Letterzetter (insect)

In de wereld van vandaag is Letterzetter (insect) een onderwerp dat veel belangstelling en discussie heeft gewekt. Vanaf het ontstaan ​​tot aan de huidige evolutie heeft Letterzetter (insect) een aanzienlijke impact gehad op verschillende gebieden van de samenleving. De invloed ervan heeft zich uitgebreid tot aspecten als economie, politiek, cultuur en technologie, wat zowel bewondering als controverse opwekt. In dit artikel zullen we de verschillende aspecten die verband houden met Letterzetter (insect) diepgaand onderzoeken, de impact ervan in verschillende contexten analyseren en de implicaties die het vandaag de dag heeft onderzoeken.

Letterzetter
Letterzetter (insect)
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Arthropoda (Geleedpotigen)
Klasse:Insecta (Insecten)
Orde:Coleoptera (Kevers)
Familie:Curculionidae (Snuitkevers)
Onderfamilie:Scolytinae (Schorskevers)
Geslacht:Ips
Soort
Ips typographus
(Linnaeus, 1758)
Originele combinatie
Dermestes typographus
Vraatgangen van de larven
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Letterzetter op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Insecten

De letterzetter of letterzetterkever (Ips typographus) is een schorskever uit de familie snuitkevers (Curculionidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1758 als Dermestes typographus gepubliceerd door Carl Linnaeus.

Beschrijving

De walsvormige, donkerbruine kever is 4,2-5,5 mm lang. Het achtereind is iets verbreed. Het lichaam is bedekt met geel- tot bruinachtige haren. De kop is van bovenaf gezien niet zichtbaar, omdat deze bedekt wordt door het halsschild. Het gelijkmatig geribbelde, lang behaarde halsschild is vooraan bultig. Het achtereind van elk dekschild draagt vier stekels. Geteld vanaf de zijkant is de derde stekel het grootst en cilindervormig.

Voorkomen

De letterzetter komt vooral voor op sparren, in het bijzonder op de fijnspar, maar kan ook de lariks, douglasspar (Pseudotsuga), weymouthden, zwarte den en gewone zilverspar aantasten. De boom kan door harsvorming insecten weren, maar is deze verzwakt door schade of droogte, of omgevallen tijdens een storm, dan is dit niet meer voldoende en kan de boom al door enkele kevers gekoloniseerd worden. Deze verzwakte bomen worden in eerste instantie bezocht door mannelijke kevers. Deze zoeken op de schors naar een geschikte plaats om zich naar binnen te boren. Eenmaal binnen graaft hij een paringskamer, waarna hij een feromoon uitscheidt dat vrouwtjes lokt. Een mannetje paart met twee tot drie vrouwtjes waarna deze verder graven onder de schors. In gangen van maximaal 15 cm lengte legt het vrouwtje tientallen eitjes. De larven die daaruit komen eten dwars op de moedergang, wat het karakteristieke patroon veroorzaakt. Als de larven volgroeid zijn, verpoppen ze zich en na circa zes weken vanaf eiafzetting komen de kevers uit de poppen, boren ze zich naar buiten en vliegen uit naar een volgende boom. Dan begint de tweede cyclus. In de noordelijke streken overwinteren de larven van deze tweede lichting onder de schors of bij de wortels van de boom. In warmere streken kan de derde generatie overwinteren. Op deze manier kan de letterzetter zich bij droog, warm en windstil weer redelijk snel vermeerderen.

Bij gebrek aan verzwakte bomen of bij een massale uitbraak kunnen ook gezonde bomen aangetast worden; omdat de kevers detrivoor zijn, hebben ze er belang bij de boom te verzwakken. De letterzetters lokken elkaar dan met feromonen om gezamenlijk de aanval op een gezonde boom in te zetten. Daarvoor zijn ongeveer 4000 tot 6000 letterzetters nodig. De boom kleurt dan geleidelijk bruin bij gebrek aan voedingstoffen en kan afsterven.

In Canada en Zweden en andere Europese landen is de letterzetter een groot probleem in de bosbouw. In Zweden liep van 2011 tot 2013 een onderzoek om met honden de letterzetter op te sporen om op die manier de verspreiding tegen te gaan.[bron?]

Eetbaar

Zoals meer insecten zijn letterzetters geroosterd eetbaar.

Aangetaste fijnsparren in het Nationaal Park Bayerischer Wald