In dit artikel gaan we de fascinerende wereld van Héctor Núñez verkennen. Van de impact ervan op de samenleving tot de implicaties ervan in het dagelijks leven: Héctor Núñez is de laatste tijd een onderwerp van groot belang geworden. In de volgende regels zullen we verschillende aspecten analyseren die verband houden met Héctor Núñez, van zijn oorsprong tot zijn evolutie vandaag de dag. Daarnaast zullen we verschillende meningen en perspectieven over Héctor Núñez onderzoeken, met als doel een alomvattend en verrijkend beeld van dit onderwerp te geven. Zonder twijfel roept Héctor Núñez eindeloze emoties en reflecties op die de moeite waard zijn om diepgaand te onderzoeken. Ga met ons mee op deze ontdekkingsreis en leer over Héctor Núñez!
Héctor Núñez | |||||
---|---|---|---|---|---|
Persoonlijke informatie | |||||
Volledige naam | Héctor Núñez Bello | ||||
Bijnaam | El Pichón | ||||
Geboortedatum | 8 mei 1936 | ||||
Geboorteplaats | Montevideo, Uruguay | ||||
Overlijdensdatum | 19 december 2011 | ||||
Overlijdensplaats | Madrid, Spanje | ||||
Positie | Aanvaller | ||||
Interlands | |||||
| |||||
Getrainde teams | |||||
| |||||
|
Héctor Núñez Bello (Montevideo, 8 mei 1936 – Madrid, 19 december 2011) was een voetballer uit Uruguay, die vooral naam maakte als voetbalcoach. Hij was onder meer bondscoach van Uruguay (1994-1997) en leidde zijn vaderland in die periode naar de eindoverwinning bij het toernooi om de Copa América (1995) in eigen land. Hij overleed in Madrid op 75-jarige leeftijd.
Núñez begon zijn loopbaan op 19-jarige leeftijd bij Nacional, met wie hij driemaal kampioen van zijn vaderland Uruguay werd. In 1959 vertrok hij naar Spanje, waar hij achtereenvolgens speelde voor Valencia, Real Mallorca en Levante UD.
Núñez was tevens Uruguayaans international, en speelde zeven interlands (één doelpunt) voor zijn vaderland. Hij maakte zijn debuut voor de nationale ploeg op 28 juli 1957 in de thuiswedstrijd tegen Paraguay, die Uruguay met 2-0 won. Zijn laatste interland speelde hij op 2 april 1959 in Buenos Aires tegen Chili. Hij won daar de Copa América met de nationale selectie.
Núñez werkte vanaf het begin van de jaren zeventig voor verschillende clubs in Spanje als hoofdcoach. In 1992 werd hij aangesteld als bondscoach van Costa Rica, maar dat avontuur bleek van korte duur. Twee jaar later begon hij als bondscoach van Uruguay.
Núñez zat voor eerst op de bank bij de Celeste op 19 oktober 1994 tijdens de vriendschappelijke uitwedstrijd tegen Peru. Uruguay won dat duel met 1-0 door een treffer van debutant Darío Silva (CA Peñarol). Andere debutanten in die wedstrijden waren Claudio Arbiza (Defensor SC), Raúl Otero (CA River Plate Montevideo), Luis Diego López (CA River Plate Montevideo), Marcelo Otero (CA Peñarol), Tabaré Silva (Defensor SC), Diego Tito (CA Bella Vista), Nelson Abeijón (Club Nacional), Darío Delgado (Montevideo Wanderers), Fernando Correa (CA River Plate Montevideo) en Edgardo Adinolfi (CA River Plate Montevideo).
Na 25 wedstrijden onder zijn leiding werd Núñez ontslagen. Aanleiding was de 1-0 uitnederlaag in de WK-kwalificatiewedstrijd tegen Chili, op 12 november 1996. Núñez werd opgevolgd door Juan Ahuntchaín.
Bronnen, noten en/of referenties |