Oude Sint-Pietersbasiliek
Door de geschiedenis heen is Oude Sint-Pietersbasiliek een onderwerp van groot belang en belang geweest voor verschillende samenlevingen en culturen over de hele wereld. Van de oudheid tot nu heeft Oude Sint-Pietersbasiliek een fundamentele rol gespeeld in het leven van mensen en hun beslissingen, overtuigingen en gedrag beïnvloed. Dit artikel probeert de vele facetten van Oude Sint-Pietersbasiliek te verkennen en de impact ervan op verschillende aspecten van de samenleving en het dagelijks leven te analyseren. Via een multidisciplinaire aanpak is het de bedoeling een brede en gedetailleerde visie op var1 te bieden, waarbij de historische, sociaal-culturele en hedendaagse implicaties ervan aan de orde komen. Op dezelfde manier zullen nieuwe perspectieven en trends met betrekking tot Oude Sint-Pietersbasiliek worden behandeld, om de lezer een dieper en meer actueel begrip te geven van dit onderwerp dat zo relevant is in het mondiale panorama.
De Oude Sint-Pietersbasiliek was een basilica in Vaticaanstad die op de plek stond waar nu de Sint-Pietersbasiliek staat. Het bouwwerk werd in het begin van de vierde eeuw gebouwd door keizer Constantijn de Grote.
Geschiedenis
Op de plek stond sinds de 2e eeuw de tombe van Petrus, die hoorde bij de Vaticaanse necropolis. Nadat keizer Constantijn het christendom had gelegaliseerd, liet hij verschillende kerken bouwen in het Romeinse Rijk. Een daarvan was de Oude Sint-Pieter.
Het gebouw dat hij liet neerzetten had een typische basilicavorm. Basilica's werden sinds de 2e eeuw v.Chr. gebouwd en hadden meestal een seculiere betekenis als rechts- of bestuurscentrum.
Door de Rooms-Katholieke Kerk werd de Oude Sint-Pieter tot basilica maior benoemd, samen met drie andere kerken in Rome.
In de vijftiende eeuw was de kerk echter vervallen en werden pogingen gedaan om de kerk te restaureren. In de zestiende eeuw werd de kerk gesloopt en vervangen door de huidige Sint-Pietersbasiliek.
Ontwerp
Het gebouw bestond uit een middenschip met aan beide zijden twee zijbeuken. Zij werden van elkaar gescheiden door vier rijen van 21 marmeren zuilen. De zuilen werden hergebruikt uit eerdere, niet-christelijke gebouwen. Dit gebruik werd spoliatie genoemd. Het gebouw was meer dan honderd meter lang.
Plundering
In 846 kwamen Saracenen (islamitische piraten) bij Ostia aan land en trokken op naar Rome. Zij plunderden de Sint-Pietersbasiliek en brachten grote schade aan het gebouw toe. Het graf van Sint-Pieter werd geschonden en de gouden deuren werden geroofd.
Zie ook
Noten
|
