Antoni Osiński

Obecnie Antoni Osiński to temat, który zyskał duże znaczenie we współczesnym społeczeństwie. Znaczenie Antoni Osiński znalazło odzwierciedlenie w różnych obszarach życia codziennego, od polityki po technologię, w tym kulturę i edukację. Antoni Osiński przyciągnął uwagę zarówno ekspertów, jak i laików, wywołując dogłębne dyskusje, badania i analizy. W tym artykule zbadamy wpływ Antoni Osiński i jego implikacje na przyszłość, a także opinie i perspektywy różnych ekspertów w tym temacie. Poprzez szczegółową analizę będziemy starali się lepiej zrozumieć rolę, jaką Antoni Osiński odgrywa w dzisiejszym społeczeństwie i jak może wpłynąć na nasze życie w perspektywie krótko- i długoterminowej.

Antoni Osiński
Data urodzenia

ok. 1720

Data śmierci

1764

Zawód, zajęcie

rzeźbiarz

Antoni Osiński (ur. ok. 1720, zm. w 1764) – jeden z czołowych przedstawicieli tzw. lwowskiej rzeźby rokokowej. Pracował głównie z drewnem.

Dzieła

Życiorys

Według Zbigniewa Hornunga, naukę rozpoczął zapewne w warsztacie Tomasza Huttera, a ukończył ją w Buczaczu przed rokiem 1750, gdzie był uczniem Jana Jerzego Pinzla. Dr Paweł Freus twierdzi, że nie wiadomo, gdzie i u kogo pobierał nauki: nie jest wykluczone, że u Sebastiana Fesingera we Lwowie. Wraz z Maciejem Millerem zapewne był szwagrem Piotra Polejowskiego. Zdaniem Jana K. Ostrowskiego: Z. Hornung, w opozycji do poglądów Tadeusza Mańkowskiego, znaczną część najbardziej udanych prac Pinzla starał się przypisać Antoniemu Osińskiemu, oraz nic nie wskazuje na warsztatowe powiązanie z Pinzlem Osińskiego w kręgu lwowskim obiektów zabytków rzeźby lwowskiej o powtarzającej kompozycji, który obejmuje Lwów i pobliskie Hodowicę, Nawarię, Żyrawkę, Busk i należy wyłączyć go z bezpośredniego kręgu Pinzla.

Prace

Przypisy

  1. a b Antoni Osiński. .
  2. Zbigniew Hornung, Osiński (Osieński) Antoni (ok.1720—ok.1770), s. 334.
  3. Zbigniew Hornung, Polejowski Piotr (zm. przed r. 1780) Polski Słownik Biograficzny, Wrocław — Warszawa — Kraków — Gdańsk — Łódź : Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1982, t. XXVII/2, zeszyt 113, s. 291.
  4. Jan K. Ostrowski, Pinsel (Penzel, Pilse, Pilze, Pilznow, Pinzel, Pinzenl) Jan Jerzy Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających (zmarłych przed 1966 r.). Malarze, rzeźbiarze, graficy, Bd. 7. Warszawa 2003, s. 197.
  5. Jan K. Ostrowski, Z problematyki warsztatowej i atrybucyjnej rzeźby lwowskiej w. XVIII Sztuka Kresów Wschodnich: materiały sesji naukowej, 1994, nr 1, s. 83-84. .
  6. Jan K. Ostrowski, Z problematyki warsztatowej i atrybucyjnej rzeźby lwowskiej w. XVIII, s. 85. .

Bibliografia

  • Zbigniew Hornung, Osiński (Osieński) Antoni (ok.1720—ok.1770) Polski Słownik Biograficzny, Wrocław — Warszawa — Kraków — Gdańsk: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk 1979, t. XXIV, zeszyt 10…, s. 334-335.

Linki zewnętrzne