In dit artikel zullen we het thema Max Frisch verkennen vanuit een uniek en nieuw perspectief. Max Frisch is een onderwerp dat de afgelopen jaren de aandacht van velen heeft getrokken, en via dit schrijven stellen we voor om het diepgaand te analyseren. Vanaf de oorsprong ervan tot de impact ervan op de huidige samenleving, via de mogelijke implicaties ervan in de toekomst, zullen we ons onderdompelen in een uitputtende analyse die licht wil werpen op alle relevante aspecten van Max Frisch. Om dit te kunnen doen, hebben we de medewerking nodig van deskundigen uit het veld, maar ook van getuigenissen van mensen die de invloed van Max Frisch in hun leven van dichtbij hebben ervaren. We zijn er zeker van dat dit artikel een complete en verrijkende visie zal bieden op een onderwerp dat vandaag de dag nog steeds voor discussie en fascinatie zorgt.
Max Frisch | ||
---|---|---|
Algemene informatie | ||
Volledige naam | Max Rudolf Frisch | |
Geboren | 15 mei 1911 Zürich, Zwitserland | |
Overleden | 4 april 1991 Zürich, Zwitserland | |
Nationaliteit | Zwitsers | |
Beroep | schrijver, architect |
Max Frisch (Zürich, 15 mei 1911 – aldaar, 4 april 1991) was een Zwitsers architect en romanschrijver.
Frisch wordt geboren als zoon van de architect Franz Bruno Frisch en Karolina Bettina Wildermuth. Tijdens zijn schooldagen begint Max al met het schrijven van korte toneelstukken die nooit echt gespeeld worden. In 1930 schrijft Max zich in aan de Universiteit van Zürich om daar Duitse literatuur en kunstgeschiedenis te studeren.
Zijn eerste roman verschijnt uiteindelijk in 1934 en heet Jürg Reinhart en wordt in 1936 opnieuw uitgegeven als Die Schwierigen. Andere bekende prozawerken zijn Homo faber uit 1957 en Mein Name sei Gantenbein uit 1964. In 1936 schrijft Max zich in voor de Architectenopleiding aan de Hogeschool van Zürich en studeert 5 jaar lang om in 1941 zijn diploma in architectuur te behalen.
Tot de verplichte schoollectuur in Duitsland behoort zijn toneelstuk Andorra, dat in 1961 verscheen en over antisemitisme en massapsychologie handelt. Het is een relatief statisch 'Stück in zwölf Bildern', dat een aantal niet mis te verstane vragen met betrekking tot schuld, het besef en de onderkenning ervan, op poignante wijze oproept.
Verder is vooral in Nederland zijn stuk Herr Biedermann und die Brandstifter zeer bekend. Oorspronkelijk was het bedoeld als radiohoorspel (1955) en later is het bewerkt voor toneel (1958).
In 1958 ontving Max Frisch de Georg-Büchner-Preis.
Max Frisch overleed na een langdurig ziekbed op bijna 80-jarige leeftijd.