In de wereld van Recitatief is er altijd een constante en steeds evoluerende belangstelling geweest. Of we het nu hebben over een historische figuur, een cultureel fenomeen of een wetenschappelijk onderwerp, Recitatief heeft op de een of andere manier zijn stempel gedrukt op de mensheid. De invloed ervan heeft zich in de loop van de tijd verspreid en heeft nog steeds invloed. In dit artikel zullen we het belang van Recitatief nauwkeurig onderzoeken en hoe het onze samenleving heeft gevormd, evenals de implicaties die het heeft voor de toekomst. Vanaf het begin tot nu heeft Recitatief talloze discussies, debatten en onderzoeken voortgebracht die proberen de reikwijdte en betekenis ervan in het leven van mensen te begrijpen.
Een recitatief is een muzikale vorm daterend uit het begin van de 17e eeuw en komt voort uit de opera.
Oorspronkelijk verwijst de term recitatief naar het gebruik om geen tekstherhalingen te laten plaatsvinden in een gezongen muziekstuk, zoals voorheen voorkwam. De tekst, zoals men hem zou spreken, trok daarbij snel voorbij zodat de handeling op het toneel snel kon plaatsvinden. De daaropvolgende aria kon daarna inspelen op het gebeuren via breedvoerige tekstherhalingen. Beide vormen waren voorbehouden voor een van de vier solisten: sopraan, alt, tenor of bas.
Johann Sebastian Bach (1685-1750) paste deze muziekvorm veelvuldig toe in zijn uitgebreid cantate-oeuvre. Bach wendde het recitatief vaak aan als een overdenking van en commentaar op de woorden uit de Bijbellezingen voor de betreffende zondag of kerkelijke feestdag waarvoor de cantate bedoeld was.
Bach experimenteerde lichtjes met deze muziekvorm. De strijkers zwijgen ook tijdens de recitatiefgedeelten en de basso continuo begeleidt de verhalende gedeelten, maar daarboven blijven de hobo's hun thematiek voortzetten. Op deze wijze ontstond de bijzondere vorm van accompagnatorecitatief met liggende akkoorden van het continuo en beweeglijke blazerspartijen daarboven. Dit vraagt overleg tussen de zanger enerzijds en de orgelspeler en hoboïst anderzijds.
Dit vormexperiment met het recitatief, waarbij Bach grensverleggend was, komt voor in de cantate voor de derde zondag na Epifanie, BWV 73, Herr, wie du willt, so schicks mit mir.