In de wereld van vandaag is Tienpotigen een kwestie die in de samenleving van groot belang is geworden. Al enkele jaren is Tienpotigen het onderwerp van debat en analyse op verschillende gebieden, van politiek tot technologie, inclusief cultuur en onderwijs. De relevantie van Tienpotigen ligt in de impact ervan op het dagelijks leven van mensen, evenals in de invloed ervan op de ontwikkeling van de samenleving als geheel. In dit artikel zullen we de rol die Tienpotigen speelt in verschillende aspecten van het moderne leven verder onderzoeken en onderzoeken hoe zijn aanwezigheid onze omgeving en ervaringen blijft vormen.
Tienpotigen | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
"Decapoda" from Ernst Haeckel's Artforms of Nature, 1904 | |||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
Orde | |||||||||||||
Decapoda Latreille, 1802 | |||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||||
Tienpotigen op Wikispecies | |||||||||||||
|
Tienpotigen (Decapoda) vormen een orde van geleedpotige dieren, waartoe onder andere kreeften, krabben en garnalen behoren.
Op een paar uitzonderingen na leven de dieren van deze orde allemaal in zee.
Ze beschikken over vijf paar looppoten (pereopoden). Eén paar daarvan kan scharen dragen. Het achterlijf heeft vaak vijf paar zwempoten (pleopoden), die door de vrouwtjes ook gebruikt worden om de eieren te dragen. Krabben hebben een klein achterlijf, dat omgeslagen is onder de carapax.
De meeste soorten tienpotigen zijn carnivoor. Toch eten veel soorten ook wel aas.
De orde Decapoda telt recent 14756 soorten. Onderstaande indeling in onderordes, infraordes en/of superfamilies volgt De Grave et al., 2009.
Enkele soorten die in Europa voorkomen, zijn:
Latreille, P.A. (1802) Histoire naturelle, générale et particulière des Crustacés et des Insectes. Ouvrage faisant suite à l’histoire naturelle générale et particulière, composée par Leclerc de Buffon, et rédigée par C.S. Sonnini, membre de plusieurs sociétés savantes. Familles naturelles des genres. Vol. 3. Paris: F. DuFart. 467 pp.
|