In dit artikel wordt ingegaan op Friedelehe, een onderwerp dat tegenwoordig van groot belang is en dat op verschillende gebieden tot uitgebreide discussies en vragen heeft geleid. Om een brede en verrijkende visie op dit onderwerp te bieden, zullen verschillende aspecten worden geanalyseerd die ons in staat zullen stellen het belang en de impact ervan op de samenleving te begrijpen. Met de gepresenteerde informatie is het de bedoeling een kritische en reflectieve analyse te genereren die bijdraagt aan de verrijking van de kennis over Friedelehe en reflectie aanmoedigt over de impact ervan op de huidige realiteit.
Friedelehe is de term voor een veronderstelde vorm van Germaanse huwelijk dat wordt gezegd te hebben bestaan tijdens de vroege middeleeuwen. Dit concept werd in de jaren 1920 door Herbert Meyer in de mediëvistiek geïntroduceerd. Er is enige controverse over de vraag of een dergelijke vorm van huwelijk, eigenlijk een quasi-huwelijk, heeft bestaan, maar historici die het hebben geïdentificeerd zijn het er wel over eens dat het een samenlevingsvorm was die niet door de Kerk werd geaccepteerd.
De term Friedelehe betekent zoiets als "minnaarshuwelijk". Het moderne Duitse woord Friedel is afgeleid van het Oudhoogduitse friudil, hetgeen "minnaar" of "vrijer" betekent; dit is op zijn beurt afgeleid van frijōn dat "houden van" betekent (vergelijkbaar met het Nederlandse vrijen). Het Oudhoogduitse friudil was verwant aan het Oudnoorse fridl, frilla, het moderne Deense en Noorse frille "vrijer".
Friedel is samengevoegd met het Duitse woord Ehe "huwelijk", afgeleid van het Oudhoogduitse ēha of ēa "huwelijk", dat op zijn beurt teruggaat op ēwa, waarvan de betekenis (zoiets als) kosmische of goddelijke "wet" is. Een Oudhoogduitse vorm *friudilēha is tot nu toe nog niet geattesteerd, wat bijdraagt tot de controverse over de authenticiteit van de moderne term.
Volgens Herbert Meyer waren de bepalende kenmerken van een Friedelehe:
Misschien wel de bekendste historische figuur om te zijn geboren uit een Friedelehe was Karel de Grote die een groot deel van (West-)Europa onder zijn gezag bracht tijdens de middeleeuwen. De meeste historici zijn het erover eens dat hij op 2 april 742 werd geboren, toen zijn ouders, Pepijn de Korte en Bertrada van Laon, slechts door een privé-contract een verbintenis waren aangegaan, die niet als een wettelijke verbintenis werd beschouwd; het koppel zou pas in 744 trouwen. Volgens Meyer werd de Friedelehe in de 9e eeuw door de Kerk onwettig verklaard in. Desalniettemin zouden restanten van deze vorm van huwelijk zijn blijven voortbestaan tot in de moderne tijd in de vorm van het morganatisch huwelijk.
Naast de Friedelehe zou er in de middeleeuwen ook de eerder genoemde Muntehe, Kebsehe (concubinaat), Raubehe (ontvoering) en Entführungsehe (schaking) hebben bestaan.
Volgens onderzoek uit de eerste jaren van de 21e eeuw, onder andere van Else Ebel, Karl Heidecker en Andrea Esmyol, stapelen de aanwijzingen zich op dat Friedelehe een kunstmatige constructie is, die voortkwam uit een gebrekkige interpretatie van de bronnen door Herbert Meyer. Andrea Esmyol heeft in het bijzonder de basisveronderstellingen van Meyers definitie weerlegd in haar dissertatie Geliebte oder Ehefrau? Konkubinen im frühen Mittelalter.
De volgende punten van kritiek zijn geuit:
Dat de theorie van Herbert Meyer toch decennia lang dominant was in dit onderzoeksveld, kan mogelijk worden toegeschreven aan de specifieke context waarin deze ontstond. Het ontstond in een periode (fin de siècle) die werd gekenmerkt door een zoektocht naar historische voorbeelden van een vrije(re) liefde. Later zag het nazi-regime erop toe dat deze theorie aandacht kreeg, aangezien deze zeer goed aansloot bij de nazi-ideologie van het promoten van het Germaans erfgoed en een hoger geboortecijfer (vgl. Lebensborn).