Pedro Antonio de Alarcón
In dit artikel gaan we dieper in op Pedro Antonio de Alarcón en de impact ervan op onze hedendaagse samenleving. Pedro Antonio de Alarcón is door de jaren heen het onderwerp van studie en belangstelling geweest, en de relevantie ervan is in de loop van de tijd niet afgenomen. Door middel van een uitgebreide analyse zullen we de verschillende aspecten en facetten van Pedro Antonio de Alarcón onderzoeken, van zijn oorsprong tot zijn rol in de wereld van vandaag. We zullen ons verdiepen in de betekenis ervan, de implicaties en de invloed ervan op verschillende terreinen, evenals de relevantie ervan voor het grote publiek. Door deze verkenning hopen we een completer en verrijkend beeld te geven van Pedro Antonio de Alarcón, om zo het belang en de implicaties ervan voor de wereld waarin we leven beter te begrijpen.
Pedro Antonio de Alarcón y Ariza, (Guadix, Granada, 10 maart 1833 – Madrid, 19 juli 1891) was een Spaans schrijver en dichter. Hij wordt wel gerekend tot het realisme, maar wordt vooral gezien als een overgangsfiguur naar de romantiek.
Leven
Pedro Antonio de Alarcón stamde uit de verarmde adel. Hij ging naar het seminarie, liep daar weg en begon vervolgens met schrijven, journalistiek werk, maar ook verzen en fictie. Hij sloot zich in Granada aan bij de schrijversgroep “La Cuerda granadina". In 1853 trok hij naar Madrid.
Naast zijn interesse voor de literatuur was Alarcón ook altijd sterk politiek geëngageerd, aanvankelijk extreem liberaal. In Madrid ging hij schrijven voor een schreeuwerig anti-klerikaal en anti-dynastiek blad. Nadat het leven van Alarcón door zijn opponent in een duel gespaard was, kwam hij tot een zekere inkeer. Hij wijdde zich in toenemende mate aan het schrijverschap en zijn politieke overtuiging ontwikkelde zich naar een conservatief katholicisme. In 1861 werd hij volksvertegenwoordiger.
Alarcón maakte als literair schrijver in eerste instantie naam met een ooggetuigenverslag van de oorlog tegen Marokko (Diario de un testigo de la Guerra de África, 1859) en aansluitend met het verslag van een reis naar Italië (De Madrid a Nápoles, 1861). Later schreef hij ook romans, waarvan El escándalo (1875, Nederlands: De aanstoot) en het pikante, romaneske volksverhaal El sombrero de tres picos (1874, Nederlands: De driekante steek) het meest bekend zijn. Alarcón wordt vooral in zijn late werk gezien als de eerste grote Spaanse romanticus, met veel gevoel voor de natuur en een grote verering van Lord Byron. Hij schreef in een pathetische, weinig oorspronkelijke taal, met een voorkeur voor heftige gevoelens en bizarre situaties. Het meest geprezen wordt hij nog steeds om zijn vertelkunst. Diverse van zijn werken zijn later ook verfilmd. Beroemde componisten als Manuel de Falla (ballet), Hugo Wolf en Riccardo Zandonai (opera's) zetten werk van hem op muziek.
Alarcón had altijd veel moeite met kritiek op zijn werk, trok zich mede daarom in 1883 uit het schrijverschap terug en wijdde zich aan zijn groente- en plantentuin. Hij kreeg in 1888 een beroerte en overleed in 1891 te Madrid, op 56-jarige leeftijd.
Bibliografie
- Cuentos amatorios.
- El final de Norma: novelle (1855).
- Descubrimiento y paso del cabo de Buena Esperanza (1857).
- Diario de un testigo de la Guerra de África 1859
- De Madrid a Nápoles 1861
- Dos ángeles caídos y otros escritos olvidados.
- El amigo de la muerte: cuento fantástico.
- El año en Spitzberg.
- El clavo.
- La Alpujarra 1873
- El sombrero de tres picos, novelle 1874; Nederlands: De driekante steek
- El escándalo, roman 1875; Nederlands: De aanstoot
- Amores y amoríos: historietas en prosa y verso (1875).
- El extranjero.
- El niño de la bola, roman 1880
- La pródiga, Roman 1882
- Cuentos amatorios, verhalen 1881
- El capitán Veneno, novelle 1881; Nederlands: De stoutmoedige kapitein
- Historietas nacionales 1881
- Narraciones inverosímiles 1882
- Viajes por España, 1883
Literatuur en bronnen
- A. Bachrach e.a.: Encyclopedie van de wereldliteratuur. Bussum, 1980-1984. ISBN 90-228-4330-0
Externe links
