Xi Jinping

Xi Jinping 习近平
Xi Jinping (2019)
Geboren	15 juni 1953 Peking, Volksrepubliek China
Politieke partij	Communistische Partij van China
Partner	Peng Liyuan
Handtekening
Secretaris-generaal van de Communistische Partij van China
Huidige functie
Aangetreden	15 november 2012
Voorganger	Hu Jintao
President van de Volksrepubliek China
Huidige functie
Aangetreden	14 maart 2013
Premier	Li Keqiang
Voorganger	Hu Jintao
Vicepresident van de Volksrepubliek China
Aangetreden	15 maart 2008
Einde termijn	14 maart 2013
President	Hu Jintao
Voorganger	Zeng Qinghong
Opvolger	Li Yuanchao
Portaal    Politiek

Xi Jinping (vereenvoudigd Chinees: 习近平; traditioneel Chinees: 習近平; pinyin: Xí Jìnpíng) (Peking, 15 juni 1953) is een Chinees politicus. Hij is sinds november 2012 secretaris-generaal van de Communistische Partij van China en sinds maart 2013 president van de Volksrepubliek China, als opvolger van Hu Jintao.

Onder Xi's leiderschap bleef de Chinese economie sterk groeien. Tegelijk wordt zijn presidentschap gekenmerkt door een sterk totalitaire signatuur, met name door veelvuldige censuur. Hij is ook de eerste Chinese leider sinds Mao Zedong die een persoonlijkheidscultus liet opbouwen rond zichzelf. Daarnaast liet hij de maximumtermijn voor het presidentschap afschaffen, waardoor hij president voor het leven kan zijn. Hij is vaak door politieke en academische waarnemers omschreven als een dictator of een autoritaire leider, daarbij verwijzend naar een toename van censuur en massasurveillance, een verslechtering van de mensenrechten, de ontwikkeling van de persoonlijkheidscultus om hem heen, en het opheffen van termijnen voor het leiderschap onder zijn ambtstermijn.

Biografie

Xi Jinping werd geboren in Peking als zoon van een communistische partijfunctionaris van het eerste uur, Xi Zhongxun. Hoewel deze een kameraad van Mao was, werd hij tijdens de Culturele Revolutie weggezuiverd. In de jaren zeventig keerde hij terug als partijsecretaris in een zuidelijke provincie en als vertrouweling van Deng Xiaoping.

De jonge Xi werd tijdens de Culturele Revolutie naar het platteland gezonden, verbleef enkele jaren in het dorp Liangjiahe en was aangewezen op zelfstudie. Door de rehabilitatie van zijn vader kon hij scheikunde gaan studeren aan de Tsinghua Universiteit. In zijn studententijd verbleef hij een aantal weken bij een agrarische familie in Iowa. Hier heeft hij ervaren wat de Amerikaanse droom is, wat een inspiratiebron werd voor zijn politieke slogan de "Chinese droom", die vanaf 2013 door de partij wordt gebruikt. Daarna begon een politieke carrière die leidde tot het partijleiderschap in de oostelijke provincies Fujian, Zhejiang en Shanghai. In maart 1998 werd hij lid van het Nationaal Volkscongres. Hij volgde Zeng Qinghong in oktober 2007 op als eerste secretaris van de Communistische Partij van China en in maart 2008 als vicepresident van de Volksrepubliek. In oktober 2010 werd hij gekozen tot vicevoorzitter van de militaire commissie van de partij, een functie die hem grote macht gaf over het militaire apparaat, en die doorgaans de opstap is naar het hoogste leiderschap.

Presidentschap

Op 15 november 2012 werd Xi Jinping verkozen tot secretaris-generaal van de Communistische Partij van China en voorzitter van de centrale militaire raad. Op 14 maart 2013 werd hij verkozen tot president van de Volksrepubliek China. Hij heeft het versterken van de positie van de partij tot zijn prioriteit gemaakt.

Zelf presenteert Xi zich als sobere leider, wat hem in verhouding tot zijn voorgangers populair maakt bij veel gewone Chinezen. De toon voor dat imago werd gezet in december 2013, toen de president de lunch gebruikte in een goedkoop restaurantje in Peking. Xi stond zelf in de rij, rekende een eenvoudige maaltijd af en at tussen de andere gasten; iets wat Chinezen niet van hun leiders gewend zijn. Tegelijkertijd is er veel meer dan bij zijn twee voorgangers Jiang en Hu sprake van persoonsverheerlijking van Xi. Hij werd daarbij soms 'Xi Dada' ('Ome Xi') genoemd, hoewel deze naam later uit de gratie raakte.

Binnenlands beleid

Algemeen

Intern richt Xi zich op het bestrijden van formalisme, bureaucratie, hedonisme en verkwisting. Ook de strijd tegen corruptie maakt daar deel van uit. Er werd een anticorruptiecampagne ingeluid, waarbij ook gebruik wordt gemaakt van shuanggui, een procedure gericht tegen corruptie binnen de partij waarbij partijleden hun misstappen dienen toe te geven. Vele duizenden partijfunctionarissen werden geïnterneerd, en zonder enige wettelijke bescherming of bijstand lange tijd verhoord en mishandeld. De mishandelingen zijn soms zo ernstig dat de ondervraagde eraan overlijdt. Na de aldus afgedwongen bekentenissen volgen veroordelingen tot lange gevangenisstraffen. Ook hooggeplaatste partijfunctionarissen werden niet ontzien. Zo werd Zhou Yongkang, voormalig minister en politbureaulid, in 2015 veroordeeld wegens corruptie, als resultaat van een shuanggui-onderzoek. Omdat de corruptie in de communistische partij wijd verbreid was en tot veel ergernis bij de bevolking leidde, vergrootte de campagne de populariteit van Xi onder de bevolking.

Extern probeert de partij onder leiding van Xi zijn ideologische greep op de Chinese samenleving te vergroten, onder meer door activisten, advocaten en journalisten die zich niet aan de partijlijn conformeren aan te pakken. Ook de controle op het internet door de Chinese overheid, onder meer door internetcensuur, is onder Xi steeds verder toegenomen. Daarnaast wordt de druk op het christendom en de islam in China steeds hoger onder het beleid van Xi.

Het 13e Chinese Volkscongres schrapte in maart 2018 de bepaling dat iemand slechts twee termijnen president mag zijn. Daardoor is het voor Xi mogelijk geworden om na 2023, als zijn tweede termijn in principe afloopt, aan te blijven als president. Het besluit wordt over het algemeen gezien als een teken van de macht van Xi, die wel wordt beschouwd als de machtigste leider van China sinds Mao Zedong. In 2018 werd Xi door het Amerikaanse zakenblad Forbes ook als machtigste persoon in de wereld bestempeld.

Op het partijcongres van de Communistische Partij op 22 oktober 2022 werd Xi voor de derde keer gekozen tot secretaris-generaal van de partij. Hij werd zo de langst dienende leider van China sinds Mao. Bij de voorstelling van zijn partijtop viel de volledige afwezigheid van vrouwen op: Xi nam enkel mannen op in zijn Politbureau, terwijl daar voorheen steeds een vrouw een (symbolische) functie bekleedde. Die keuze is kenmerkend voor de conservatieve opvattingen van Xi omtrent man-vrouwverhoudingen.

Aanpak coronapandemie

Op 31 december 2019 maakte de Chinese overheid officieel melding bij de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) over een aantal gevallen van een op longontsteking lijkende ziekte. De ziekte werd later geïdentificeerd als SARS-CoV-2, een nieuw coronavirus. De stad Wuhan, waar het virus eerst werd opgemerkt, ging in lockdown en ook andere Chinese steden gingen helemaal of gedeeltelijk op slot. Buitenlandse vluchten bleven echter vertrekken vanuit China, waardoor het virus zich uiteindelijk via o.a. Italië verspreidde over de hele wereld. Toch kreeg Xi persoonlijk lof van Tedros Adhanom Ghebreyesus, de directeur-generaal van de WHO, voor zijn kordaat handelen in de strijd tegen het virus. Dit leidde tot internationale kritiek, o.a. van toenmalig Amerikaans president Donald Trump. Volgens hem stond de WHO te veel onder invloed van China.

Voor de eerste melding van het virus bij de WHO probeerden al enkele Chinese artsen te waarschuwen. Li Wenliang, een oogarts uit Wuhan, wordt gezien als de ontdekker van het coronavirus. Toen hij zijn collega's alarmeerde over een onbekend virus werd hij echter opgepakt voor verhoor wegens het zaaien van paniek. Uiteindelijk overleed hij zelf aan de gevolgen van het virus. Op Chinese sociale media regende het emotionele en verbijsterde reacties. Hierbij werd zelfs veelvuldig kritiek geuit op het Chinese beleid, dat Li monddood had gemaakt, en op de censuur omtrent het overlijden van de dokter.

Terwijl het coronabeleid in de meeste andere landen stilaan versoepelde, hield Xi vast aan zijn zogenaamde zero-Covid-beleid, waarbij elke vastgestelde coronabesmetting leidde tot een massale lockdown. Daardoor moesten de inwoners van heel wat grote Chinese steden geregeld een tijdlang binnen blijven. Ook de iPhonefabriek in Zhengzhou, de grootste ter wereld, werd in november 2022 in quarantaine geplaatst. Dat leidde tot hevige protesten. Ook elders in China leidden de strenge coronamaatregelen tot protesten, waarbij ook het communistisch beleid en het leiderschap van Xi zelf in vraag werden gesteld. Als gevolg van de protesten en de verslechterde economie gaf de Chinese overheid in december uiteindelijk toe en werden alle coronamaatregelen opgeschort.

Onderdrukking Oeigoeren

Sinds 2019 is er in internationale media veel aandacht voor de Oeigoeren, een moslimminderheid in de autonome regio Xinjiang. De Chinese overheid zou honderden "heropvoedingskampen" hebben laten bouwen, waarin meer dan een miljoen Oeigoeren opgesloten zouden zitten. Die kampen zouden de Oeigoeren moeten omvormen tot volgzame burgers, terwijl hun religie en cultuur weggevaagd wordt. Ook lijkt er sprake van een etnische zuivering, aangezien Oeigoerse vrouwen gedwongen gesteriliseerd zouden worden. Verder worden de Oeigoeren in Xinjang streng gecontroleerd door middel van ontelbare veiligheidscamera's met gezichtsherkenning en een grote politieaanwezigheid. Ook hun smartphones staan onder controle van de overheid.

Internationaal zijn vooral de strafkampen erg omstreden, wat leidde tot kritiek op het Chinese beleid en sancties tegen Chinese bedrijven. Als reactie op de vele beschuldigingen bracht Xi in 2022 zelf een bezoek aan Xinjang. Het georkestreerde bezoek had de bedoeling aan te tonen dat de Chinese aanpak van de Oeigoerse minderheid juist positieve gevolgen heeft. Ook werden de beschuldigingen van mensenrechtenschendingen afgedaan als leugens.

De onderdrukking van de Oeigoeren is een gevolg van de al langer bestaande spanningen tussen de minderheid en het Chinese regime. Er heerste al langer onrust in de regio Xinjang, doordat de Oeigoeren meer vrijheid wilden. Dat leidde tot o.a. aanslagen en protesten. Sinds 2009 vergrootte de Chinese overheid daarom haar controle op de regio.

Incorporatie Hongkong

In 2019 verstevigde de Chinese overheid zijn greep over de speciale bestuurlijke regio Hongkong. Sinds de teruggave van de Britse kolonie Hongkong aan China in 1997 genoot de regio een aparte status onder het motto "één land, twee systemen". Officieel zou Hongkong die aparte status nog tot 2047 behouden. In 2019 werden er door de Chineesgezinde Carrie Lam echter een wet goedgekeurd met betrekking tot de uitlevering van mensen aan China. De wet werd beschouwd als een eerste stap in de inlijving van Hongkong door China en leidde tot massale protesten. De demonstranten werden zwaar aangepakt door de politie, wat tot internationale verontwaardiging leidde.

Sindsdien werden tal van pro-democratische activisten opgepakt en werd ook de vrije pers opgedoekt. Hoewel Hongkong officieel nog steeds een democratie is, loopt het in praktijk dus volledig in de pas van Peking. Tijdens een viering van de 25e verjaardag van de teruggave van Hongkong aan China liet Xi zich ironisch genoeg ontvallen dat Hongkong "nu pas een echte democratie is".

Buitenlands beleid

Algemeen

Onder Xi speelde China een steeds grotere rol op het wereldtoneel. De handel met andere landen werd opgeschroefd en China verkreeg zo meer en meer internationale invloed. Toch ging die groeiende invloed niet altijd gepaard met een goed imago. Xi gebruikte zijn toenemende invloed steeds meer om zich assertiever op te stellen, bijvoorbeeld wat Taiwan betreft. Landen die daar kritisch tegenover stonden, werden door het Chinese regime bekritiseerd. Die agressieve strategie staat bekend als "wolf warrior"-diplomatie. Die aanpak leidde internationaal tot meer wantrouwen tegenover China. In een toespraak in 2021 zei Xi daarom een "liever en bescheiden" imago voor zijn land te willen. Toch bleven vooral Westerse landen sceptisch en wantrouwig tegenover het buitenlands beleid van China.

Taiwan

Op 2 januari 2019 hield Xi een toespraak omdat 40 jaar eerder, op 1 januari 1979, China besloot te stoppen met het beschieten van een aantal Taiwanese eilanden, de Matsu-archipel en Kinmen, voor de Chinese kust. Xi zei een vreedzame hereniging met Taiwan te willen, maar sloot geweld niet uit. Hij zei dat Taiwan weer bij China "moet en zal" horen. Xi benadrukte dat hij buitenlandse bemoeienissen rond Taiwan niet tolereert, omdat het een binnenlandse aangelegenheid betreft. De Taiwanese president Tsai Ing-wen van de Democratische Progressieve Partij (DPP) zei in een reactie dat Taiwan geen onderdeel zal worden van één groot China. In 2016 had China overigens alle officiële banden met Taiwan verbroken nadat Tsai werd verkozen als president.

De dreigementen van Xi tegenover Taiwan leidden tot spanningen in de regio. Sindsdien drongen duizenden Chinese vliegtuigen het Taiwanese luchtruim binnen en organiseerde China grootschalige militaire oefeningen in de buurt van het eiland.

Zuid-Chinese Zee

Naast Taiwan lijkt China ook beslag te leggen op de Zuid-Chinese Zee door er zijn militaire aanwezigheid op te drijven. Die uit zich in de vorm van militaire bases en patrouillerende oorlogsschepen. Verschillende landen, waaronder de Filipijnen, voelen zich daardoor geïntimideerd, zodat ook de Amerikaanse militaire aanwezigheid in de regio opgeschroefd wordt. In januari 2023 had Xi een onderhoud met de Filipijnse president Ferdinand Marcos jr. om de verslechterde banden tussen beide landen weer aan te halen en de spanningen te verminderen.

Verenigde Staten

Tijdens zijn eerste termijn als president van China onderhield Xi goede betrekkingen met de Verenigde Staten. In 2017 prees Xi de voormalige Amerikaanse president Barack Obama omwille van diens bijdragen tot een goede verstandhouding tussen beide landen. Obama was immers een voorstander van een goede relatie met China en zag in het land vooral een bondgenoot en handelspartner. Volgens hem is de verhouding tussen de VS en China dan ook "de belangrijkste bilaterale relatie van de 21e eeuw".

Xi met de Amerikaanse president Obama en vicepresident Biden in 2012

Onder Obama's opvolger Donald Trump verzuurden de relaties tussen de VS en China. In 2018 kwam het tot een handelsoorlog tussen beide landen, waarbij de VS onder andere voor 200 miljard dollar aan invoerheffingen op Chinese goederen vorderden. Ook toonde Trump zich in 2020 kritisch voor de Chinese aanpak van het coronavirus, dat hij steevast het "Chinese virus" noemde. Daarnaast stond de WHO volgens hem te veel onder de invloed van China. Trump sprak ook meermaals zijn steun uit voor Taiwan, in de lijn van de Taiwan Relations Act maar tot woede van China. Toch wordt Trumps houding ten aanzien van het eiland ook in vraag gesteld aangezien hij het eiland vooral leek te gebruiken om China onder druk te zetten.

Het aantreden van Joe Biden als Amerikaans president in 2021 veranderde weinig aan de verhouding tussen de VS en China. Vooral wat de veiligheid van Taiwan betreft trok hij de China-kritische lijn van de regering-Trump door. Toch liet Biden na een ontmoeting met Xi in november 2022 verstaan dat een nieuwe Koude Oorlog tussen China en de VS uitgesloten is. Tijdens het Nationaal Volkscongres in maart 2023 haalde Xi dan weer ongewoon zwaar uit naar het Westen en met name de VS. Volgens hem probeerden die China te onderdrukken en de ontwikkeling van het land tegen te houden. Hij deed die uitspraak naar aanleiding van de Amerikaanse technologieboycot en het verbod op TikTok voor overheidspersoneel in verschillende Westerse landen. Ook een incident eerder dat jaar, waarbij een Chinese ballon die zich in het Amerikaanse luchtruim bevond door de VS werd neergeschoten, dreef de spanning tussen de twee landen verder op. China hield immers vol dat het om een onschuldige weerballon ging en dat de Amerikanen daar "hysterisch" op reageerden, terwijl het volgens de VS een spionageballon betrof.

Rusland

Onder Xi's presidentschap onderhoudt China goede relaties met Rusland. Xi en de Russische president Vladimir Poetin beschouwen elkaar als "vrienden en strategische partners". Concreet willen ze zich samen inzetten om de wereldwijde invloed van de Verenigde Staten af te bouwen en verdere uitbreiding van de NAVO tegen te gaan. Net zoals Xi staat ook Poetin bekend als een autoritaire leider die dissidenten de mond snoert en veelvuldig gebruik maakt van censuur.

Ondanks het strategisch partnerschap en de goede verhoudingen tussen de twee, lijkt de Russische invasie van Oekraïne in 2022 de relatie tussen China en Rusland enigszins bemoeilijkt te hebben. Om economische redenen onderhield China immers goede betrekkingen met Oekraïne. Ook wilde Xi het Westen, dat Oekraïne openlijk steunt, niet te hard voor het hoofd stoten. Daarnaast is China fel tegen de schending van de soevereiniteit van andere landen. Om een evenwicht te bewaren heeft Xi zich dus niet expliciet voor of tegen de Russische invasie uitgesproken. In maart 2023 werd bekend dat Xi een ontmoeting plande met Poetin en zelfs met de Oekraïense president Zelensky wilde spreken. Daarmee benadrukte Xi zijn bedoelingen om te bemiddelen in het conflict.

Op 20 maart 2023 werd Xi in het Kremlin ontvangen door Poetin. De twee presidenten schudden elkaar aan het begin van de ontmoeting de hand en noemden elkaar „zeer goede vrienden". Over de belangrijkste eis van Oekraïne in de bemiddelingspoging van Xi, terugtrekking van de Russische troepen uit de door Rusland bezette gebieden, werd niet gesproken. De discussie tussen Xi en Poetin over het vredesplan was „vriendelijk, eerlijk en open”, wat de suggestie wekte dat ze het niet echt met elkaar eens waren. Ook werd het Chinese vredesinitiatief niet enthousiast ontvangen in Oekraïne en de VS. Dit omdat het plan de Russische agressie niet veroordeelt en het een staakt-het-vuren voorstelt, waardoor Rusland in eerste instantie veroverde gebieden behoudt. Een wapenstilstand zou niets anders doen dan „de Russische veroveringen goedkeuren, Rusland tijd geven om te hergroeperen en een nieuw offensief te lanceren”, aldus een woordvoerder van het Witte Huis. De VS en de Europese Unie hebben er bij China op aangedrongen dat Xi ook met de Oekraïense president Volodymyr Zelensky zou praten. Oekraïne zou een gesprek toejuichen. Een gesprek tussen Xi en Zelensky vond niet plaats.

Nieuwe Zijderoute

Deelnemende landen aan de Nieuwe Zijderoute

In 2013 lanceerde Xi de zogenaamde Nieuwe Zijderoute, ook bekend als het Belt and Road Initiative. Het initiatief is vernoemd naar de Zijderoute en verwijst naar een ontwikkelingsstrategie waarmee China de verbinding en samenwerking met landen in Azië, Afrika, Europa en zelfs Latijns-Amerika wil versterken. Concreet ondersteunt China de bouw van grote infrastructuurprojecten die de handel met China moeten vergemakkelijken. Uit de cijfers blijkt hoe groot het hele initiatief is: sinds de start van het project in 2013 zou China al zo'n 1 biljoen dollar aan infrastructuur bekostigd hebben in 147 landen. Voor Xi is de Nieuwe Zijderoute dan ook een project met veel prestige.

Hoewel de totale waarde van het Belt and Road Initiative op lange termijn op zo'n 8 biljoen dollar geschat wordt, werden de investeringen in 2022 deels teruggeschroefd doordat de Chinese economie het moeilijk had als gevolg van de coronapandemie. Ook is het hele project niet onomstreden: in praktijk deelt China immers niet zomaar geld uit, maar sluit het leningen af met de deelnemende landen. Heel wat landen slagen er echter niet in die leningen terug te betalen, waardoor de gebouwde infrastructuur geconfisqueerd wordt en door Chinese schuldeisers uitgebaat wordt. Ook zou de Nieuwe Zijderoute op die manier buitenlandse politiek beïnvloeden: landen die bij Peking in het krijt staan, zijn minder snel geneigd zich uit te spreken tegen China wat bijvoorbeeld de schending van mensenrechten betreft. Ook zouden de gebouwde faciliteiten niet rendabel genoeg zijn in verhouding tot hun kostprijs, en wordt China een algemeen gebrek aan transparantie verweten bij de bouw van de infrastructuur.

Persoonlijk leven

Xi trouwde met Ke Lingling, de dochter van Ke Hua, een ambassadeur in het Verenigd Koninkrijk in de vroege jaren 1980. Ze scheidden binnen een paar jaar. Van de twee werd gezegd dat ze "bijna elke dag" vochten en na de scheiding verhuisde Ke naar Engeland.

Xi hertrouwde met de prominente Chinese zangeres Peng Liyuan in 1987. Peng Liyuan, een begrip in China, was beter bekend bij het publiek dan Xi tot zijn politieke opmars. Het echtpaar leefde vaak uit elkaar, grotendeels als gevolg van hun gescheiden beroepsleven. Xi en Peng hebben een dochter genaamd Xi Mingze, die in het voorjaar van 2015 afstudeerde aan de Harvard-universiteit. Op Harvard gebruikte ze een pseudoniem en studeerde psychologie en Engels. Xi's familie heeft een huis in Jade Lenteheuvel, een tuin en woonwijk in het noordwesten van Peking, beheerd door de centrale militaire commissie.

Peng beschreef Xi als hardwerkend en nuchter: "Als hij thuiskomt, heb ik nog nooit het gevoel gehad dat er een leider in huis is. In mijn ogen is hij gewoon mijn man." Peng heeft een meer zichtbare rol gespeeld als China's "first lady" vergeleken met haar voorgangers; zo organiseerde ze de ontmoeting met de Amerikaanse First Lady Michelle Obama tijdens haar spraakmakende bezoek aan China in maart 2014. Xi werd in 2011 in The Washington Post beschreven door degenen die hem kennen als "pragmatisch, serieus, voorzichtig, hardwerkend, nuchter en low-key". Hij werd beschreven als een goede hand in het oplossen van problemen en "schijnbaar ongeïnteresseerd in de attributen van een hoge functie". Hij staat bekend als fan van Amerikaanse films zoals Saving Private Ryan, The Departed en The Godfather.^[bron?] Hij prees ook de onafhankelijke filmmaker Jia Zhangke.

In juni 2012 meldde Bloomberg dat leden van de uitgebreide familie van Xi aanzienlijke zakelijke belangen hebben, hoewel er geen bewijs was dat hij had geïntervenieerd om hen te helpen. De Bloomberg-website werd geblokkeerd op het vasteland van China als reactie op het artikel. Sinds Xi een anticorruptiecampagne startte, meldde The New York Times dat leden van zijn familie hun bedrijfs- en vastgoedinvesteringen in 2012 verkochten.

Familieleden van hooggeplaatste Chinese functionarissen, waaronder zeven huidige en voormalige leiders van het Politbureau van de Communistische Partij van China, zijn genoemd in de Panama Papers, waaronder Deng Jiagui, schoonbroer van Xi. Deng had twee brievenbusfirma's op de Britse Maagdeneilanden, terwijl Xi lid was van het Staande Comité van het Politbureau, maar deze waren verdwenen tegen de tijd dat Xi in november 2012 de algemene secretaris van de Communistische Partij werd.

Onderscheiding

In 2014 kreeg Xi in België van koning Filip het grootlint van de Leopoldsorde.

Trivia

• Xi Jinping bracht als eerste president van de Volksrepubliek China op 24 maart 2014 een historisch bezoek aan Nederland. Bij zijn ontvangst in de Staten-Generaal begon hij zijn toespraak met het Chinese gezegde dat 'vrouwen de halve hemel dragen', duidend op de twee vrouwelijke Kamervoorzitters, Ankie Broekers-Knol en Anouchka van Miltenburg.
• In China worden op sociale media berichten met Winnie de Poeh gecensureerd. Xi Jinping wordt al jaren vergeleken met het beertje en dit zou het gezag van de president kunnen ondermijnen.

Zie de categorie Xi Jinping van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.