Formule 1 in 1959

10e Formule 1-seizoen (1959)
Volgende: 1960 Vorige: 1958
De wereldkampioen Formule 1 1959, Jack Brabham
Algemene informatie
Races	9
Coureurs	88
Constructeurs	12
Verdedigend kampioen	Mike Hawthorn (coureurs) Vanwall (constructeurs)
Eindstand coureurs
1e plaats	Jack Brabham 31 (1e titel)
2e plaats	Tony Brooks 27
3e plaats	Stirling Moss 25,5
Eindstand constructeurs
1e plaats	Cooper 40 (1e titel)
2e plaats	Ferrari 32
3e plaats	BRM 18
Portaal    Autosport

Het Formule 1-seizoen 1959 was het tiende FIA Formula One World Championship seizoen. Het begon op 10 mei en eindigde op 12 december na negen races.

Jack Brabham werd voor het eerst wereldkampioen in een Cooper. Het team werd ook constructeurskampioen.

Kalender

GP nr.	Ronde	Grand Prix	Circuit	Plaats	Datum
76	1	GP van Monaco	Circuit de Monaco	Monte Carlo	10 mei
77	2	Indianapolis 500	Indianapolis Motor Speedway	Indianapolis (Indiana)	30 mei
78	3	GP van Nederland	Circuit Park Zandvoort	Zandvoort	31 mei
79	4	GP van Frankrijk	Circuit de Reims-Gueux	Reims	5 juli
80	5	GP van Groot-Brittannië	Aintree Circuit	Aintree	18 juli
81	6	GP van Duitsland	AVUS	Berlijn	2 augustus
82	7	GP van Portugal	Monsanto Park	Lissabon	23 augustus
83	8	GP van Italië	Autodromo Nazionale Monza	Monza	13 september
84	9	GP van de Verenigde Staten	Sebring International Raceway	Sebring	12 december

Afgelast

Er zouden een record aantal races worden gereden in 1959 maar er werden drie Grands Prix afgelast, te weten:

• De Grand Prix van Argentinië omdat de lokale helden Juan Manuel Fangio en José Froilán González waren gestopt met racen en daarmee de interesse ontbrak.
• De Grand Prix van België, onder andere vanwege onenigheid over startgelden.
• De Grand Prix van Marokko vanwege geldproblemen bij de organisatie.

Ronde	Grand Prix	Circuit	Plaats	Originele datum
1	GP van Argentinië	Autódromo Oscar Alfredo Gálvez	Buenos Aires	25 januari
5	GP van België	Circuit de Spa-Francorchamps	Stavelot	14 juni
11	GP van Marokko	Ain Diab Circuit	Ain Diab	11 oktober

Resultaten en klassement

Grands Prix

Ronde	Grand Prix	Poleposition	Snelste ronde	Winnende coureur	Winnende constructeur	Banden	Verslag
1	GP van Monaco	Stirling Moss	Jack Brabham	Jack Brabham	Cooper-Climax	D	Verslag
2	Indianapolis 500	Johnny Thomson	Johnny Thomson	Rodger Ward	Watson-Offenhauser	F	Verslag
3	GP van Nederland	Jo Bonnier	Stirling Moss	Jo Bonnier	BRM	D	Verslag
4	GP van Frankrijk	Tony Brooks	Stirling Moss	Tony Brooks	Ferrari	D	Verslag
5	GP van Groot-Brittannië	Jack Brabham	Stirling Moss Bruce McLaren	Jack Brabham	Cooper-Climax	D	Verslag
6	GP van Duitsland	Tony Brooks	Tony Brooks	Tony Brooks	Ferrari	D	Verslag
7	GP van Portugal	Stirling Moss	Stirling Moss	Stirling Moss	Cooper-Climax	D	Verslag
8	GP van Italië	Stirling Moss	Phil Hill	Stirling Moss	Cooper-Climax	D	Verslag
9	GP van de Verenigde Staten	Stirling Moss	Maurice Trintignant	Bruce McLaren	Cooper-Climax	D	Verslag

Puntentelling

Punten worden toegekend aan de top vijf geklasseerde coureurs, en 1 punt voor de coureur die de snelste ronde heeft gereden in de race.

Positie	0;1e0	02e0	03e0	04e0	05e0	0S0
Punten	8	6	4	3	2	1

Klassement bij de coureurs

Slechts de beste vijf van de negen resultaten telden mee voor het kampioenschap, resultaten die tussen haakjes staan telden daarom niet mee voor het kampioenschap. Bij "Punten" staan de getelde kampioenschapspunten gevolgd door de totaal behaalde punten tussen haakjes. Punten werden verdeeld als meerdere coureurs één auto hadden gedeeld. Daarbij werd niet gekeken naar het aantal ronden dat elke coureur had gereden.

Pos. Coureur MON 500 NED FRA GBR DUI POR ITA VST Punten 1 Jack Brabham 1S 2 3 1P DNF DNF 3 (4) 31 (34) 2 Tony Brooks 2 DNF 1P DNF 1PS 9 DNF 3 27 3 Stirling Moss DNFP DNFS DSQS 2S DNF 1PS 1P DNFP 25½ 4 Phil Hill 4 6 2 3 DNF 2S DNF 20 5 Maurice Trintignant 3 8 11 5 4 4 9 2S 19 6 Bruce McLaren 5 5 3S DNF DNF DNF 1 16½ 7 Dan Gurney DNF 2 3 4 13 8 Joakim Bonnier DNF 1P DNF DNF 5 DNF 8 10 9 Masten Gregory DNF 3 DNF 7 DNF 2 10 10 Rodger Ward 1 DNF 8 11 Jim Rathmann 2 6 12 Johnny Thomson    3PS    5 13 Harry Schell DNF DNF 7 4 7 5 7 DNF 5 14 Innes Ireland 4 DNF DNF DNF DNF 5 5 15 Olivier Gendebien 4 6 3 16 Tony Bettenhausen 4 3 17 Cliff Allison DNF 9 DNF 5 DNF 2 18 Jean Behra DNF 5 DNF 2 19 Paul Goldsmith 5 2 20 Roy Salvadori 6 DNF DNF 6 6 DNF DNF 0 21 Ron Flockhart DNF 6 DNF 7 13 0 22 Ian Burgess DNF DNF 6 14 0 23 Wolfgang von Trips DNF 6 0 24 Johnny Boyd 6 0 25 Graham Hill DNF 7 DNF 9 DNF DNF DNF 0 26 Duane Carter 7 0 Harry Blanchard 7 0 28 Carroll Shelby DNF DNF 8 10 0 29 Giorgio Scarlatti DNQ 8 12 0 30 Alan Stacey 8 DNF 0 31 Eddie Johnson 8 0 32 Carel Godin de Beaufort 10 9 0 33 Paul Russo 9 0 34 Fritz d'Orey 10 DNF DNF 0 35 A.J. Foyt 10 0 36 Chris Bristow 10 0 37 Mário de Araújo Cabral 10 0 38 Colin Davis DNF 11 0 39 Gene Hartley 11 0 40 Henry Taylor 11 0 41 Bob Veith 12 0 42 Peter Ashdown 12 0 43 Al Herman 13 0 44 Ivor Bueb DNQ 13 0 45 Jimmy Daywalt 14 0 46 Chuck Arnold 15 0 47 Giulio Cabianca 15 0 48 Jim McWithey 16 0 — Hans Herrmann DNF DNF 0 — Jack Fairman DNF DNF 0 — Bruce Halford DNF 0 — Eddie Sachs DNF 0 — Al Keller DNF 0 — Pat Flaherty DNF 0 — Dick Rathmann DNF 0 — Bill Cheesbourg DNF 0 — Don Freeland DNF 0 — Ray Crawford DNF 0 — Don Branson DNF 0 — Bob Christie DNF 0 — Bobby Grim DNF 0 — Jack Turner DNF 0 — Chuck Weyant DNF 0 — Jud Larson DNF 0 — Mike Magill DNF 0 — Red Amick DNF 0 — Len Sutton DNF 0 — Jimmy Bryan DNF 0 — Brian Naylor DNF 0 — David Piper DNF 0 — Mike Taylor DNF 0 — Alessandro de Tomaso DNF 0 — George Constantine DNF 0 — Bob Said DNF 0 — Alain de Changy DNQ 0 — Lucien Bianchi DNQ 0 — Maria Teresa de Filippis DNQ 0 — Pete Lovely DNQ 0 — Jean Lucienbonnet DNQ 0 — André Testut DNQ 0 — Bill Moss DNQ 0 — Keith Greene DNQ 0 — Mike Parkes DNQ 0 — Trevor Taylor DNQ 0 — Dennis Taylor DNQ 0 — Tim Parnell DNQ 0 — Asdrúbal Fontes Bayardo DNS 0 — Phil Cade DNS 0 Pos. Coureur MON 500 NED FRA GBR DUI POR ITA VST Punten

Resultaat Winnaar Tweede plaats Derde plaats Gefinisht (punten behaald) Gefinisht (geen punten behaald) Niet geklasseerd (NC) Uitgevallen (DNF) Niet gekwalificeerd (DNQ) Gediskwalificeerd (DSQ) Niet gestart (DNS) Gewond (INJ) Uitgesloten (EX) Teruggetrokken (WD) Niet deelgenomen (blanco cel) P Pole position S Snelste ronde

Klassement bij de constructeurs

Constructeurs verdienen alleen punten met de best geklasseerde coureur per race.

De vijf beste resultaten telden mee voor het kampioenschap, resultaten die tussen haakjes staan telden daarom niet mee voor het kampioenschap. Bij "Punten" staan de getelde kampioenschapspunten gevolgd door de totaal behaalde punten tussen haakjes.

Pos. Constructeur MON NED FRA GBR DUI POR ITA VST Punten 1 Cooper-Climax 1PS (2)S (3)S 1S (4) 1PS  1P 1PS  40 (53) 2 Ferrari 2 (5) 1P 1PS 3 2S (3) 32 (38) 3 BRM DNF 1P 6 2P 5 5 7 18 4 Lotus-Climax DNF 4 DNF 8 DNF DNF 5 5 5 Cooper-Maserati 6 DNF DNF 6 10 11 DNF 0 6 Aston Martin DNF 6 6 10 0 7 Porsche DNF 10 7 0 8 Maserati DNQ 10 DNF 15 DNS 0 9 Cooper-Bogward 10 DNF 0 — JWB-Maserati DNF 0 — Vanwall DNF 0 — Kurtis Kraft-Offenhauser DNF 0 — Cooper-OSCA DNF 0 — Tec-Mec-Maserati DNF 0 — Connaught-Alta DNF 0 — Fry-Climax DNQ 0 Pos. Constructeur MON NED FRA GBR DUI POR ITA VST Punten

Resultaat Winnaar Tweede plaats Derde plaats Gefinisht (punten behaald) Gefinisht (geen punten behaald) Niet geklasseerd (NC) Uitgevallen (DNF) Niet gekwalificeerd (DNQ) Gediskwalificeerd (DSQ) Niet gestart (DNS) Gewond (INJ) Uitgesloten (EX) Teruggetrokken (WD) Niet deelgenomen (blanco cel) P Pole position S Snelste ronde

Bronnen, noten en/of referenties ↑ (en) Grands Prix which were cancelled. Autosport Website. Geraadpleegd op 3 mei 2022. ↑ a b c (en) F1 races that never were (22 september 2018). Gearchiveerd op 22 augustus 2022. Geraadpleegd op 22 augustus 2022. ↑ a b c (en) David Hayhoe, Formula 1: The Knowledge records and trivia since 1950 – 2nd Edition, 2021, pagina 35.