Æ
| Æ | |||
 | |||
| Bruk | |||
|---|---|---|---|
| Skriftsystem | Latinsk skrift | ||
| Type | Typografisk ligatur | ||
| Opphavsspråk | Latin | ||
| Fonetisk bruk | |||
| Historie | |||
| Utvikling | |||
| Anna | |||
| Skriveretning | Venstre til høgre | ||
| Alfabetet | |||||
| A | B | C | D | E | |
| F | G | H | I | J | |
| K | L | M | N | O | |
| P | Q | R | S | T | |
| U | V | W | X | Y | |
| Z | Æ | Ø | Å | ||
Æ er den tjuesjuande bokstaven i det norske alfabetet som òg blir brukt i islandsk, færøysk, dansk og ossetisk. Vokalen var opphavleg ei samskriving av A og E. På islandsk blir denne bokstaven uttala som ein diftong (IPA), på dansk og norsk som monoftongane og , medan færøysk både har ein såkalla lang æ som er ein diftong og ein kort æ som blir uttala .
På latin vart ae, eigentleg ein diftong (jamfør at Caesar vart teken av germanarane i forma Kaiser), i sein tid uttalt æ. I tysk og svensk ä representerer ¨ ein liten gotisk e skriven over bokstaven.
Æ har òg vore brukt i latin, fransk og gammalengelsk, og kan framleis brukast i visse engelske ord, som Encyclopædia. Andre språk bruker Ä om om lag same lyd som norsk Æ.
Æ vert på norsk uttalt som ein som ein brei, fremre vokal føre r, elles oftast som e.
Kjelder
«Æ_-_bokstav» i Store norske leksikon, snl.no.