Aero L-39 Albatros

L-39C Albatros
	Dane podstawowe
Państwo	Czechosłowacja, Czechy
Producent	Aero Vodochody
Typ	samolot szkolno-treningowy
Konstrukcja	duralowa, półskorupowa
Załoga	dwie osoby
	Historia
Data oblotu	4 listopada 1968
Lata produkcji	1971 – 1999
	Dane techniczne
Napęd	silnik odrzutowy Progress AI-25TL
Ciąg	1687 daN
	Wymiary
Rozpiętość	9,46 m
Długość	12,13 m
Wysokość	4,77 m
Powierzchnia nośna	18,8 m²
	Masa
Własna	3565 kg
Użyteczna	1535 kg
Startowa	5100 kg
Uzbrojenia	1100 kg
Zapas paliwa	1255 l
	Osiągi
Prędkość maks.	750 km/h
Prędkość przelotowa	680 km/h
Prędkość minimalna	175 km/h
Prędkość wznoszenia	22 m/s
Pułap	11 500 m
Zasięg	1100 km
	Dane operacyjne
	Uzbrojenie
	1 działko 23 mm GSz-23; pociski powietrze-powietrze K-13; karabin maszynowy kal. 7,62 mm; 4 bomby lub bomby kasetowe; 4 wyrzutnie pocisków rakietowych
	Wyposażenie dodatkowe
	dodatkowe 2 zbiorniki paliwa na podwieszeniach zewnętrznych o pojemności 350 l
	Użytkownicy
	Rzuty
	Multimedia w Wikimedia Commons

L-39 Albatros – odrzutowy samolot szkoleniowy produkcji czechosłowackiej firmy Aero Vodochody, wprowadzony do użytku na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku, w celu zastąpienia swego poprzednika, Aero L-29 Delfin.

Pierwszy lot samolotu L-39 odbył się 4 listopada 1968 r., a od 1971 wszedł do służby jako samolot szkoleniowy w Związku Radzieckim, Czechosłowacji i innych krajach Układu Warszawskiego (z wyjątkiem Polski). Samolot jest lub był użytkowany przez siły powietrzne ponad trzydziestu krajów, jako samolot służący szkoleniu podstawowemu i zaawansowanemu, a także jako lekki samolot szturmowy.

Typ ten później rozwinięto i produkowano do roku 1999 jako Aero L-59 Super Albatros, a jego najnowszą wersją jest nadal produkowany L-159.

Wersje

L-39C – wersja szkolna bez uzbrojenia,
L-39V – jednoosobowa wersja służąca do holowania sztucznych celów,
L-39ZO – lekki samolot szturmowy z wzmocnionymi skrzydłami i czterema pylonami na uzbrojenie,
- L-39ZA – znacznie rozszerzona wersja L-39 ZO, wyposażona w mocniejsze podwozie, mogąca przenosić więcej uzbrojenia, a także posiadająca 23 mm, dwulufowe działko GSz-23L z magazynkiem 150 naboi;
  - L-39Z/ART – tajska wersja z awioniką firmy Elbit,
L-39NG – maszyna oblatana 14 września 2015 roku. Samolot wyposażony jest w nowy silnik Williams International FJ44-4M o ciągu 16,87 kN. W kabinie umieszczono nowy wielofunkcyjny wyświetlacz ciekłokrystaliczny firmy Genesys Aerosystems i wyświetlacz przyzierny SPEEL Praha. Zmianie uległa konstrukcja skrzydeł. Zrezygnowano z charakterystycznych dla tej maszyny dodatkowych zbiorników paliwa umieszczonych na końcach skrzydeł na rzecz nowych zbiorników umieszczonych wewnątrz skrzydeł. Publicznie maszynę po raz pierwszy zaprezentowano w dniach 19 - 20 września 2015 roku w Ostrawie na odbywających się tam Dniach NATO. 22 grudnia 2018 roku, w powietrze po raz pierwszy wzbiła się wersja L-39NG w ostatecznym wariancie produkcyjnym. Od prototypów różni się konstrukcją osłony kabiny, jednoczęściową w miejsce poprzedniej, dzielonej na trzy. Zmodyfikowanymi wlotami powietrza do silnika oraz nowym płatem z wewnętrznymi zbiornikami paliwa. 18 września 2020 roku, producent wraz ze strategicznym partnerem Omniool, poinformowali o otrzymaniu przez L-39NG certyfikatu typu. Certyfikat został wydany przez Wojskowy Urząd Lotnictwa Ministerstwa Obrony Republiki Czeskiej, jest on akceptowany przez władzę wojskowe wszystkich państw NATO oraz Unii Europejskiej. 15 lutego 2021 roku, czeska grupa inwestycyjna Omnipol, podała do publicznej wiadomości informacje o sprzedaży tuzina maszyn L-39NG do Wietnamu. W ramach zawartego kontraktu, obok dwunastu samolotów, strona czeska zobowiązała się do przeszkolenia wietnamskiego personelu naziemnego i latającego w obsłudze i eksploatacji maszyn oraz dostarczenia części zamiennych, sprzętu do szkolenia naziemnego, wsparcia logistycznego oraz dostawy systemów lotniskowych do obsługi naziemnej. Senegal zakupił w kwietniu 2018 roku cztery egzemplarze lekkich samolotów szkolno-treningowych L-39NG w wersji lekkiej maszyny uderzeniowej.
L-139 – L-39C wyposażony w zachodnią awionikę i silnik Garrett TFE731. Samolot odbył pierwszy lot w roku 1993
L-159/A – najnowsza wersja Albatrosa nosząca nazwę Alca "Advanced Light Combat Aircraft" stworzony wspólnie przez amerykańskie biura konstrukcyjne m.in. Boeing, samolot otrzymał nowoczesną w pełni elektroniczną awionikę, powiększone zbiorniki paliwa, nowszy i mocniejszy silnik Honeywell F-124-GA-100 oraz nowy radar dopplerowski Galileo Grifo.
L-159T1/B – wersja L-159A przebudowana z wersji jednomiejscowej na dwumiejscową, tworząc samolot treningu zaawansowanego.

Użytkownicy samolotu

Siły Powietrzne Afganistanu (26 x L-39C)
Siły Powietrzne Bangladeszu (8 x L-39ZA)
Siły Powietrzne Bułgarii (36 x L-39ZA)
Siły Powietrzne Czechosłowacji (33 x L-39C, 30 x L-39ZA, 8 x L-39V, 5 x L-39MS)
Siły Powietrzne Etiopii (24 x L-39C)
Siły Powietrzne Iraku (22 x L-39C, 59 x L-39ZO)
Siły Powietrzne Kuby (30 x L-39C)
Siły Powietrzne Libii (181 x L-39ZO)
Siły Powietrzne Litwy (4 x L-39C, 12 x L-39ZA)
Siły Powietrzne Nigerii (24 x L-39ZA)
Siły Powietrzne NRD (52 x L-39ZO)
Radzieckie Siły Powietrzne /Rosyjskie Siły Powietrzne(2080 x L-39C)
Siły Powietrzne Rumunii (32 x L-39ZA)
Siły Powietrzne Syrii (55 x L-39ZO, 44 x L-39ZA)
Siły Powietrzne Tajlandii (40 x L-39ZA/ART)
Siły Powietrzne Węgier
Siły Powietrzne Wietnamu (24 x L-39C)
Siły Powietrzne Kirgistanu (4x L-39)
Stany Zjednoczone (prywatne firmy świadczące usługi dla sił zbrojnych: AirUSA, Draken International, Tactical Air Support, Coastal Defense)

Zobacz też

Porównywalne samoloty

Przypisy

↑ L-39NG oblatany, „Lotnictwo”, nr 11 (2015), s. 6, ISSN 1732-5323
↑ Mariusz Cielma, Michał Gajzler, Dnia NATO w Ostrawie, „Nowa Technika Wojskowa ”, nr 11 (2015), s. 20-22, ISSN 1230-1655
↑ Przedseryjny L-39NG oblatany, „Lotnictwo”, nr 1-2 (2019), s. 7, ISSN 1732-5323
↑ Certyfikat dla L-39NG, „Lotnictwo”, nr 10 (2020), s. 9, ISSN 1732-5323
↑ Kontrakt na L-39NG dla Wietnamu, „Lotnictwo”, nr 3 (2021), s. 5, ISSN 1732-5323
↑ Pierwszy L-39NG dla Senegalu oblatany - Defence24 , www.defence24.pl .
↑ Michał Gajzler. Agresorzy – prywatne siły powietrzne. „Nowa Technika Wojskowa”. Nr 5/2020, s. 51-57, maj 2020. Warszawa: Magnum X.

Linki zewnętrzne

L-39 na stronie Aero Vodochody a.s.. aero.cz. . (ang.)

[1] L-39NG oblatany, „Lotnictwo”, nr 11 (2015), s. 6, ISSN 1732-5323

[2] Mariusz Cielma, Michał Gajzler, Dnia NATO w Ostrawie, „Nowa Technika Wojskowa ”, nr 11 (2015), s. 20-22, ISSN 1230-1655

[3] Przedseryjny L-39NG oblatany, „Lotnictwo”, nr 1-2 (2019), s. 7, ISSN 1732-5323

[4] Certyfikat dla L-39NG, „Lotnictwo”, nr 10 (2020), s. 9, ISSN 1732-5323

[5] Kontrakt na L-39NG dla Wietnamu, „Lotnictwo”, nr 3 (2021), s. 5, ISSN 1732-5323

[6] Pierwszy L-39NG dla Senegalu oblatany - Defence24 , www.defence24.pl .

[atac-7] Michał Gajzler. Agresorzy – prywatne siły powietrzne. „Nowa Technika Wojskowa”. Nr 5/2020, s. 51-57, maj 2020. Warszawa: Magnum X.

Konstrukcje przedwojenne	Aero Ae-01 Aero Ae-02 Aero Ae-04 Aero A-8 Aero A-10 Aero A-11 Aero A-12 Aero A-14 Aero A-17 Aero A-18 Aero A-19 Aero A-20 Aero A-21 Aero A-25 Aero A-22 Aero A-23 Aero A-24 Aero A-26 Aero A-29 Aero A-30 Aero A-32 Aero A-100 Aero A-102 Aero MB-200 Aero A-204 Aero A-300 Aero A-304
Projekty powojenne	Aero Ae-45 Aero Ae-145 Aero L-29 Delfín Aero L-39 Albatros Aero L-59 Super Albatros Aero L-60 Brigadyr Aero L-159 Alca

Aero L-39 Albatros

Wersje

Użytkownicy samolotu

Zobacz też

Przypisy

Linki zewnętrzne

Enciclo

Wikious

Sapientia

Scientia

Boobota

Anandapedia

Sagapedia

Wikithot