Pharnaces II
Tegenwoordig is Pharnaces II nog steeds een onderwerp van grote relevantie en interesse voor een breed spectrum van de samenleving. Of het nu op persoonlijk, professioneel, politiek of sociaal niveau is, het valt niet te ontkennen dat de impact ervan op verschillende gebieden van ons leven voelbaar is. Door de geschiedenis heen is Pharnaces II het onderwerp geweest van hartstochtelijke debatten, diepgaand onderzoek en diepe reflectie. In dit artikel duiken we in de wereld van Pharnaces II om de vele facetten, uitdagingen en kansen ervan te onderzoeken. Vanaf de oorsprong tot de huidige staat zullen we onderzoeken hoe Pharnaces II onze realiteit heeft gevormd en hoe dit in de toekomst zal blijven gebeuren.
| Pharnaces II | ||
|---|---|---|
| ? – 47 v.Chr. | ||
| ||
| Koning van Pontus (alleen Bosporuskoninkrijk) | ||
| Periode | 63 – 47 | |
| Voorganger | Mithridates VI | |
| Opvolger | Darius van Pontus (onder Romeins gezag) | |
| Vader | Mithridates VI | |
Pharnaces II (Grieks: Φαρνάκης) (?-47 v.Chr.) was koning van het Bosporuskoninkrijk van 63–47 v.Chr. en de zoon van Mithridates VI van Pontus.
Dankzij de campagnes van zijn vader tegen de Romeinen had Pharnaces veel kennis van het Romeins leger. Nadat Mithridates door Pompeius was verslagen ging Pharnaces met de Romeinen een bondgenootschap aan. Tijdens de burgeroorlog tussen Pompeius en Julius Caesar verbrak Pharnaces het verbond. Caesar trok tegen Pharnaces op en versloeg hem in 47 v.Chr. in de Slag bij Zela.
De gehele slag duurde vijf dagen en volgens Plutarchus deed Caesar in een brief aan zijn vriend Amantius hiervan verslag met de woorden: "Veni, vidi, vici" (Ik kwam, ik zag, ik overwon).
Bronnen
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Pharnaces II of Pontus op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- ↑ Plutarchus (vert. B.H. Steringa Kuyper) Caesar (1898) S.L. Van Looy. / H. Gerlings, Amsterdam 50.2; Cf. Suetonius, Divus Iulius 37.