In dit artikel duiken we in de opwindende wereld van Jean Racine en onderzoeken we de verschillende facetten, betekenissen en impact ervan op de hedendaagse samenleving. Jean Racine is tegenwoordig een veelbesproken en zeer relevant onderwerp en wekt discussie en interesse op bij zowel experts als het grote publiek. Door middel van een gedetailleerde en uitgebreide analyse zullen we proberen licht te werpen op de meest relevante aspecten van Jean Racine, waardoor de lezer een diepere en uitgebreidere kennis van dit fascinerende onderwerp kan verwerven. Ga met ons mee op deze reis van ontdekking en reflectie, waar we samen de betekenis en het belang van Jean Racine in ons leven zullen onderzoeken.
Jean Racine | ||||
---|---|---|---|---|
Algemene informatie | ||||
Geboren | La Ferté-Milon, 21 december 1639 | |||
Geboorteplaats | La Ferté-Milon | |||
Overleden | Parijs, 21 april 1699 | |||
Overlijdensplaats | Parijs | |||
Land | Koninkrijk Frankrijk | |||
Werk | ||||
Periode | 17e eeuw | |||
Genre | Theater | |||
Stroming | Classicisme | |||
Bekende werken | Andromaque, 1667; Britannicus, 1669; Phèdre, 1677 | |||
Dbnl-profiel | ||||
(en) IMDb-profiel | ||||
Lijst van Franstalige schrijvers | ||||
|
Jean Baptiste Racine (La Ferté-Milon, 21 december 1639 – Parijs, 21 april 1699) was een Frans toneelschrijver, een van de "grote drie" van het Franse classicistisch theater van de zeventiende eeuw (samen met Molière en Corneille). Racine schreef voornamelijk tragedies, maar ook één komedie (Les Plaideurs). Hij geldt als de belangrijkste Franse tragedieschrijver.
Racine, op jonge leeftijd wees geworden (hij verloor zijn moeder en vader in 1641 resp. 1643), werd eerst opgevoed door zijn grootmoeder Marie Desmoulins en daarna door een tante die hem doorverwees naar le Port Royal, de wieg van het jansenisme. De jansenistische levensopvattingen van het klooster werden op strenge wijze nageleefd door de abdis, Mère Agnès de Sainte-Thècle (tante van Racine), en door zijn leermeester in het Latijn, P. Nicole.
Met het stuk Andromaque brak de gevoelige en ambitieuze 28-jarige auteur in 1667 definitief door als tragedieschrijver. Op dat ogenblik kon enkel het theater hem erkenning en waardering schenken. Charles Perrault zei erover: Cette tragédie fit le même bruit à peu près que le Cid de Pierre Corneille lorsqu'il fut présenté pour la première fois. (Deze tragedie maakte ongeveer evenveel ophef als de Cid van Pierre Corneille toen die voor het eerst werd opgevoerd.)
In 1672 werd hij verkozen tot lid van de Académie française. In 1677, na de publicatie van Phèdre, kwam hij in gewetensnood (crise de conscience). Hij herstelde de band met zijn vroegere leermeesters, de Jansenisten van de Port-Royal, trad in het huwelijk en aanvaardde, samen met Boileau, de opdracht om de (verloren gegane) Histoire du règne de Louis XIV te schrijven. In 1698 vroeg hij begraven te worden in de Port-Royal. Jean Racine stierf in 1699 en is begraven op het St. Étienne-du-Mont-kerkhof in Parijs.
Gabriel Fauré componeerde in 1865 het bekende Cantique de Jean Racine voor gemengd koor met orgel of symfonieorkest, op de tekst van een van Racines Hymnes traduites du Bréviaire romain (1688).
Bronnen, noten en/of referenties
Gedigitaliseerde versies van Racine's werken in het Nederlands
|
Voorganger: François de La Mothe-Le-Vayer |
Zetel 13 Académie française |
Opvolger: Jean-Baptiste-Henri de Valincour |