn professionele motorcrosscarrière startte Geboers twee bedrijven op, EG Heliservice en Heli Europe, actief in dienstverlening voor helitransport. Hij vervoegde ook van 1993 tot december 2015 zijn oudere broer Sylvain als teammanager bij het Suzuki-fabrieksteam Geboers Racing Promotion met als rijders onder andere Steve Ramon, Ken De Dycker, Kevin Strijbos en Clément Desalle.
Daarnaast was hij actief in endurance in de autosport waar hij reed in het FIA GT kampioenschap. Zo werd hij samen met Wim Daems in 2001 negende op het Circuito Permanente del Jarama in de FIA GT Jarama 500 km in een Chrysler Viper GTS-R, of reed hij in het team van Kurt Mollekens mee in de 24 uur van Spa-Francorchamps in 2001 en 2002 met een Porsche 911 Bi-Turbo. Hij werd ook organisator van motorcrosswedstrijden waaronder de Belgische Grand Prix van het wereldkampioenschap, eerst in Namen aan de Citadel van 2002 tot en met 2007 en van 2008 tot zijn overlijden in Lommel.
Op 13 maart 2004 meldde Het Nieuwsblad dat zijn bedrijf EG Heliservice officieel failliet was zonder duidelijke oorzaak nadat het bedrijf enkele jaren had stilgelegen. De curator vermeldde problemen die er altijd waren met de vergunningen. Op 19 juli 2017 werd het faillissement beëindigd door vereffening. De Vlaamse Ondernemer schreef in 1998 dat het bedrijf nachtvluchten mocht uitvoeren.
Op 6 mei 2018 werd Geboers vermist nadat hij in de waterplas van het recreatiedomein Miramar in Mol vanuit een plezierboot een hond in nood achterna sprong. Op 7 mei 2018 werd zijn lichaam teruggevonden. Geboers was 55.
Erkenning
In 1988 werd hij Sportman van het jaar en kreeg hij de Nationale trofee voor sportverdienste.
Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 