W dzisiejszym artykule szczegółowo przeanalizujemy Angielszczyzna standardowa, aby zrozumieć jego znaczenie dzisiaj. Angielszczyzna standardowa to temat/data/osoba, która wywołała duże zainteresowanie w różnych obszarach i kluczowe jest zrozumienie jego wpływu na dzisiejsze społeczeństwo. W tym artykule będziemy badać jego znaczenie historyczne, wpływ na współczesną kulturę i konsekwencje, jakie ma dla przyszłości. Dodatkowo przeanalizujemy różne perspektywy i opinie na temat Angielszczyzna standardowa, w celu zapewnienia kompleksowego i wzbogacającego spojrzenia na ten temat/temat/osobę. Mamy nadzieję, że pod koniec czytania czytelnicy zyskają głębsze i bogatsze zrozumienie Angielszczyzna standardowa i będą w stanie nawiązać znaczące powiązania ze swoim otoczeniem i życiem codziennym.
| Obszar |
Afryka, Ameryka Południowa, Ameryka Północna, Australia i Oceania, Azja, Europa | ||
|---|---|---|---|
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Organ regulujący | brak | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Angielszczyzna standardowa, angielszczyzna ogólna, język ogólnoangielski, angielszczyzna literacka (ang. Standard English, SE) – zespół form języka angielskiego pełniących funkcję dialektu prestiżowego i standardu językowego w krajach anglojęzycznych, zwłaszcza w kontaktach publicznych i oficjalnych. Odróżniają się one od form niestandardowych, ograniczonych pod względem zasięgu terytorialnego lub używanych przez warstwy społeczne o niższym statusie. Standard English to odmiana angielszczyzny, która funkcjonuje jako norma porozumiewawcza w najważniejszych instytucjach społecznych, takich jak rząd, sądy czy środki masowego przekazu, a także jest promowana i nauczana w szkołach. Pełni funkcję grafolektu, czyli ustabilizowanego standardu piśmienniczego.
Właściwości angielszczyzny standardowej są głównie kwestią gramatyki, słownictwa i norm ortograficznych, nie zaś wymowy; przyjmuje się bowiem, że obejmuje ona wiele rodzajów akcentów. Nawet pod względem struktury gramatycznej język ogólnoangielski nie wykazuje pełnej homogeniczności: jego warianty narodowe preferują różne formy językowe (np. bieżąca norma brytyjska każe mówić I’ve just got a letter, amerykańska zaś akceptuje I’ve just gotten a letter). Ponadto koncepcja angielszczyzny standardowej nie jest rozumiana w sposób jednolity, a różni autorzy podkładają pod to pojęcie różne treści. W odróżnieniu od wielu innych języków standardowych Standard English nie podlega regulacji ze strony rady językowej i ewoluuje w sposób bardziej spontaniczny, na podstawie konsensusu użytkowników.
Zdecydowana większość osób anglojęzycznych w charakterze pierwszego języka przyswaja lokalne odmiany angielszczyzny, mniej lub bardziej odmienne od języka standardowego. Mimo że język ogólnoangielski jest powszechnie zrozumiały, w sytuacjach codziennych posługuje się nim tylko mała część społeczeństwa. Wielu użytkowników angielszczyzny operuje dwoma lub kilkoma dialektami, przełączając się między nimi w zależności od sytuacji komunikatywnej. Pewne formy dialektalne są dobrze znane użytkownikom Standard English za sprawą wpływu muzyki, filmów czy też kontaktu międzygrupowego.
Angielszczyzna standardowa dominuje w piśmiennictwie, komunikacji formalnej i publicznej; nie jest jednakże bytem jednolitym stylistycznie. W jej obrębie wyróżnia się bowiem szereg rejestrów (stylów funkcjonalnych), właściwych dla różnych okoliczności sytuacyjnych (np. w języku ogólnym można użyć zarówno książkowego sformułowania She must be taller than I, jak i mniej formalnego She must be taller than me). Zakres pojęciowy angielszczyzny standardowej nie musi być zatem równoznaczny z językiem formalnym czy książkowym.
Funkcjonalne zróżnicowanie Standard English uwidacznia się m.in. przy porównywaniu artykułu w gazecie z pracą naukową. Zasadnicza różnica w zakresie formalności istnieje również między językiem mówionym a językiem pisanym. Niemniej styl nieformalny to domena nie tylko swobodnej mowy, ale także gazet i czasopism, które zwykle dopasowują styl w zależności od poruszanej tematyki.
Poza angielszczyzną standardową istnieją liczne dialekty nieliterackie, które są mniej ustabilizowane od skodyfikowanych standardów oraz szybciej akceptują nowe formy gramatyczne i słownikowe. Standardy języka angielskiego charakteryzują się ogólnie przyjętymi zestawami reguł, których duża część wywodzi się z przepisów ustanowionych przez XVIII-wiecznych gramatyków normatywnych. Słabiej zdefiniowany jest natomiast zasób słownictwa języka standardowego.