W artykule, który dzisiaj prezentujemy, chcemy poruszyć temat Anatolij Łunaczarski z szerokiej i zróżnicowanej perspektywy. Anatolij Łunaczarski to temat, który przez lata wzbudził duże zainteresowanie i debatę, obejmujący różne aspekty i wywołujący wiele refleksji. W tym sensie proponujemy dogłębną analizę różnych aspektów, które przedstawia Anatolij Łunaczarski, a także jego implikacji dla dzisiejszego społeczeństwa. W tym celu przeanalizujemy różne podejścia i opinie ekspertów w tej dziedzinie, aby zaoferować pełną i prawdziwą wizję tego bardzo istotnego tematu. Poprzez wyczerpującą analizę staramy się zapewnić naszym czytelnikom szeroką i zaktualizowaną wizję Anatolij Łunaczarski, w celu promowania krytycznej i wzbogacającej refleksji.
Data i miejsce urodzenia |
23 listopada 1875 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
filozof, |
Anatolij Wasiljewicz Łunaczarski (ros. Анатолий Васильевич Луначарский, ur. 11 listopada?/23 listopada 1875 w Połtawie, zm. 26 grudnia 1933 w Mentonie) – rosyjski rewolucjonista, radziecki filozof, teoretyk kultury i publicysta.
Urodził się w rodzinie inteligenckiej jako syn rosyjskiego radcy Aleksandra Iwanowicza Antonowa, jednak nazwisko i otczestwo otrzymał po ojczymie, Wasiliju Łunaczarskim; dzieciństwo spędził wśród książek. W latach 1885–1892 pobierał nauki w szkole średniej w Kijowie; w tym okresie miały też miejsce początki jego działalności politycznej. W 1892 r. Łunaczarski wyjechał do Zurychu na studia filozoficzne, odbył także podróże do Włoch i Francji. Od 1907 związany był z grupą literacko-edukacyjną Capri, założoną przez Maksyma Gorkiego.
W latach 1917–1929 był ludowym komisarzem oświaty w rządzie bolszewickim i rzecznikiem oraz propagatorem organizowania państwowej opieki nad dziećmi i młodzieżą, zastąpienia rodziny przez organizacje społeczne. Łunaczarski był autorem licznych prac z zakresu pedagogiki i, obok Nadieżdy Krupskiej, uważany jest za twórcę radzieckiego systemu oświaty i wychowania.
W 1930 roku został członkiem Akademii Nauk ZSRR. W 1933 r. został mianowany ministrem pełnomocnym ZSRR w Hiszpanii; zmarł w drodze na tę placówkę.
Lew Dawidowicz Trocki powiedział o Łunaczarskim, że jest bolszewikiem wśród intelektualistów i inteligentem wśród bolszewików.