Obecnie Adolf Szelążek stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona osób. Jego wpływ i znaczenie rozciągają się od sfery osobistej po zawodową, wpływając na decyzje, zachowania i sposoby myślenia. Adolf Szelążek jest nie tylko zjawiskiem obecnym, ale był obecny na przestrzeni dziejów, ewoluując i dostosowując się do zmieniających się warunków społecznych. W tym artykule zbadamy różne aspekty Adolf Szelążek, od jego pochodzenia po dzisiejszy wpływ, aby lepiej zrozumieć jego znaczenie i zakres w naszym codziennym życiu.
Sługa Boży | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
1 sierpnia 1865 |
Data i miejsce śmierci |
9 lutego 1950 |
Miejsce pochówku | |
Biskup diecezjalny łucki | |
Okres sprawowania |
1926–1950 |
Biskup pomocniczy płocki | |
Okres sprawowania |
1918–1925 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
18 maja 1888 |
Nominacja biskupia |
29 lipca 1918 |
Sakra biskupia |
24 listopada 1918 |
Odznaczenia | |
Data konsekracji |
24 listopada 1918 | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||
Współkonsekratorzy | |||||||
| |||||||
|
Adolf Piotr Szelążek (ur. 1 sierpnia 1865 w Stoczku Łukowskim, zm. 9 lutego 1950 w Zamku Bierzgłowskim) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy płocki w latach 1918–1925, biskup diecezjalny łucki w latach 1926–1950, założyciel Zgromadzenia Sióstr św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Sługa Boży Kościoła katolickiego.
Był synem Stanisława i Eleonory z Dobraczyńskich. Ukończył gimnazjum w Siedlcach i seminarium duchowne w Płocku, studiował w Akademii Duchownej w Petersburgu. Święcenia kapłańskie przyjął w 1888 w Płocku. Był profesorem seminarium duchownego w Płocku (w latach 1893–1918) i Petersburgu. W Płocku pracował także przy konsystorzu. Był członkiem kapituły katedralnej, prezesem Towarzystwa Dobroczynności, rektorem seminarium.
29 lipca 1918 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji płockiej i biskupem tytularnym Barki. Sakrę biskupią otrzymał 24 listopada 1918. 14 grudnia 1925 został przeniesiony na stolicę biskupią w Łucku. Ingres do katedry odbył 24 lutego 1926. Został mianowany radcą (konsultorem) rzymskiej Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich.
W latach 1918–1924 był radcą w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, następnie naczelnikiem wydziału katolickiego i dyrektorem ad personam. W 1920 brał udział w konferencji pokojowej w Rydze jako ekspert ds. majątkowych Kościoła katolickiego. W 1925 współpracował przy zawieraniu konkordatu między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską jako przedstawiciel Episkopatu Polski.
1 sierpnia 1936 założył na terenie diecezji łuckiej Zgromadzenie Sióstr św. Teresy od Dzieciątka Jezus.
Latem 1944 (już po zajęciu Wołynia przez Armię Czerwoną) mianował administratorów apostolskich dla dawnych diecezji kamienieckiej i żytomierskiej, którzy wraz z jeszcze kilkoma kapłanami rozpoczęli pracę duszpasterską, korzystając z kościołów otwartych podczas niemieckiej okupacji Ukrainy sowieckiej. Sytuacja ta nie trwała długo. Już w styczniu 1945 po przesunięciu frontu na Zachód został aresztowany przez NKWD. Oprócz niego aresztowani zostali księża kapituły łuckiej (w tym Władysław Bukowiński) i księża pracujący w Żytomierzu – Bogusław Drzepecki i Stanisław Szczypta. Wszyscy zostali oskarżeni o szpiegostwo na rzecz Watykanu. Szelążek był więziony w Kijowie. Po wojnie w 1946 został deportowany z diecezji w granice Polski, ostatnie lata życia spędził w Zamku Bierzgłowskim k. Torunia.
Pochowany został 13 lutego 1950 w krypcie kościoła św. Jakuba w Toruniu. Uroczystościom pogrzebowym przewodniczył prymas Polski Stefan Wyszyński.
23 stycznia 2018 roku dokonano oficjalnego otwarcia krypty i przeniesienia doczesnych szczątków biskupa do sarkofagu, który ustawiono w jednej z kaplic nawy bocznej tegoż kościoła.
Z inicjatywy Zgromadzenia Sióstr św. Teresy od Dzieciątka Jezus przekonanego o świątobliwości jego życia podjęto próbę wyniesienia go na ołtarze. 21 stycznia 2013 Stolica Apostolska wydała tzw. Nihil obstat, czyli zgodę na rozpoczęcie procesu jego beatyfikacji. Proces ten na szczeblu diecezjalnym został rozpoczęty 6 października 2013 przez biskupa toruńskiego Andrzeja Suskiego. Odtąd przysługuje mu tytuł Sługi Bożego. Postulatorką na szczeblu diecezjalnym została siostra Hiacynta Augustynowicz CST. Etap diecezjalny został zakończony 4 września 2016, po czym 27 października tegoż roku akta procesowe przekazano do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie.
Jest autorem następujących publikacji: