W tym artykule zajmiemy się tematem Andrzej Kola, który wzbudził duże zainteresowanie w dzisiejszym społeczeństwie ze względu na jego znaczenie i wpływ w różnych obszarach. Andrzej Kola to temat, który wywołał kontrowersje i debaty, a także wzbudził zainteresowanie ekspertów i specjalistów w danej dziedzinie. Idąc tym tropem, zbadamy różne aspekty związane z Andrzej Kola, badając jego pochodzenie, ewolucję, implikacje i możliwe rozwiązania. Nie ulega wątpliwości, że Andrzej Kola stanowi temat o ogromnym znaczeniu w obecnym kontekście, dlatego istotne jest pogłębienie jego zrozumienia i analizy.
Data i miejsce urodzenia |
17 stycznia 1940 |
---|---|
Profesor nauk humanistycznych | |
Specjalność: archeologia podwodna, archeologia średniowiecza i nowożytności | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1976 |
Habilitacja |
1992 |
Profesura |
22 października 2007 |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia |
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu |
Odznaczenia | |
Andrzej Henryk Kola (ur. 17 stycznia 1940 w Toruniu) – polski historyk i archeolog, specjalizujący się w archeologii podwodnej, archeologii średniowiecza i nowożytności, profesor nauk humanistycznych.
W 1957 roku ukończył II Liceum Ogólnokształcące w Toruniu. Kontynuował edukację w Studium Nauczycielskim w Toruniu (kierunek fizyka). Po jego ukończeniu w 1959 roku podjął studia archeologiczne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika, w tym czasie brał udział w ekspedycji na zamku krzyżackim w Toruniu. Pracował też w Muzeum Okręgowym w Toruniu.
W trakcie studiów, a także po ich zakończeniu był członkiem sekcji koszykarskiej toruńskiego AZS-u. W latach 1959–1970 rozegrał 148 meczów w ekstraklasie, zdobywając 980 punktów. Występował także w akademickiej reprezentacji Polski.
Ukończył studia w 1966 roku, po czym został zatrudniony jako pracownik naukowo-techniczny w Instytucie Archeologii i Etnografii UMK. W 1976 roku uzyskał stopień doktora, tematem jego rozprawy doktorskiej było Wczesnośredniowieczne Chełmno w świetle źródeł archeologicznych, a promotorem Kazimierz Żurowski. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1991 roku na Uniwersytecie Wrocławskim na podstawie rozprawy Grody ziemi Chełmińskiej w późnym średniowieczu. W 1995 roku objął stanowisko profesora nadzwyczajnego UMK, a w 2007 roku otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych.
Od 1990 roku kierował Katedrą Archeologii Podwodnej UMK. W latach 1999–2002 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Nauk Historycznych na tym uniwersytecie.
W latach 1994–1996 kierował ekipą polskich archeologów prowadzących badania w Charkowie, w miejscu pochowania zamordowanych oficerów polskich. Kierował także pracami ekshumacyjnymi na terenie cmentarza ofiar represji stalinowskich w Bykowni na Ukrainie oraz pracami ekshumacyjnymi w Jedwabnem (2001).