Aksel Airo

Dzisiaj Aksel Airo jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi. Od ekspertów w tej dziedzinie po tych, którzy dopiero zapoznają się z tematem, Aksel Airo zdołał przyciągnąć uwagę zróżnicowanej i rosnącej publiczności. Aby głębiej zagłębić się w jego znaczenie i zakres, w tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom i wkładom, jakie oferuje Aksel Airo, w celu zapewnienia pełnej i wzbogacającej analizy. Podobnie zbadamy implikacje i praktyczne zastosowania Aksel Airo w różnych obszarach, podkreślając jego znaczenie i wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.

Aksel Airo
ilustracja
generał porucznik generał porucznik
Data i miejsce urodzenia

14 lutego 1898
Turku

Data śmierci

1985

Przebieg służby
Lata służby

1918–1949

Siły zbrojne

Siły Obrony Finlandii

Stanowiska

szef Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Finlandii

Główne wojny i bitwy

wojna domowa w Finlandii,
wojna zimowa,
wojna kontynuacyjna

Późniejsza praca

parlamentarzysta

Odznaczenia
Krzyż Mannerheima II Klasy (Finlandia) Order Krzyża Wolności II Klasy – wojenny (Finlandia)

Aksel Airo, pierwotnie Johansson (ur. 14 lutego 1898 w Turku, zm. 1985) – fiński polityk i wojskowy, generał porucznik.

Życiorys

Dzieciństwo i młodość spędził w rodzinnym Turku. W 1918 roku brał udział w wojnie domowej w Finlandii po stronie białych w stopniu podporucznika, w 1919 otrzymał stopień porucznika, później kształcił się w uczelniach wojskowych we Francji. W 1921 roku awansował na kapitana, w 1923 na majora, w 1927 podpułkownika, w 1933 pułkownika, w 1940 generała majora, a w 1944 na generała porucznika. W latach 30. był szefem Wydziału Operacyjnego Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Finlandii, podczas wojny z ZSRR 1939-1940 był prawą ręką Mannerheima, odgrywając ważną rolę w organizowaniu obrony przed Armią Czerwoną i planowaniu operacji zbrojnych. W 1944 roku objął funkcję szefa Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Finlandii, którą sprawował do 1949. 29 czerwca 1945 roku został aresztowany przez kontrolowaną przez komunistów policję bezpieczeństwa i do 9 kwietnia 1948 przebywał w areszcie śledczym bez wyroku. Po zwolnieniu osiadł w rodzinnym gospodarstwie rolnym. W 1958 roku powrócił do życia publicznego jako kandydat do fińskiego parlamentu, po elekcji sprawował mandat deputowanego do 1966 roku.

Bibliografia