Guave

In dit artikel zullen we het onderwerp Guave diepgaand onderzoeken, waarbij we de impact ervan op de hedendaagse samenleving en de relevantie ervan in verschillende contexten analyseren. Sinds zijn verschijning heeft Guave een voortdurend debat teweeggebracht onder experts en de algemene bevolking, die het belang ervan in het dagelijks leven willen begrijpen. Door de jaren heen is Guave geëvolueerd en heeft het nieuwe betekenissen gekregen, wat heeft geleid tot een grotere belangstelling van onderzoekers en wetenschappers voor dit onderwerp. In die zin is dit artikel bedoeld om een ​​alomvattend beeld te geven van Guave, waarbij verschillende benaderingen worden behandeld en waardevolle informatie wordt geboden voor diegenen die geïnteresseerd zijn in het uitbreiden van hun kennis over dit onderwerp.

Guave
Tak met vruchten
Taxonomische indeling
Rijk:Plantae (Planten)
Stam:Embryophyta (Landplanten)
Klasse:Spermatopsida (Zaadplanten)
Clade:Bedektzadigen
Clade:'nieuwe' Tweezaadlobbigen
Clade:Rosiden
Orde:Myrtales
Familie:Myrtaceae (Mirtefamilie)
Geslacht: Psidium
Soort
Psidium guajava
L. (1753)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Guave op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie

De guave (Psidium guajava) is een plant uit de mirtefamilie.

Omschrijving

Het is een diepvertakte, groenblijvende struik of tot 10 m hoge boom met uitgespreide takken, een tot 25 cm brede stam en een roodbruine, schilferige schors. De bladeren zijn tegenoverstaand en hebben duidelijke zijnerven en zijn gaafrandig, leerachtig, ovaal, van boven donkergroen en kaal, van onderen bezet met een viltige beharing en 4-15 × 3–7 cm groot. De 2,5–4 cm brede, witte bloemen staan solitair of met twee of drie stuks in de bladoksels, hebben een onderstandig vruchtbeginsel en vier of vijf 1–2 cm lange kroonbladeren. In het midden van de bloem staan circa 250 witte, tot 2 cm lange meeldraden met bleekgele helmknoppen.

Vrucht

De vrucht is een afgeronde, ovale, appel- of peervormige, 4–12 cm lange en tot 450 g zware bes. Aan het einde van de vrucht blijft de krans van kelkbladeren behouden. De dunne schil is groen tot geelgroen, vaak roze gevlekt, mat glanzend en wasachtig. De vrucht is rijk aan vitamine C, β-caroteen en pectine. Het vruchtvlees is volrijp zacht, sappig, door kleine steencellen korrelig, van kleur wittig, gelig, geelgroen of roze en in het midden vaak rood getint. De smaak is aangenaam zoetzuur aromatisch, op aardbei of peer gelijkend. De vruchten kunnen zaadloos zijn of afhankelijk van het ras honderd tot vijfhonderdvijftig tot 3 mm grote, harde zaden bevatten.

Herkomst en gebruik

De guave stamt vermoedelijk uit Midden-Amerika en wordt wereldwijd in de tropen en de subtropen gekweekt. De vruchten kunnen uit de hand worden gegeten, tot marmelade, jam, compote worden verwerkt en voor de productie van frisdranken, vruchtensappen, vruchtenwijn en likeur worden gebruikt. De guave is de meest gekweekte soort uit het geslacht Psidium, dat zo'n 150 soorten telt, waarvan er vele eetbare vruchten hebben, maar die als cultuurplant van weinig betekenis zijn. Ook in België en Nederland wordt de guave op de markt gebracht.