Dziś Artur Górski (krytyk literacki) to temat, który budzi duże zainteresowanie i dyskusję w społeczeństwie. Dziś stał się punktem odniesienia, generując sprzeczne opinie i głębokie refleksje na temat jego oddziaływania. Artur Górski (krytyk literacki) zajął istotne miejsce w agendzie publicznej, nie tylko ze względu na swoje znaczenie w różnych obszarach, ale także ze względu na wpływ, jaki ma na życie ludzi. Jest to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym i który niezmiennie stanowi powód do analiz i dyskusji w różnych kontekstach.
Artur Górski (przed 1939) | |
Data i miejsce urodzenia |
2 lipca 1870 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
7 grudnia 1959 |
Dziedzina sztuki |
literatura |
Epoka | |
Odznaczenia | |
Artur Górski, ps. „Quasimodo” (ur. 2 lipca 1870 w Krakowie, zm. 7 grudnia 1959 w Warszawie) – pisarz, krytyk literacki, współredaktor czasopisma Życie. Jego cykl artykułów Młoda Polska dał nazwę tej formacji literackiej.
Autor prac mających na celu spowodowanie odnowienia romantycznego mesjanizmu: Monsalwat, Rzecz o Adamie Mickiewiczu. Używał pseudonimu Quasimodo. Nadał nazwę epoce literackiej poprzez tytuł cyklu artykułów „Młoda Polska”, które opublikował w krakowskim piśmie Życie w roku 1898. Do najważniejszych postulatów Górskiego należy: chęć powrotu do ideologii romantycznej i tworzonych, przez romantyków haseł (szczególnym szacunkiem G. darzył Mickiewicza), dotyczących między innymi kwestii niepodległościowej i etycznej oraz chęć odseparowania się od pokolenia pozytywistów. Artur Górski wyrażał się krytycznie o swojej epoce, w krakowskim Życiu pisał; „żyjemy w czasie wielkich bankructw idei”, za typowy dla epoki „produkt społeczny” uznał znienawidzonego przez modernę[styl do poprawy] filistra – kołtuna. Współpracował z poznańskim czasopismem społeczno-kulturalnym Tęcza.
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 83-5-8).
Poglądy Górskiego wywarły silny wpływ na twórczość i zapatrywania modernistów, przyczynił się do powstania konfliktów i silnie zarysowanego podziału między pokoleniem pozytywistów a modernistów, spór ten zapisał się w historii jako konflikt „starzy” – „młodzi” (podobny miał miejsce między pokoleniem ludzi oświecenia, a młodymi romantykami). Jego propozycja nawiązania do romantyzmu nie znalazła jednak wielu zwolenników. Za swego największego przeciwnika ideowego Górski uważał Stanisława Przybyszewskiego.